PRZYKAZANIA – „Na tych dwóch przykazaniach opiera się cały zakon i prorocy”.

Pytanie – Gdy Pan powiedział: „Na tych dwóch przykazaniach opiera się cały zakon i prorocy” (Mat. 22:40 NB), co miał na myśli, mówiąc „zakon i prorocy”?

Odpowiedź – Pan odpowiadał na pytanie zadane przez uczonego w Piśmie, który należał do faryzeuszy – religijnego ugrupowania, którego członkowie głosili szumne wyznania o moralności i pobożności. Przykładali oni niezwykłą wagę do rozmaitych szczegółów litery Zakonu i jeżeli weźmiemy pod uwagę zewnętrzne warunki moralności, byli oni nieskazitelnymi przykładami sprawiedliwości, czyniąc prawe rzeczy, wygłaszając długie modlitwy na rogach ulic, składając ogromne daniny na utrzymanie kapłanów oraz na wydatki świątyni, jej religijne obrzędy oraz ceremonie. Byli tak niezwykle drobiazgowi w swoich obrządkach czystości, że Pan sarkastycznie przy jednej okazji powiedział o nich, że przecedzają komara, a połykają wielbłąda [Mat. 23:24]. Tak, byli oni na swój sposób pobożną i samolubną klasą, która połknęła wielbłąda hipokryzji i niesprawiedliwości, ale przecedzała przestrzeganie wyłącznie litery Prawa. By odnaleźć przykład najostrzejszej krytyki jakiejkolwiek klasy w jakimkolwiek języku, przeczytajcie 23 rozdział Ewangelii według św. Mateusza. Czy taka klasa moralnych i religijnych ludzi istnieje obecnie? Jeśli tak, to zwróćcie uwagę, jak bardzo potępiał to Pan. Jakże właściwa była odpowiedź Mistrza na pytanie uczonego w Piśmie! Podsumowując wszystkie wskazówki Zakonu oraz proroków (wiernych sług oraz nauczycieli Prawa), ukazał istotę, czyli ducha, tych wskazówek w jednym słowie – miłość. Żydowski Zakon został wyryty na dwóch kamiennych tablicach. Pierwsza tablica zawierała prawa dotyczące ludzkich obowiązków względem Stworzyciela. Druga wyszczególniała obowiązki człowieka wobec bliźniego. Dlatego ich podsumowaniem jest stwierdzenie: „Będziesz miłował Pana, Boga twego, ze wszystkiego serca twego (...), a bliźniego twego jako samego siebie” [Łuk. 10:27]. [756,2]