CZŁOWIEK – Bóg żałujący, że stworzył człowieka.

Pytanie – „A widząc Pan, że wielka była złość ludzka na ziemi, a wszystko zmyślanie myśli serca ich tylko złe było po wszystkie dni, żałował Pan, że uczynił człowieka na ziemi i bolał w sercu swym. I rzekł Pan: Wygładzę człowieka, któregom stworzył, z oblicza ziemi” [1 Mojż. 6:5-8]. Jeżeli Bóg jest wszechwiedzący, znając koniec na początku, jak mógł ŻAŁOWAĆ swego czynu stworzenia człowieka?

Odpowiedź – Słowo „żałować” oznacza „zmienić zdanie lub poczynanie z powodu żalu lub braku satysfakcji z zaistniałej sytuacji”. Pytanie zatem brzmi: Czy Bóg zmienił swoje zdanie (plan) lub poczynania? Twierdzimy, że znając koniec od początku, Boskie zdanie nie mogło się zmienić, a zatem „żałować” w tym kontekście musi oznaczać zmianę poczynań. Oznacza to, że Bóg zmienił swoje postępowanie z człowiekiem ze względu na ludzką złość, która Go zasmuciła, ale nie zmienił zdania, czyli planów, ponieważ plany od samego początku zakładały zepsucie oraz degenerującą tendencję grzechu i zapewniły (przewidziały) Baranka Bożego – „zabitego od założenia świata” – jako cenę okupową (Obj. 13:8; Obj. 17:8). [801,1]