GORLIWOŚĆ – Odnośnie zarzutów.

Pytanie (1909) – Czy w celu wykonania swego obowiązku święci muszą być tak gorliwi dla Pana i Jego dzieła, że z tego powodu ściągną na siebie srogie zarzuty?

Odpowiedź – To zależy od okoliczności. Istnieje umiarkowany sposób prowadzenia spraw, przez który można uniknąć wielu urągań oraz prześladowań i to jest lepszy sposób. Można zauważyć metodę przemawiania apostoła Pawła do osób na wysokim stanowisku, jakimi byli Feliks, Festus, Agrypa itp. Gdyby wyrażał się on w sposób chełpliwy, to mogłoby to wywołać sprzeciw w każdym obecnym. Na przykład, gdyby apostoł wyraził się w ten sposób: Kimże wy jesteście? Czym jest Cesarstwo Rzymskie? Chrystus Pan jest większy niż wy wszyscy – to byłoby to prawdą, ale on tego nie powiedział. Odezwał się w te słowa: „Uważam się za szczęśliwego, królu Agryppo, że mogę się dziś wobec ciebie bronić przed tym wszystkim, (...) tym bardziej, że jesteś obeznany ze wszystkimi zwyczajami i spornymi zagadnieniami żydowskimi” [Dzieje Ap. 26:2-3]. Widzicie, że używał bardzo uprzejmego języka. Nie wywołał sprzeciwu przez swoją niedorzeczność i to jest dla nas wzór do naśladowania. Pan nie będzie błogosławił temu, co postępuje nierozumnie. „Bądźcież roztropnymi jako węże, a szczerymi jako gołębice” [Mat. 10:16]. Jeśli jednak zachowacie się najlepiej jak potraficie, to i tak nie zdziwcie się, gdy świat będzie was nienawidził, nawet jeśli okażecie mu dobroć. „Nie dziwujcie się, bracia moi! jeśli was świat nienawidzi” [1 Jana 3:13]. Będzie wam się to często przydarzać. Musicie być zatem przygotowani, moi przyjaciele, na różnego rodzaju przeciwności i będzie to czas okazania waszej wierności. Mamy powiedziane w Słowie Bożym, że wszyscy, którzy chcą żyć pobożnie w teraźniejszym wieku, będą cierpieć prześladowania. Jeżeli ktoś nie doznaje prześladowań, to jest to znakiem, że nie żyje pobożnie i dobrze uczyni, jeżeli się pospieszy, by żyć pobożnie, chcąc mieć sposobność dostania się do Królestwa – lecz nie powinien popełnić błędu, czyniąc coś niedorzecznego. Nie chcę przez to powiedzieć, że ja sam zawsze postępowałem w najmądrzejszy sposób, lecz ufam, że wszyscy uczymy się, jak być tak rozumnymi, na ile to tylko możliwe. [740,2]

Dodatek