JERUZALEM – Matką nas wszystkich.

Pytanie (1913-Z) – W Gal. 4:26 czytamy: „Ono górne Jeruzalem wolne jest, które jest matką wszystkich nas”. Kto kryje się pod słowem „nas” i w jaki sposób to duchowe Jeruzalem jest matką wszystkich nas?

Odpowiedź – Pismo Święte często używa tej figury i nazywa miasto matką swoich mieszkańców – Jeruzalem i jej córki, Sodoma i córki jej [np. Ezech. 16:55] itp. Podobnie i Bóg oświadcza: „Jeruzalem, (...) które jest matką wszystkich nas”. Obywatelstwo świętych jest w niebie, w niebieskim Jeruzalemie, które zbudowane będzie przy pierwszym zmartwychwstaniu. My jednakowoż oczekujemy go i przez wiarę mówimy o tym obiecanym stanie i o naszym obywatelstwie w nim. Nowe Jeruzalem było symbolicznie ukazane w Sarze, żonie Abrahama; i ono przedstawia również przymierze, pod którym staliśmy się Nowymi Stworzeniami w Chrystusie, członkami duchowego Izaaka.

Kościół rozwija się pod tym samym przymierzem-matką co Chrystus, ponieważ jesteśmy Jego Ciałem. Jego przymierze było przymierzem ofiary: „Zgromadźcie mi świętych moich, którzy ze mną uczynili przymierze przy ofierze (Psalm 50:5). Człowiek Chrystus Jezus zawarł przymierze z Ojcem, co oznaczało ofiarowanie Jego ciała, Jego ludzkiej natury, a w nagrodę za to Ojciec uczynił Go Nowym Stworzeniem o boskiej naturze, „o tyle możniejszym od aniołów” [Hebr. 1:4 NB] i postanowił Go Wielkim Mesjaszem, który ma błogosławić świat. Jezus zaś, przeprowadzając plan Ojca, przypisuje swoją zasługę takim, którzy chcą Go naśladować, kroczyć Jego krokami, w takim samym przymierzu ofiary. Gdy będziemy wierni, to dostąpimy działu w wielkim dziele Mesjasza – w błogosławieniu świata i będziemy tym Nowym Jeruzalem, Tysiącletnim Królestwem, którego dziećmi jesteśmy już teraz przez wiarę. Już teraz obywatelstwo nasze jest w niebie. [362,1]