SPRAWIEDLIWOŚĆ – Odnośnie zastosowania zasługi tylko za część.

Pytanie (1910) – Czy Boska sprawiedliwość mogłaby przyjąć zastosowanie zasługi ofiary okupowej tylko za pewną cześć potępionej rasy, gdyby nie dokonano kolejnego zastosowania? Jeżeli tak, to proszę wytłumaczyć tę zasadę sprawiedliwości.

Odpowiedź – Wykazaliśmy już, że jest to mylne pojęcie; albowiem ofiara okupowa znajduje się już w rękach sprawiedliwości od chwili, gdy nasz Pan dokonał swego dzieła, chociaż w rzeczywistym znaczeniu tego słowa nie została ona dotąd zastosowana za nikogo, oprócz tego, że jej zasługa została przypisana Kościołowi. Zachodzi różnica między zastosowaniem a przypisaniem zasługi. To, czego wielki Arcykapłan udzieli ludzkości, nie będzie przypisaniem Jego zasług, lecz przywróceniem tego wszystkiego, co zostało utracone w Adamie, a odkupione i zagwarantowane śmiercią Chrystusa. Lecz nie tak rzecz się ma z Kościołem. My nie otrzymamy restytucji, nie otrzymamy tych rzeczy, które Jezus złożył i które da światu. Nie zostaliśmy powołani, aby otrzymać błogosławieństwa restytucyjne, lecz aby mieć przywilej cierpienia i ofiary z Chrystusem. Różnica jest tylko w tym, że ciała nasze nie są doskonałe, dlatego musimy prosić wielkiego Arcykapłana, żeby był naszym Orędownikiem i przypisał nam ze swej zasługi tyle, ile potrzeba na pokrycie naszych braków, abyśmy mogli być przyjęci przez Ojca. [392,2]