OKUP – Udział Kościoła.

Pytanie (1916-Z) – Czy Kościół uczestniczy w okupie i w ofierze za grzech oraz dlaczego?

Odpowiedź – Przy rozważaniu tej sprawy musimy patrzeć na Kościół z dwóch stron. Jeżeli myślimy o Kościele wyłącznie w związku ze stawianiem ciał jego członków ofiarą żywą Bogu, to moglibyśmy powiedzieć, że Kościół nie bierze udziału w okupie, bo członkowie Kościoła nic takiego nie mają, co mogliby dać jako udział w okupie – są oni niedoskonali. Jeżeli zaś spoglądamy na to pytanie z innego punktu zapatrywania, to jest tak, że Kościół to duchowe istoty – a jako istoty duchowe, są członkami Ciała Chrystusowego, jednością z Tym, który jest ich Głową – wtedy jako członkowie Chrystusa biorą z Nim udział we wszystkim, cokolwiek On czyni, podobnie, jak ręka ma udział z głową, ponieważ Pismo Święte daje nam ciało ludzkie za figurę, gdy mówi o Chrystusie. Zasługa, przez którą cena okupowa ma znaczenie u Boga, jest tylko i wyłącznie w Jezusie. To jest ta zasługa, której my nie posiadaliśmy, gdy przez ofiarowanie stawialiśmy samych siebie Bogu. Lecz gdy zostaliśmy przyjęci przez Jezusa jako uczniowie, przypisał nam On swoją własną zasługę i uczynił nas częścią swej własnej ofiary. W tym to czasie uczynił nas częścią tego, co ma dać Bogu za grzechy całego świata przy końcu Wieku Ewangelii, gdy Kościół, Jego Ciało, zostanie skompletowany i z Nim uwielbiony.

Musimy jednak pamiętać, że nie pozostaje przy tym nic ludzkiego, ponieważ od chwili, gdy staliśmy się członkami Ciała Chrystusowego, staliśmy się przez oddanie swej woli umarłymi jako istoty ludzkie. Ponieważ jesteśmy Nowym Stworzeniem, stare rzeczy przeminęły, oto się wszystkie nowymi stały (2 Kor. 5:17). Powinniśmy także pamiętać, że to nie duchowe ciało Chrystusa jest ofiarowane, tak jak i głowa nie była ofiarowana w duchowym stanie. Ofiarą za grzech było ciało, więc ciało Jezusa stanowiło okup, a nie nasze ciało. Lecz odkąd cena okupowa została złożona w ręce sprawiedliwości jako depozyt, do którego prawo posiada Jezus, jesteśmy współuczestnikami wszystkiego, co posiada Jezus ze względu na naszą z Nim relację i nasze zainteresowanie wszystkim, co On posiada. Tym sposobem Kościół także staje się uczestnikiem w cenie okupowej, ponieważ jako Oblubienica, Kościół staje się współdziedzicem, biorącym wraz z Nim udział w udzielaniu światu korzyści z ceny okupowej.

My nie stanowimy ofiary za grzech, tak samo jak nie stanowimy odkupienia, lecz jedynie jesteśmy przyjęci przez Najwyższego Kapłana. Przyjęcie to jest pokazane w ofiarowaniu nas przez Niego jako ludzkich istot, po przypisaniu nam Jego zasługi. Przy końcu tego stawiania mamy mieć udział jako Nowe Stworzenia. Lecz nie ma to znaczyć, ażeby cokolwiek, co należy do Nowego Stworzenia, miało być ofiarowane, lecz ponieważ Nowe Stworzenie miało udział z Jezusem w krzyżowaniu ciała, będzie także miało z Nim udział, gdy zasługa zostanie przedstawiona Ojcu. [569,4]