CUDA – Czym były „sprawy większe nad te”?

Pytanie – Wyjaśnij, proszę, werset Jan 14:12: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto wierzy w mię, sprawy które Ja czynię, i on czynić będzie, i większe nad te czynić będzie; bo ja odchodzę do Ojca mego”.

Odpowiedź – Jakiekolwiek byłoby znaczenie słów Mistrza, jest oczywiste, że nie każdy z Jego naśladowców był w stanie czynić „sprawy większe”, niż On czynił, gdy dokonywał cudownego dzieła otwierania oczu ślepych, przywracania słuchu głuchym, wskrzeszania zmarłych, uspokajania burzy itd. „Sprawy” te muszą być zatem innej natury lub na większą skalę. Obie te cechy są prawdziwe. Należy wziąć pod uwagę ostatnie stwierdzenie tego wersetu – „bo Ja odchodzę do Ojca”. Gdy nasz Pan wstąpił do nieba i przedstawił zasługi swojej ofiary na korzyść swoich naśladowców, mógł obdarzyć świętym duchem synostwa tych, którzy poprzez wiarę i posłuszeństwo mogli się stać członkami Jego Kościoła. Otrzymawszy ducha świętego, czyli moc Bożą, zostali oni uzdolnieni do wykonywania „większych spraw” poprzez otwieranie duchowych oczu ślepych, przywracanie duchowego słuchu, wskrzeszanie do duchowego życia tych, którzy byli umarli w przewinieniach i grzechach, oraz uspokajanie duchowych burz itd. Z Boskiego punktu widzenia są to dużo większe uczynki niż jedynie fizyczne uzdrowienia itd. Kiedy Kościół Chrystusowy zostanie uwielbiony w niebiańskim stanie, praca wzbudzania umarłych, uzdrawiania, błogosławienia, przywracania do pełni życia, zdrowia, radości i szczęścia będzie wykonywana w skali całego świata ze względu na obietnicę, że wszystkie narody ziemi będą błogosławione poprzez „Nasienie Abrahama” – Jezusa i członków jego Ciała, Kościół (1 Mojż. 22:18; Gal. 3:27-29). [805,2]