CZŁOWIEK – W jakim sensie jest na „wyobrażenie Boże”?

Pytanie – W Biblii jest napisane: „Uczyńmy człowieka na wyobrażenie nasze, według podobieństwa naszego” (1 Mojż. 1:26). Czy to oznacza fizyczne podobieństwo, z wszystkimi różnicami w wyglądzie twarzy i budowie ciała, jakie obserwujemy u ludzi dzisiaj, czy raczej „duszę”, „wyobrażenie Boże”, jednakowe we wszystkich ludziach? Czyli jakie jest znaczenie tego wersetu?

Odpowiedź – „Wyobrażenie Boże” nie oznacza fizycznego kształtu, ponieważ „Bóg jest duchem” [Jan 4:24 NB], a człowiek należy do rasy ludzkiej. Również nie oznacza to „duszy”, gdyż jest ona synonimem słowa człowiek – człowiek jest duszą. „Na wyobrażenie Boże” oznacza, że człowiek przy stworzeniu otrzymał rozum i moralność. Bóg uczynił człowieka jako wolną, moralną istotę, ukształtowaną stosownie do ziemskiej natury i warunków. Obdarzył go poczuciem sprawiedliwości, rozumem, miłością i prawością i tym sposobem człowiek był w tych cechach charakteru uczyniony na wyobrażenie wielkiego Boga. „Na wyobrażenie nasze”, jak rozumiemy, oznacza, że Bóg uczynił człowieka na swoje podobieństwo. Uczynił człowieka, żeby był królem na ziemi i dał mu panowanie nad wszystkimi rzeczami na ziemi. Pierwszy człowiek, jako stworzony na obraz i podobieństwo Boże, był pod każdym względem doskonały. Niektórzy współcześni naukowcy twierdzą, że człowiek jest wytworem ewolucji. Jeżeli ewolucja byłaby prawdą, to Biblia byłaby fałszem od 1 Księgi Mojżeszowej do Objawienia. Jeżeli stwierdzenie Biblii o stworzeniu pierwszego człowieka jest prawdziwe, a wszyscy chrześcijanie uważają je za prawdziwe, to teoria ewolucji w odniesieniu do człowieka jest całkowicie fałszywa. [802,2]