ŁASKA – Zaprzeczenie twierdzeniu: raz w łasce, zawsze w łasce.

Pytanie (1912-Z) – Co oznacza werset, który mówi, że jeśli ktoś, kto był sprawiedliwy, odstąpi od swej sprawiedliwości, to jego poprzednia sprawiedliwość nie będzie się mu liczyć, lecz umrze za swój grzech? Co znaczy oświadczenie, że ten, kto był niesprawiedliwy, ale odwróci się od swej niesprawiedliwości, będzie zbawiony (Ezech. 33:13-16)?

Odpowiedź – Pismo Święte stanowczo zaprzecza doktrynie utrzymywanej przez niektórych chrześcijan: „raz w łasce, zawsze w łasce”, czyli że kto raz doznał łaski Bożej, nigdy nie może jej stracić. Zasada tego biblijnego orzeczenia stosuje się w obecnym czasie do tych, którzy przechodzą z śmierci do żywota jako Nowe Stworzenia. Są oni na próbie życia i śmierci. W ich wypadku grzech Adamowy już się więcej nie liczy. Jeżeli pozostaną wierni Panu, dostąpią błogosławieństwa żywota wiecznego; jeżeli okażą się niewiernymi, umrą. Jeżeli ktoś zawrze przymierze z Bogiem, a potem łamie to przymierze, traci społeczność z Bogiem. Jeżeli jesteśmy wierni, Pan też będzie wierny w swej obietnicy obdarowania nas żywotem wiecznym.

Jednak ten wyjątek Pisma Świętego stosuje się szczególnie do Tysiąclecia, gdyż w owym czasie wszyscy zostaną doprowadzeni do sposobności osiągnięcia żywota wiecznego. Ludzie będą sobie wówczas zdawać sprawę z tego, że „zapłatą za grzech jest śmierć” [Rzym. 6:23]. Wtedy już więcej nie będzie się mówić, że „ojcowie jedli grona cierpkie, a synów zęby ścierpły”, ale „każdy dla nieprawości swojej umrze” (Jer. 31:29; Ezech. 18:2). Nastąpi wówczas próba życia lub śmierci dla świata, tak jak jest obecnie dla Kościoła. Tylko ci, co okażą się wiernymi w swej próbie, otrzymają żywot wieczny, tak w jednym, jak i w drugim przypadku. Wszyscy inni zostaną odcięci przez śmierć. [288,2]