SZATAN – „Książę świata tego”.

Pytanie – Proszę o wyjaśnienie słów wersetu Jan 14:30: „Już dalej z wami wiele mówić nie będę; albowiem idzie książę świata tego, a we mnie nic nie ma”.

Odpowiedź – Pierwsza część wersetu odnosi się do czasu po zmartwychwstaniu Pana. Jezus umarł jako istota ludzka, człowiek doskonały, i został wskrzeszony jako chwalebna, duchowa istota najwyższego rzędu, czyli w boskiej naturze. W Jego wielce wywyższonym duchowym stanie, obdarzonym czcią, chwałą i nieśmiertelnością, było właściwym, żeby Pan ukazał znaczną miarę dostojeństwa, aby odcisnąć w umysłach swoich naśladowców zmianę, jaka miała miejsce. On, który był łagodny i skromny w Nazarecie, tak biedny, że nie miał, „gdzie by głowę skłonił” [Mat. 8:20], nie był już taki po zmartwychwstaniu, gdyż jest wszechmogącym boskim Panem, następnym po Ojcu Niebieskim pod względem mocy i władzy. W ciągu czterdziestu dni od swego zmartwychwstania do czasu wniebowstąpienia do nieba rzadko ukazywał się i rozmawiał ze swoimi uczniami. Nadchodził Szatan, „książę tego świata”, w tym sensie, że miał tryumfować nad światem ludzkości i podporządkować go swym własnym knowaniom oraz zwierzchnictwu, aż do czasu, gdy Pan ustanowi własne Królestwo w swoim wtórym przyjściu (2 Kor. 4:4). [826,1]