OKUP – Czy przypisanie było raz za wszystkich?

Pytanie (1916) – Czy przypisanie Chrystusowej zasługi Kościołowi było uczynione raz za wszystkich?

Odpowiedź – Przypisanie uczynione było raz za wszystkich, gdy Jezus wstąpił na wysokość i okazał się przed obliczem Bożym za nami. On nie potrzebuje okazywać się za nami codziennie, drodzy bracia, ani nie potrzebuje okazywać się za tobą, potem za mną, to znowu za kimś innym, ponieważ Ojciec traktuje cały Kościół jako jedną całość i to wszystko było przewidziane przez Boga i przekazane Jezusowi w jednym czasie. Ojciec dał Kościół Jezusowi, więc On przypisał swoją zasługę temuż Kościołowi, wszystkim członkom tego Kościoła, wszystkim, którzy wchodzą pod warunki powołania do tegoż Kościoła. To zostawia drzwi otwarte dla każdego, by każdy mógł wejść pod te warunki, aż przeznaczona liczba zostanie skompletowana. Owo przypisanie daje nam więc obecnie tyle samo, co dawało wiernym wtedy, gdy Jezus okazał się przed obliczem Bożym. A duch święty dany wtedy nie był duchem danym każdemu pojedynczo, ale był to święty duch Boży dany całemu Kościołowi. Poprzednio był już dany Jezusowi, jako Głowie Ciała, lecz gdy On wstąpił na wysokość, dostał prawo wylania tegoż ducha na Kościół, który jest Jego Ciałem. Tak też się stało, gdy Jezus wstąpił na wysokość. Pamiętacie, że raz powiedział uczniom: „Bo jeśli nie odejdę, Pocieszyciel do was nie przyjdzie” [Jan 16:7 NB]. To pokazuje, że chociaż On już otrzymał ducha świętego, to jednak dopóki nie wstąpił do Ojca i nie okazał się za nami, duch święty nie mógł zstąpić. Duch święty nie był jeszcze dany, ponieważ Jezus nie był jeszcze uwielbiony. Lecz gdy wstąpił na wysokość przed oblicze Ojca, przypisał swą zasługę Kościołowi. „W Twoje ręce powierzam ducha mojego” [Łuk. 23:46 BT]. To było w rękach Ojca jako depozyt. Jezus jakby powiedział: Ojcze, Ty masz w rękach dostateczne zadośćuczynienie za grzechy całego świata. Teraz chciałbym je przypisać, wykorzystać tę wartość na rzecz Kościoła. Nie po to, by oni coś z niej dostali; oni jej nie otrzymają. Jest to wartość przeznaczona dla świata, lecz chciałbym im ją przypisać, aby przykryć ich zmazy, bo inaczej musieliby pozostać na świecie i mieć w nim swój dział. Ja tylko przypisuję im to, co masz w rękach i co przewidziane jest ostatecznie dla świata. Tak więc całe to przypisanie miało odtąd dotyczyć wszystkich członków Kościoła. [572,2]