WIARA – Dar Boży.

Pytanie (1910-Z) – Czy wiara jest darem Bożym?

Odpowiedź – „Łaską jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie jest z was, dar to Boży jest” [Efezj. 2:8]; to jest dar Boży. Apostoł zdaje się wskazywać, że zbawienie jest z Bożej łaski. Słowo „łaska” faktycznie oznacza dar, czyli to, co jest przejawem życzliwości. Nasze zbawienie jest z Bożej łaski – nie z jakiejkolwiek konieczności ze strony Boga, nie dlatego, że Boska sprawiedliwość się tego domagała, nie dlatego, że ktokolwiek mógł tego wymagać od Boga, lecz jest to Jego własne miłościwe i łaskawe zarządzenie i w naszym wypadku zbawienie to następuje przez wiarę. W rzeczywistości wiara ta nie jest z nas. Dlatego, gdy apostoł mówi „to nie jest z was”, musi nawiązywać do wiary. Jednak w pewnym bardzo ważnym znaczeniu wiara jest czymś indywidualnym; jesteśmy nakłaniani: „Miejcie wiarę w Boga”. Wiary nie można mieć za kogoś. Każdy człowiek musi mieć swoją własną wiarę w Boga; a jednak w powyższym tekście mamy powiedziane, że wiara jest z Boga.

W jakim sensie może być ona z Boga? Odpowiadamy, że jest ona z Boga w tym sensie, że każdy dobry i doskonały dar pochodzi od Ojca. Nasza wiara musi mieć fundament, musi mieć podstawę. Musimy mieć poznanie danej kwestii, żeby mieć wiarę w nią. Mamy poznanie Boga i znajomość ta, dana nam z łaski, doprowadza nas do stanu wiary. Wiara w znacznej mierze oparta jest na poznaniu. Poznanie objawia Boski charakter. Boskie objawienie podaje nam do wiadomości pewne fakty dotyczące Boskich zamysłów i przekonujemy się, że zamysły Jego w taki sposób wyłożone są w harmonii z charakterem Bożym, a to sprawia, że możemy wierzyć w Jego obietnice; a wierząc w nie, jesteśmy w stanie zgodnie z tym postępować, i to jest wiara.

Tak więc nasza wiara, chociaż jest z nas w tym znaczeniu, że musimy ją sami posiadać, jest ona także z Boga w tym znaczeniu, że On dostarczył potrzebnych elementów, z których wiara ma się składać. [266,2]