ZASŁONA – Dotąd niezdjęta.

Pytanie (1910-Z) – Proszę wytłumaczyć tekst: „A nie tak, jak Mojżesz, który kładł zasłonę na oblicze swoje, aby synowie izraelscy nie patrzyli na koniec tego, co miało ustać. Lecz umysły ich otępiały. Albowiem aż do dnia dzisiejszego przy czytaniu starego przymierza ta sama zasłona pozostaje nie odsłonięta, gdyż w Chrystusie zostaje ona usunięta” – 2 Kor. 3:13-14 (NB).

Odpowiedź – Nie było zamierzone, aby Przymierze Zakonu było trwałe, z powodu powiązanych z tym niedoskonałości. Jednak przymierze to nie zostało jeszcze zniesione w zupełnym znaczeniu tego słowa. Ono wciąż jeszcze działa i jest potępieniem dla tych, co się pod nim znajdują. Lecz dla będących „w Chrystusie Jezusie” nie ma obecnie dalszego potępienia, w ich przypadku jest ono zniesione.

Chodziłoby zatem o to, że apostoł mówi tu o Przymierzu Zakonu, że jest zniesione w tym znaczeniu, iż jego zniesienie jest zarządzone. „Koniec zakonu jest Chrystus ku sprawiedliwości każdemu wierzącemu” [Rzym. 10:4], nie każdemu, kto uwierzył tylko umysłem, ale wierzącym w biblijnym znaczeniu, czyli wszystkim takim, którzy stali się Jego naśladowcami, którzy uwierzyli w Jego poselstwo tak zupełnie, że przyjęli zaofiarowane przez Niego wspaniałe zarządzenia; ponieważ można słusznie powiedzieć, że nie jest zupełnie wierzącym ktoś, kto nie przyjmuje Boskiej oferty chwały, czci i nieśmiertelności – propozycji tak chwalebnej, że ten, kto może ją naprawdę pojąć wiarą, gotowy jest poświęcić wszystko inne, aby tylko móc ją sobie zapewnić.

Jeżeli więc niektórzy idą tylko częściowo za tym wezwaniem, to znaczy, że tylko częściowo wierzą. Lecz dla tych, co uwierzyli w zupełności, sprawy zostały urządzone w taki sposób, aby swe wezwanie i wybranie mogli uczynić pewnym, stąd te częste oświadczenia, że „wszystkie rzeczy” są dla wierzących – dla tych, co wierzą we właściwym i zupełnym znaczeniu. Dla wszystkich takich „końcem zakonu jest Chrystus”. Inne rozporządzenie dotyczy całego świata, który otrzyma jeszcze sposobność dojścia do zupełnej znajomości i wiary podczas Tysiąclecia. Cały naród żydowski dostąpił wspaniałej sposobności przejścia spod Przymierza Zakonu pod Mojżeszem do Nowego Przymierza pod uwielbionym Chrystusem, w Jego Pośredniczącym Królestwie. [728,3]