META – Chybienie celu i znalezienie się w Wielkim Gronie.

Pytanie (1910) – Czy ktoś będący w Prawdzie, kto doszedł do mety doskonałej miłości, a następnie uległ zaślepieniu błędem, ma szansę znalezienia się w Wielkim Gronie?

Odpowiedź – W moim przekonaniu od wszystkich członków ludu Bożego, nie tylko tych, co są w „teraźniejszej prawdzie”, ale od każdego dziecka Bożego, które może osiągnąć cel rozwoju charakteru, nazywany czasem metą doskonałej miłości, jest wymagane, ażeby pozostali w tym stanie doskonałej miłości i nie opuszczali go mimo prób i doświadczeń, z jakimi będą się spotykać po dojściu do tej mety. Przypuszczam, że niektórzy mogą na pewien czas opuścić ten stan, lecz przy łasce Bożej uda im się powrócić i posiadać taki charakter, jaki Bóg uzna za godny otrzymania nagrody. Lecz dało się zauważyć, że niektórzy całkowicie oddalili się od mety i popadli w tak zły stan umysłu i postępowania, że ich udziałem stał się grzech na śmierć – tacy nie mogą mieć żadnej przyszłości. Mogłem również zauważyć, że niektórzy po dojściu do doskonałej miłości nie okazali dostatecznej gorliwości i nie opuszczając zupełnie swego stanowiska, przekonują się, iż nie zachowali swojego stanu, jak przystało na gorliwych naśladowców Chrystusowych i mogą zostać uznani za godnych klasy Wielkiego Grona. [455,1]