ZMARTWYCHWSTANIE – Jego zobrazowanie.

Pytanie (1910-Z) – Ponieważ Pan zapewnił w Wieku Żydowskim wiele obrazów, czyli typów, na Wiek Ewangelii i na przyszłość, jaki jest najważniejszy obraz na zmartwychwstanie?

Odpowiedź – Gdybyśmy rozważali to pytanie tylko w odniesieniu do naszego Pana, to znaleźlibyśmy kilka obrazów wyraźnie przedstawiających Jego zmartwychwstanie. To, które sam Pan wspomniał, powinno być zaliczone do najważniejszych, z dwóch powodów. Po pierwsze, ponieważ On o nim wspomniał i przez to nadał mu większe znaczenie oraz po drugie, ponieważ obraz ten jako jedyny podaje dokładnie, jak długo nasz Pan miał być w grobie. Oto słowa naszego Pana: „Jako Jonasz był w brzuchu wieloryba trzy dni i trzy noce, tak będzie Syn człowieczy w sercu ziemi trzy dni i trzy noce” [Mat. 12:40]; wskazują one , że Jego zmartwychwstanie nastąpi trzeciego dnia i że powstanie On z grobu, tak jak Jonasz został oswobodzony z wnętrzności ryby, które określił mianem „głębi krainy umarłych” [Jon. 2:3 NB], czyli stanem grobu, szeolu, hadesu.

Z pewnych słów apostoła [Hebr. 11:19] wynikałoby również, że ważny obraz na zmartwychwstanie naszego Pana mamy w tym, jak Abraham otrzymał Izaaka jakby od umarłych, gdy już był gotowy zabić go i ofiarować, a Pan zatrzymał jego rękę i wskazał mu w zamian inną ofiarę.

Za uzasadnione możemy również uważać przypuszczenie, że ofiarowany „snop pierwiastek” [3 Mojż. 23:10] był znamienną ilustracją, czyli obrazem, na zmartwychwstanie naszego Pana, szczególnie dlatego, że snop ten był ofiarowany akurat w czasie wskazującym na Jego zmartwychwstanie, czyli na pierwszy dzień po sabacie, pięćdziesiąt dni przed Pięćdziesiątnicą. To było widocznie zamierzone jako obraz zmartwychwstania naszego Pana, będącego „pierwiastkiem Bogu”, „pierwiastkiem tych, którzy zasnęli”, „pierwszym z zmartwychwstania” [Obj. 14:4; 1 Kor. 15:20; Dzieje Ap. 26:23]. Jest to więc bardzo piękny obraz. Zob. 3 Mojż. 23:10-11,15-16.

Gdybyśmy poszukiwali obrazów na zmartwychwstanie świata, czyli ludzkości, to też znaleźlibyśmy kilka. Była podana myśl, że przejście Izraelitów przez Jordan można uważać za obraz przejścia ze stanu śmierci do Kanaanu. Jubileusz, przywrócenie każdemu jego poprzedniej posiadłości, jest w rzeczywistości pięknym obrazem na „czasy naprawienia wszystkich rzeczy”, na podniesienie ludzkości z grzechu, deprawacji i śmierci z powrotem do ich utraconego stanu, do pierwotnej posiadłości, do zupełnej doskonałości ludzkiej natury.

Sądzimy, że w pełni uzasadniona byłaby również myśl, że niektóre cuda naszego Pana wskrzeszającego tych, którzy zasnęli, były także obrazami – wzbudzenie Łazarza, córki Jaira i syna wdowy z Nain. Cuda te były cieniem, czyli figurą, obrazami zmartwychwstania.

Inny obraz zmartwychwstania, nie tylko wskrzeszenia, ale także podniesienia ludzkości, pokazany był na końcu Dnia Pojednania. Gdy Mojżesz otrzymał błogosławieństwo dla ludu w rezultacie drugiego pokropienia ubłagalni krwią, wyszedł i podniósłszy swe ręce, błogosławił ludowi. Lud czekał w worze, popiele i utrapieniu z powodu grzechu, a teraz błogosławieństwo Mojżesza i Aarona, Pańskie błogosławieństwo przez nich, oznaczało zdjęcie owego przekleństwa i podniesienie ludu – ich powstanie ze stanu smutku do radowania się w Panu. [585,2]