POZDROWIENIA – Specjalne pouczenia.

Pytanie (1916) – „I nikogo w drodze nie pozdrawiajcie” (Łuk. 10:4). Dlaczego takie pouczenie było dane owym posłanym siedemdziesięciu?

Odpowiedź – Pozdrawianie osób spotykanych w drodze jest bardzo powszechnym zwyczajem w Palestynie, nawet teraz. Ludzie rzadko kiedy minęliby się w drodze bez pozdrowień i wzajemnej wymiany najnowszych wiadomości, co obecnie dokonywane jest telefonicznie, telegraficznie i przez gazety. Jezus wysyłał swoich uczniów ze specjalną misją i nie chciał, żeby tracili oni czas na rozmowy o zwykłych sprawach. Byli posłańcami Boskiego poselstwa. Nie mamy przypuszczać, że im nie wolno było pozdrawiać nikogo skinieniem ręki lub krótkim ustnym pozdrowieniem, lecz nie mieli się zatrzymywać i wdawać w dłuższe rozmowy czy pozdrowienia. Mieli za zadanie iść do różnych miasteczek i wsi oraz głosić ludowi, że przybliżyło się Królestwo Niebieskie i że przyszedł Ten, o którym pisał Mojżesz. Tych siedemdziesięciu wyszło ze specjalnym poselstwem i mieli to docenić. „Jedno czynię” [Filip. 3:14] – każę Ewangelię – pisał św. Paweł w takim samym duchu. Obyśmy i my, jako naśladowcy Jezusa, mogli przejawiać takie oddanie dla sprawy Królestwa! Mniej czasu spędzalibyśmy na czytaniu nowin i na plotkach. [618,1]