GROSZ – Dlaczego niektórzy szemrali?

Pytanie (1908) – „A wziąwszy, szemrali przeciwko gospodarzowi” (Mat. 20:11). Jeżeli grosz przedstawia wielką nagrodę chwały, czci i nieśmiertelności, to dlaczego ta klasa, co go otrzymała, szemrała?

Odpowiedź – Na to odpowiadam, że w tych przypowieściach nie możemy się spodziewać, że każdy najmniejszy zarys będzie miał swoje odpowiednie zastosowanie. Niektóre zarysy są jedynie dla uwiarygodnienia opowieści, ażeby uczynić ją prawdopodobną lub zwrócić uwagę na jakąś szczególną rzecz. W tej sprawie okazuje się, że każdy otrzymał grosz, a gdyby nikt nie szemrał, to ktoś mógłby powiedzieć: Dziwne, że nikt nie narzekał. Dziś każdy by złożył zażalenie. Przez przedstawienie tego, że niektórzy zdziwili się, iż otrzymali tylko tyle co inni, zwraca się uwagę szczególnie na fakt, że była jedna i ta sama nagroda, dana wszystkim, którzy okazali się wiernymi tak w długim, jak i w krótkim okresie; ponieważ wszyscy otrzymują jednakową nagrodę, zatem to stanowi główny punkt w tej przypowieści. Można by rzec, że to jest palec, który wskazuje na ów szczegół i mówi: To jest zasadniczy element tej przypowieści. Nie możemy się spodziewać, drodzy przyjaciele, ażeby ktokolwiek, kto otrzyma błogosławieństwo Boże, które tu jest przedstawione przez grosz, mógł szemrać przeciwko Panu. Raczej jesteśmy zdania, że ktokolwiek byłby skłonny szemrać, wcale nie wejdzie do Królestwa. Uważamy zatem, że myśl wyrażona w przypowieści wskazuje, iż będzie jedna nagroda dla wszystkich, którzy mają być nagrodzeni. Nie jestem jednak pewny, czy grosz wyobrażał chwałę, cześć i nieśmiertelność. Myślę, że całkiem słusznie grosz może wyobrażać nagrodę życia wiecznego, bez dodatkowych zarysów chwały, czci i nieśmiertelności. Według nauki Pisma Świętego nie wszyscy otrzymają jedną i tę samą rzecz. Apostoł Paweł mówi, że w Królestwie święci będą się różnić jeden od drugiego, tak jak gwiazdy różnią się jedna od drugiej, lecz jedna rzecz będzie ogólna, a mianowicie życie wieczne. Wszyscy, co uczciwie i wytrwale pracowali na rzecz sprawy Pańskiej, okażą się godnymi żywota wiecznego. To, czy jakieś inne dodatkowe błogosławieństwa mogą im być dane, nie jest pokazane w tej przypowieści. [529,2]