NOWE STWORZENIE – Kwestia indywidualna.

Pytanie (1912-Z) – „A tak jeśli kto jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem; stare rzeczy przeminęły, oto się wszystkie nowymi stały” (2 Kor. 5:17). Czy na podstawie tego wersetu mamy rozumieć, że Chrystus, Głowa i Ciało, stanowi to Nowe Stworzenie, czy też, że wyrażenie Nowe Stworzenie stosuje się do pojedynczych członków Kościoła?

Odpowiedź – Niewątpliwie jest to kwestia indywidualna. Indywidualnie poświęcamy naszą ziemską naturę na podobieństwo tego, jak Pan ofiarował swoje ciało. Indywidualnie jesteśmy spłodzeni z ducha świętego. Indywidualnie jesteśmy na próbie wiecznego życia lub śmierci. Indywidualnie musimy czynić nasze powołanie i wybranie pewnym lub upadniemy. Indywidualnie musimy być przemienieni w jednej chwili, w okamgnieniu. Indywidualnie, jak nosiliśmy wyobrażenie ziemskie, tak nosić będziemy wyobrażenie niebieskie.

Co więcej, do tego Nowego Stworzenia wchodzi nie tylko nasz Pan, jego Głowa, oraz Kościół, Jego Oblubienica, lecz także wszyscy spłodzeni z ducha. Oni też będą należeć do Nowego Stworzenia, ponieważ nie będą już więcej członkami rodzaju ludzkiego. Nowe Stworzenie obejmuje wszystkich, którzy należą „do zebrania pierworodnych, którzy są spisani w niebie” (Hebr. 12:23). Najważniejsze w tym chwalebnym Kościele będzie Królewskie Kapłaństwo. Mniej znamienici bracia na duchowym poziomie będą pozafiguralnymi Lewitami, klasą Wielkiego Grona. [506,2]