GŁÓD – Może mieć dwojakie zastosowanie.

Pytanie (1912-Z) – „Albowiem oto panujący Pan zastępów odejmie od Jeruzalemu i od Judy laskę i podporę, wszelaką podporę chleba i wszelaką podporę wody” (Izaj. 3:1). Co to znaczy?

Odpowiedź – Swego czasu był głód w Judei. Ludzie nie mieli dosyć pożywienia, odczuwali głód i pragnienie. Wciąż znajdują się w stanie podobnym do tego, w którym znajdował się Ismael, gdy Hagar położyła go, by umarł. Podczas Wieku Ewangelii ci biedni Żydzi doświadczali głodu, będąc bez żadnej łączności z Bogiem.

Ten sam prorok, z którego natchnionego dzieła zacytowany został powyższy tekst, mówi nam o innej klasie, której dana jest obietnica, że „chleb jego dany mu będzie, a wody jego nie ustaną” (Izaj. 33:16). Pan będzie miał o nich staranie, będą chronieni, a chleba i wody im nie zbraknie. Tekst ten mógł się stosować do Żydów podczas zniszczenia Jerozolimy, ale może się także stosować do każdego Żyda i wszystkich innych od tamtego czasu, pokładających swoją ufność w Panu, który zaopatrywał ich w rzeczy potrzebne do podtrzymania życia. Spoglądając dokoła, możemy zauważyć wielu z nominalnego Izraela cierpiących głód i pragnienie. Starają się okazać, że są dobrze odżywiani, a większość nie pojmuje, że są biedni, nadzy, ślepi i głodni. W międzyczasie Kościół Chrystusowy znajduje się w miejscu chronionym, ponieważ im wszystkie rzeczy dopomagają ku dobremu. Ich chleb i woda nie ustaną: „Pan udziela i nie odmawia, co jest dobrego tym, którzy chodzą w niewinności” [Psalm 84:12]. „Poprowadzi cichych w sądzie, a nauczy pokornych drogi swojej” [Psalm 25:9]. [269,2]