UCISK – Czy ktokolwiek przeżyje?

Pytanie (1909) – „Jako postanowiono ludziom raz umrzeć” [Hebr. 9:27]. W świetle tego tekstu, jak to będzie możliwe, żeby niektórzy przeszli przez okres wielkiego ucisku i pozostali przy życiu?

Odpowiedź – Pytający nie zrozumiał tego tekstu Pisma Świętego. Tekst ten nie stosuje się do umierania ludzkości. Postanowione było Najwyższemu Kapłanowi, aby umarł obrazowo, będąc reprezentowanym w zabitym cielcu; potem mógł wejść do Świątnicy i do Miejsca Najświętszego, a następnie wyjść i błogosławić lud. (Br. Russell odniósł się następnie do typów ukazanych w „Cieniach Przybytku”).

Biorąc to pytanie z innego punktu zapatrywania, moglibyśmy przytoczyć teksty: „Jako przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, tak na wszystkich ludzi śmierć przyszła, ponieważ wszyscy zgrzeszyli”. „Bo jako przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wiele się ich stało grzesznymi, tak przez posłuszeństwo jednego człowieka wiele się ich stało sprawiedliwymi” [Rzym. 5:12,19]. Jeżeli ten wyrok zapadł na cały świat, ponieważ wszyscy są grzeszni i niedoskonali, to jak można mówić, że niektórzy nie będą musieli pójść do grobu? Z Boskiego punktu zapatrywania cała ludzkość już jest umarła. Do pewnego młodzieńca, który chciał być naśladowcą Pana po pogrzebaniu swego ojca, Jezus rzekł: „Niechaj umarli grzebią umarłe swoje” [Mat. 8:22]. Kim byli ci umarli? Martwy świat. Ty zostałeś ożywiony przez dostąpienie usprawiedliwienia do żywota. Inni, którzy nie przeszli z śmierci do żywota, są już umarłymi. Przy wtórym przyjściu Pana wciąż będą umarłymi. W miarę jak dochodzić będą do harmonii z Nim, podnoszeni będą z śmierci. Zajmie to całe tysiąc lat, aby wydostać się ze stanu śmierci. Nie uda im się to w zupełności przed końcem Tysiąclecia. [717,2]