USPRAWIEDLIWIENIE – Z wiary.

Pytanie (1910-Z) – Czy ktokolwiek z pogan będzie usprawiedliwiony z wiary w Wieku Tysiąclecia?

Odpowiedź – Rozumiemy, że usprawiedliwienie z wiary stosuje się do obecnego wieku i do naszego zbawienia – zbawienia Kościoła – które jest nazywane zbawieniem z wiary, w przeciwieństwie do zbawienia, jakie było zaoferowane Żydom w Wieku Żydowskim, czyli zbawienia przez uczynki pod ich Przymierzem Zakonu, a także w przeciwieństwie do zbawienia, jakie będzie zaoferowane Żydom i światu w następnym wieku, czyli zbawienia przez uczynki pod Nowym Przymierzem (Zakonu). Innymi słowy: Wiek Ewangelii jest jedynym wiekiem, w którym wiara zajmuje miejsce doskonałości. Prawdą jest, że żaden Żyd nie mógł być usprawiedliwiony przed Bogiem przez zachowanie Przymierza Zakonu, jeśli nie wierzyłby w Boga; i tak samo jest prawdą, że nikt nie będzie usprawiedliwiony na podstawie zarządzeń Nowego Przymierza, o ile nie wierzyłby w Boga i nie byłby w harmonii z zarządzeniami wówczas obowiązującymi i dostępnymi dla wszystkich. Jednak to nie będzie zbawieniem z wiary ani przez wiarę, lecz zbawieniem przez uczynki – uczynki Prawa.

Uczynki Zakonu nie mogły zbawić Żydów w dyspensacji żydowskiej, ponieważ oni nie potrafili zachować Zakonu i ponieważ nie było wówczas pośrednika, przez którego mogliby być podniesieni ze swego upadku. Jednak zarządzenie co do pośrednika zostało uczynione na przyszłość dla całego Izraela i dla wszystkich, którzy wejdą pod to zarządzenie w Tysiącleciu. Wówczas będą oni mogli wypełniać uczynki. Znajdą pomoc do podźwignięcia się z upadku. I tak czytamy w Objawieniu, że morze wyda swoich umarłych i grób wyda umarłych, którzy są w nim, i że wszyscy staną przed wielką, białą stolicą w Tysiącleciu i będą sądzeni zgodnie z tym, co zapisane jest w księdze, czyli będą wówczas sądzeni według swoich uczynków. Wyraźne oświadczenie względem nas w czasie obecnym jest takie, że nie według uczynków naszych jesteśmy sądzeni, ale według naszej wiary. Zatem będzie wiara i uczynki w Wieku Tysiącleciu, tak samo jak jest wiara i uczynki w obecnym Wieku Ewangelii, ale wiara w Wieku Tysiąclecia będzie proporcjonalnie mniejszą zasługą, ponieważ wówczas wszystko będzie wyraźne i łatwe do uwierzenia, a więc nie wiara będzie wówczas specjalnie wynagradzana, lecz uczynki. W obecnym wieku wiara zajmuje najważniejsze miejsce i jesteśmy wynagradzani nie według naszych uczynków, ponieważ nie mamy żadnych takich uczynków, które mogłyby być nagrodzone. Ale wiara nasza będzie nagrodzona.

Wiara i uczynki stosują się do obydwóch wieków, ale w jednym wieku wynagradzana jest wiara, a w drugim uczynki. W jednym wieku wiara jest miarą i próbą tego, czy jesteśmy godni, czy niegodni, w drugim wieku uczynki będą miarą i próbą tego, czy ktoś będzie godny, czy niegodny życia wiecznego.

Gal. 3:8 zdaje się szczególnie wskazywać, że mowa jest o poganach, którzy są usprawiedliwiani przez wiarę, a nie przez uczynki. Wobec tego rozumiemy, że tekst ten odnosi się do Wieku Ewangelii w tym znaczeniu, iż Bóg przewidział, że w ciągu tego wieku będzie usprawiedliwiał pewne pojedyncze osoby spośród pogan przez wiarę, tak samo jak zamierzył również usprawiedliwić niektórych Żydów przez wiarę. Poganie nigdy nie byli pod zakonem uczynków, ale według Ewangelii – przyjmowani są przez wiarę. [397,1]