ŚMIERĆ – Umieramy codziennie przez kładzenie naszego życia.

Pytanie (1912-Z) – Jaka była myśl apostoła w słowach: „Dlatego śmierć mocy swojej w nas dokazuje, ale w was żywot”(2 Kor. 4:12)?

Odpowiedź – Rozumiemy, że święty Paweł mówi tu o uciskach, jakich on i jego towarzysze doznawali w czasie swych podróży w służbie dla Prawdy. Te prześladowania, trudności i doświadczenia w drodze były dowodem, że Bóg przyjął ich poświęcenie. Tak więc ich śmierć jest postępującym procesem, jak stwierdza również w innym miejscu: „Na każdy dzień umieram” [1 Kor. 15:31]. W tym oświadczeniu apostoł podaje cel, czyli motyw, który pobudzał do działania jego samego i jego towarzyszy. Cokolwiek czynili, nie było czynione w sposób powierzchowny, bo taką mieli ogólną misję, lecz z pobudek serca i zgodnie z wolą Bożą, aby mogli sprowadzić błogosławieństwa duchowe na Kościół.

Pierwotny Kościół dostrzegał, że apostołowie byli bardzo czynni w służbie dla Prawdy, a święty Paweł tłumaczył, że ich motywy nie były samolubne. Napominał wiernych, aby nie dogadzali sobie, lecz aby wydawali życie jeden za drugiego, tak jak czynili on i jego towarzysze, aby dać przykład stadku. Wszyscy, którzy są członkami Królewskiego Kapłaństwa, składają życie w ofierze. Tak postępujmy, „budując się na najświętszej wierze” [Judy 1:20], aż dojdziemy do Jeruzalem, do chwalebnego Królestwa wielkiego Pomazańca, Proroka, Kapłana i Króla, którego to wyznania Jezus jest wielkim Arcykapłanem.

Pan nasz oświadczył: „Oto idę, abym czynił, o Boże, wolę twoją”; „Pragnę czynić wolę twoją, Boże mój” (Hebr. 10:9; Psalm 40:9 NB). To było częścią woli Bożej, aby On złożył swe życie w ofierze, żeby ostatecznie mógł obdarzyć życiem Adama i cały jego rodzaj. [212,1]