POKÓJ – Odnośnie miłowania Boskiego zakonu.

Pytanie (1910) – „Pokój wielki dajesz tym, którzy miłują zakon twój, a nie doznawają żadnego obrażenia” [Psalm 119:165]. Pewna siostra mówi, że to znaczy, iż nic w Słowie Bożym ich nie obraża.

Odpowiedź – Nie będziemy rozprawiać o tym, co siostra ma na myśli, co myśli inna siostra lub co mówi jeszcze ktoś inny. Kiedy macie pytanie, to wstawiajcie pytanie, a nie wyrażajcie tego, co wy uważacie. To ja mam mówić, co myślę. Cóż zatem ten tekst oznacza? Odpowiadam, że Boski zakon jest poważany przez wszystkich, którzy prawdziwie miłują Boga i gdy oni rozmyślają o tym, co Bóg wyrzekł, to staje się to dla nich prawem i mocą sprawczą w ich życiu i żadna rzecz nie będzie dla takich obrażeniem. Słowo „obrażenie” jest tu użyte w znaczeniu potknięcia się. Jeśli miłują Boski zakon, to nie są mu posłuszni tylko dlatego, że jest to forma lub ceremonia ani dlatego, że inni mówią, iż powinni to czynić, ale jeżeli prawdziwie miłują zakon, doceniają zasady Boskiej sprawiedliwości i różne przykazania, rozmyślają nad Jego zakonem, lubią myśleć o nim bez końca i dostrzegać, jak sprawiedliwe są Boże wymagania, jak jest On dobrotliwy oraz doceniają wszystkie nauki płynące z Bożego prawa – to jest to taki stan umysłu, który się nie potknie. Potykają się zwykle tacy, którzy nie są w harmonii z Boskim prawem. Określenia „zakon Boży” używamy tu w obszernym znaczeniu, włączając w to wszystkie Boskie wymagania, dane nie tylko przez Jezusa, lecz także przez Zakon Mojżeszowy i przez apostołów. Boski zakon w ogólnym znaczeniu oznacza sprawiedliwość i żeby miłować Pana Boga z całego serca, a bliźniego jak siebie samego. Byłoby dosyć trudno, aby doznali obrażenia ci, którzy prawdziwie miłują ten zakon. Zajmie sporo czasu, zanim ktoś pozna Boski zakon, doceni i naprawdę go pokocha. Niekiedy zaczynamy być posłuszni zakonowi, zanim nauczymy się go prawdziwie miłować; lecz w miarę jak wzrastamy w łasce, znajomości i na podobieństwo Pańskiego charakteru, uczymy się miłować zasady Jego sprawiedliwości i pożądamy ich nie tylko dlatego, że tak mówi Bóg lub że musimy to uczynić, chcąc być w Jego rodzinie, ale dlatego, że doceniliśmy zasady sprawiedliwości, które stoją za wszystkimi Jego wymaganiami. [528,2]