GRZECH – Czy Nowe Stworzenie może grzeszyć?

Pytanie (1913) – Czy z jakiegokolwiek punktu widzenia dopuszczalne jest twierdzenie, że Nowe Stworzenie może grzeszyć?

Odpowiedź – Nowe Stworzenie może grzeszyć, bo gdyby nie mogło, to nie mogłoby również umrzeć wtórą śmiercią, lecz jeśli Nowe Stworzenie zgrzeszy, karą jest w takim przypadku wtóra śmierć. Nowe Stworzenie przedstawia zmysł Pański otrzymany po poświęceniu, gdy Pan udzielił nam swego ducha. Osoba, która w ten sposób otrzymała ducha świętego, liczy się jako Nowe Stworzenie w Chrystusie Jezusie. Tak długo, jak Nowe Stworzenie pozostaje Nowym Stworzeniem, nie będzie grzeszyć. Mogą zaistnieć niedoskonałości, lecz nie oznaczają one niewierności Nowego Stworzenia. Jak moglibyśmy być święci, reprezentować ducha Bożego, a jednocześnie być dobrowolnie, celowo niedoskonałymi? To niemożliwe. Apostoł mówi, że ten skarb, Nowe Stworzenie, posiadamy w naczyniach glinianych, a takie naczynie ma swoje słabości i podatne jest na pokusy. Ciało ziemskie może potknąć się i popełnić błąd, może być usidlone nawet w poważny grzech, lecz niekoniecznie zgrzeszyło właśnie Nowe Stworzenie. Ono może bardzo żałować tego postępku, ale go nie popełniło. Jaka by nie była natura grzechu we mnie czy w was, będą to niezamierzone słabości ciała, które mogą się pojawić w chwili, gdy nie mieliśmy się na baczności. Pan zapewnia nas jednak, że nawet w takich razach Jego łaska będzie dla nas dostateczna, a Jego moc stanie się w nas doskonała i zamanifestuje się w naszych słabościach. Lecz jeżeli Nowe Stworzone grzeszy, przestaje nim być. Nie możemy powiedzieć, że Nowe Stworzenie jest grzesznikiem. Z chwilą, gdy ktoś otrzyma zmysł Pański, staje się Nowym Stworzeniem i gdy tylko z rozmysłem uczyni coś przeciwnego Bogu, coś bezbożnego, w tej samej chwili przestaje być Nowym Stworzeniem. Zatem Nowe Stworzenie nie może grzeszyć dobrowolnie, ponieważ byłoby to przeciwne nowej naturze i gdybyśmy grzeszyli w tych okolicznościach, znaleźlibyśmy się pod karą wtórej śmierci.

Niekiedy Nowe Stworzenie jest usidlone i w pewnej mierze współdziała z ciałem, zaś ciało usidla Nowe Stworzenie tak, że nie może ono tego uniknąć. W takim przypadku Nowe Stworzenie jest w danej mierze odpowiedzialne za to, co rozmyślnie uczyniło i jeżeli tak było, możemy być pewni, że Nowe Stworzenie otrzyma odpowiednią karę od Pana za swoją uległość w danej sprawie, bo w istocie jesteśmy odpowiedzialni za słabości ciała, nawet wówczas, gdy Nowe Stworzenie w ogóle się nie zgadza na postępek ciała. Podjęliśmy się zadania kontrolowania tych śmiertelnych ciał i Pan zapewnił nam niezbędną pomoc. Jeżeli nie zdołamy zapanować nad ciałem, to dzieje się tak z powodu większej lub mniejszej niedbałości. Jesteśmy za to odpowiedzialni przed Panem, ale „On wie, jakim tworem jesteśmy, pamięta, żeśmy prochem ” [Psalm 103:14] i dlatego zapewnił nam drogę ucieczki. Gdyby człowiek był przyłapany na jakimś upadku [Gal. 6:1 NB], otrzyma od Pana naganę, ale i pomoc w celu wydostania się z tej trudności. Pomoże mu to dostrzec, gdzie popełnił błąd jako Nowe Stworzenie. Jeżeli to było całkowicie czy częściowo słabością ciała, to będzie darowane, lecz musimy się udać do tronu niebiańskiej łaski, aby otrzymać miłosierdzie i przebaczenie w każdym czasie potrzeby [Hebr. 4:16]. Pan pragnie, abyśmy przystępowali to tronu niebiańskiej łaski po uzyskanie przebaczenia za grzechy. To pomaga nam zachować pokorę i pokazuje, jak jesteśmy słabi i nic nieznaczący oraz jak bardzo jesteśmy zależni od naszego Arcykapłana, udzielającego nam niezbędnej pomocy, abyśmy się ostatecznie stali zwycięzcami. [654,1]