BIODRA – „Przepasawszy biodra myśli waszej”

Pytanie (1910-Z) – Co ten werset [1 Piotra 1:13] znaczy?

Odpowiedź – W dawnych czasach, gdy noszono fałdziste szaty, używano zawsze pasów, a to z dwóch powodów: po pierwsze po to, by opasać odzież, jak na przykład niekiedy śpiewamy: „Opasz się szatą weselną” [HoD 316]. Zatem pas był potrzebny do przytrzymania odzieży w należytym porządku i żeby nie była w nieładzie lub żeby się o nią nie potknąć i nie upaść. Po drugie, przepasanie pasem było korzystne podczas pracy. Na przykład, gdy ktoś wysilał się podczas zajęcia, miał dźwigać ciężar albo biec, pas był wówczas ważny dla mięśni brzucha.

Nawet podczas przemawiania, gdy mięśnie brzucha są ściśnięte, pozwalają uzyskać więcej sił i wydobyć mocniejszy głos. Dowiedziono, że tak jest z każdą pracą fizyczną, a mięśnie te stają się odpowiednio twardsze. Toteż nawet i dzisiaj panuje pośród robotników zwyczaj noszenia pasów. Szczególnie, gdy mają coś trudniejszego do wykonania, dociągają pas, aby stał się ciaśniejszy i pomógł podtrzymać mięśnie brzucha oraz umożliwił im wykonanie zamierzonej pracy z mniejszym wysiłkiem. Natomiast gdy odpoczywają, rozluźniają pas.

To zdaje się być główną myślą Apostoła, gdy mówi: „Przepasawszy biodra myśli waszej”. Tak jak mamy w ciele naszym biodra, które odgrywają ważną rolę przy wykonywaniu pracy lub ćwiczeń i staramy się je wzmocnić, podobnie jest z naszym umysłem. My, którzy poświęciliśmy się, by być Pańskim ludem, by wykonywać Jego pracę, zdajemy sobie sprawę, że nasz umysł potrzebuje wzmocnienia. Potrzebujemy dużo odwagi. Potrzebujemy wzmocnienia, żeby nie opaść z sił.

Gdy staramy się przepasać biodra naszych myśli, oznacza to, że postanowiliśmy być czynni, że odpoczynek i wygody odłożyliśmy na stronę, a rozpoczęliśmy ważną pracę, która wymaga wszystkich sił, jakie posiadamy. Chrześcijanin ma wielkie zadanie przed sobą – aby w Pańskiej służbie kłaść swoje życie, by wykonać wszystko, co jest w stanie wykonać, wykorzystywać wszelkie sposobności, jakich Pan zechce udzielić swoim sługom i naśladowcom; żebyśmy mogli zdać dobry rachunek, gdy będzie się z nami rozliczał i byśmy mogli powiedzieć: „Panie! Dwa talenty mi powierzyłeś, oto dalsze dwa talenty zyskałem” albo: „Panie! Pięć talentów mi powierzyłeś. Oto dalsze pięć talentów zyskałem” [Mat. 25:20,22 NB]. [448,1]