PRZYBYTEK – Dwa ołtarze.

Pytanie (1911-Z) – „Mamy ołtarz, z którego nie mają wolności jeść ci, którzy przybytkowi służą” (Hebr. 13:10). Co znaczy ten fragment?

Odpowiedź – W tekście tym apostoł kontrastuje kapłaństwo lewickie, ich usługę w Przybytku i stół w Miejscu Świętym, przy którym jedli oni chleby pokładne, z pozafiguralnym Przybytkiem i jego lepszym stołem. W powiązaniu z tym apostoł wykazuje, że jeśli chodzi o kapłaństwo Aaronowe, to nie tylko członkowie Kościoła nie mogliby być kapłanami, ale i Pan Jezus nie mógłby nim być, gdyż kapłaństwo to było z pokolenia Lewiego, a Jezus był z innego pokolenia, Judy. Dlatego gdyby Jezus pozostał na ziemi, nie mógłby być kapłanem. Lecz teraz Bóg zamierzył kapłaństwo według innego porządku, mianowicie według porządku Melchisedeka, oświadczając przez Dawida: „Przysiągł Pan, a nie będzie tego żałował, mówiąc: Tyś jest kapłanem na wieki, według porządku Melchisedechowego” (Psalm 110:4; Hebr. 5:6). Jest więc oczywiste, że skoro Chrystus miał być kapłanem według porządku Melchisedeka, to nie mógł być kapłanem według porządku Aarona.

Dowiódłszy, że my jako kapłani nie mamy dostępu do figuralnej Świątnicy Świętej ani Najświętszej, apostoł wykazuje następnie, że ci z domu Aarona nie mają dostępu do naszego miejsca. Oni nie mają dostępu do pozafiguralnej Świątnicy, gdzie my wchodzimy. Gdyby stali się członkami Królewskiego Kapłaństwa, mogliby wejść, lecz bycie członkami kapłaństwa Aaronowego nie daje im tego przywileju. W taki sposób apostoł wykazuje różnicę pomiędzy tymi dwoma porządkami kapłańskimi, Aaronowym i Melchisedekowym. My mamy „lepsze ofiary” i lepszą służbę. Znajdując się na wyższym poziomie, mamy wszystko, co, obrazowo, oni mieli na niższym poziomie. [692,3]