OFIARA – Czym jest ofiara?

Pytanie (1916-Z)Co jest ofiarowane przez tego, który jest spłodzony z ducha do członkostwa w Ciele Chrystusowym?

Odpowiedź – W jednym znaczeniu tego słowa nikt nie czyni żadnego ofiarowania oprócz Najwyższego Kapłana. To, co my czynimy, jest ofiarowaniem naszej woli i stawieniem naszych ciał, by mogły one stać się ofiarą żywą, czyli aby Najwyższy Kapłan mógł uczynić z nich ofiarę. Powinno to być łatwe do zrozumienia, że samo zabicie zwierzęcia nie stanowi jeszcze ofiary. Żydzi zabijali tysiące zwierząt na pokarm, tak jak i my czynimy dzisiaj, lecz zwierzęta te przez samo zabicie nie stanowiły ofiary. Ofiara nie może być ofiarowana w inny sposób, jak zgodnie z Bożym zarządzeniem; a On rozporządził, że ofiary miały być dokonywane tylko przez kapłana. Według żydowskiego Zakonu ofiary składał Najwyższy Kapłan, inni byli jego pomocnikami i zajmowali miejsce po Jego śmierci. Ten Najwyższy Kapłan był figurą na Jezusa i tylko Jezus może ofiarować pozafiguralne ofiary. Wszyscy zaś naśladowcy jedynie oddają samych siebie Jezusowi.

To oddanie samego siebie w figurze pokazane było w koźle, który był przywiązany przy bramie Namiotu Zgromadzenia. Innymi słowy, osoba taka oddaje się, odłącza i ofiarowuje samą siebie jako ludzką istotę. Kiedy Jezus przyjmuje taką osobę, uznaje jej poświęcenie, przypisuje jej własną zasługę i przedstawia ją Ojcu, a wtedy przyjęcie Ojcowskie jest zamanifestowane przez Syna, Najwyższego Kapłana, poprzez spłodzenie z ducha świętego. Od tego czasu osoba taka staje się członkiem Ciała Chrystusowego i jej imię zostaje zapisane w „księdze żywota Baranka” [Obj. 21:27 NB], skąd nie będzie wymazane, jeżeli dana osoba pozostanie wierna. [613,1]