NATURA – Chrystusa.

Pytanie – Czy Chrystus miał równocześnie ludzką i boską naturę?

Odpowiedź – Słowo „boską” oznacza „naturę Boga”. Stwórca Bóg jest wspaniałą i nieśmiertelną istotą duchową, mieszkającą w światłości niedostępnej dla śmiertelnego człowieka. Ten, kto posiada boskość, jest nieśmiertelny i nie mógłby umrzeć. Ludzka natura jest najwyższą formą ziemskiej, cielesnej natury. Boska natura jest najwyższą formą duchowej natury. Duchowa natura to jedno, a natura ziemska to drugie (1 Kor. 15:44-46). Połączenie dwóch natur stworzyłoby hybrydę. Jaką naturę posiadał Chrystus, gdy był w ciele, niech powie nam Pismo Święte: „A to Słowo ciałem się stało i mieszkało między nami, i widzieliśmy chwałę jego, chwałę jako jednorodzonego od Ojca, pełne łaski i prawdy” (Jan 1:14). „Chrystus (...) umartwiony będąc ciałem [boska istota nie mogłaby umrzeć], ale ożywiony duchem” (1 Piotra 3:18). „Ponieważ tedy dzieci społeczność mają ciała i krwi, i on także stał się ich uczestnikiem, aby przez śmierć zniszczył tego, który miał władzę śmierci” (Hebr. 2:14; zob. także Hebr. 2:6-9). Z tych wersetów wynika w sposób oczywisty, że Pan Jezus pozostawił swoją duchową naturę i stan, gdy stał się człowiekiem Chrystusem Jezusem, który „dał samego siebie na okup za wszystkich” [1 Tym. 2:5-6]. Przy zmartwychwstaniu otrzymał boską naturę, cześć i chwałę jako nagrodę za swoje posłuszeństwo Ojcu aż do śmierci. Natura to po prostu organizm, który różni się w zależności od formy czy jakości organizmu. Pierwiastek życia jest zawsze ten sam. [807,2]