STARSI – Ich autorytet w Kościele.

Pytanie (1909) – Czy starszy obrany jest tylko do wykonywania poleceń zgromadzenia i do przewodniczenia w spotkaniach, czy też ma większą odpowiedzialność?

Odpowiedź – Autorytet nie może być większy niż dawca tegoż autorytetu. Inaczej mówiąc, jeżeli zgromadzenie powierzy starszemu odpowiedzialność przez obranie go, to znaczy, że zgromadzenie miało tę odpowiedzialność najpierw, bo inaczej nie mogłoby jej powierzyć starszemu. Dlatego starszy powinien przyjąć autorytet w takim stopniu, w jakim zgromadzenie mu daje. Jeżeli sumienie jego nie pozwala mu na pewne rzeczy, to zdaje się, że byłoby właściwe, aby powiedział w zgromadzeniu, jakie jest jego nastawienie i nadmienił, że jeśli zgromadzenie sobie życzy, może zażądać jego rezygnacji, którą on chętnie złoży. Starszy nie powinien gwałcić swego sumienia w służbie dla zgromadzenia, a zgromadzenie nie powinno gwałcić swego sumienia w przyjmowaniu niestosownej usługi od starszego. Starszy powinien służyć Kościołowi według jego życzeń, lecz tylko na tyle, na ile pozwala mu jego sumienie.

Mogę jeszcze dodać, że Pismo Święte mówi, iż duch święty czyni starszego nadzorcą przez podniesienie rąk [członków zgromadzenia]; w ten sposób stosuje się do zgromadzenia i przez nie działa najpierw. [232,3]