USPRAWIEDLIWIENIE – Wstrzymujący się od ofiarowania.

Pytanie (1909) – Jeżeli osoba jest usprawiedliwiona, miłuje Prawdę i sprawiedliwość, chce być przyjemną Ojcu Niebieskiemu i potem przychodzi do zrozumienia „teraźniejszej prawdy” i do zrozumienia różnicy między usprawiedliwieniem a uświęceniem oraz do poznania całości Boskiego Planu Wieków, a potem z rozmysłem zadecyduje, by się nie poświęcać, gdyż jest zadowolona z pozostania na ludzkim poziomie, to czy Pan wysłuchuje modlitwy takich osób po osiągnięciu tego punktu, jeżeli ktoś taki stara się przezwyciężać słabości ciała i prosi Pana o pomoc? W jakim stopniu Pan im pomaga i jak długo mogą oni pozostawać w tak usprawiedliwionym stanie?

Odpowiedź – Odpowiadam, że usprawiedliwienie z wiary jest jedynym usprawiedliwieniem, jakie Bóg postanowił podczas obecnego czasu i że dzięki „usprawiedliwieniu z wiary” taka osoba jest uznawana za sprawiedliwą, czyli doskonałą. Boskim celem zapewnienia tego przypisanego usprawiedliwienia jest danie tej osobie sposobności, by się ofiarować i tym sposobem stać się uczestnikiem wspólnej ofiary z Panem Jezusem Chrystusem jako członek Jego Ciała. Z tego wynika, że usprawiedliwienie nie jest ogólnie dla świata, ale tylko dla tych, którzy pragną zbliżyć się do Boga w tym celu, by uczynić z siebie ofiarę z naszym Panem. Rozumiałbym więc, że od czasu, gdy dana osoba zdecydowała nie poświęcać się, byłaby uważana, z Pańskiego punktu widzenia, za znajdującą się poza tą klasą, którą Pan zamierzył uprzywilejować, że korzystając z wszelkich korzyści tej wiedzy, przyjęła łaskę Bożą nadaremnie, w tym sensie, że nie była chętna jej użyć. Uważam, że taka osoba postąpiłaby dobrze, gdyby uznała, że sama odsunęła się od Boskiego specjalnego zarządzenia w obecnym czasie. Będzie mieć jeszcze wraz z całą ludzkością sposobność restytucji. Lecz naszą myślą jest, że w następnym wieku nie będzie się jej powodzić tak samo dobrze jak tym, co mieli mniej sposobności i mniejszy przywilej w obecnym czasie. Ci, którzy mieli wiele światła, mają też stosunkowo więcej odpowiedzialności, a ci, którzy odrzucają tę większą ilość światła, mogą się spodziewać więcej karania. [396,1]