ŚMIERĆ – Definicja słownikowa.

Pytanie (1912-Z) – Czy jest jakaś różnica pomiędzy śmiercią a unicestwieniem?

Odpowiedź – Słownik, najlepszy autorytet w takich sprawach, podaje następujące definicje unicestwienia: (1) Pozbawić istnienia, zniszczyć całkowicie, zredukować do nicości; (2) Zniszczyć czyjąś tożsamość. Synonimem jest eksterminacja, czyli zupełne zniszczenie. Słowa są tylko narzędziami wyrażania myśli i dużo zależy od wyrazu, który najlepiej określa znaczenie w waszym pytaniu. Iskra cielesnej energii, jaką Bóg dał Adamowi, a którą z kolei Adam przekazał swojemu potomstwu i którą utracili, zarówno on, jak jego potomstwo wskutek Adamowego nieposłuszeństwa, odchodzi przy śmierci istoty ludzkiej, tak samo, jak całkowicie opuszcza zwierzę. Natomiast słowo „życie”, którego używa się w większości wypadków, nie oznacza jedynie iskry cielesnej energii, lecz jest synonimem duszy, czyli istoty.

Według Boskiego zamiaru czy zarządzenia ta istota nie ginie w momencie śmierci, nie podlega zgładzeniu, nie jest unicestwiana, ponieważ Bóg zadbał o jej przyszłość. Nie jest to jednak istota czująca w tym sensie, żeby posiadała świadomość, poznanie, by odczuwała ból, radość czy inne wrażenia. Lecz Stwórca, który stworzył tę istotę, oświadczył, że w wypadku Adama i jego dzieci zapewnił Odkupiciela, przez którego wszyscy mogą być przywróceni do takiego samego stanu, jaki istniał przed wyrokiem śmierci.

Świat, który nie uznaje Boga i Jego mocy i który nie zna obietnicy zmartwychwstania przez zasługę okupowego dzieła Chrystusowego, może mówić o umarłym jako o kimś, kto ginie podobnie jak umarłe zwierzę. Takie stanowisko zajmuje agnostyk. Ale dla wierzących, pouczonych o zamiarze Boga w Chrystusie odnośnie ostatecznego powstania z martwych oraz o sposobności odzyskania życia wiecznego, sprawa śmierci powinna być traktowana z tego samego punktu widzenia, z jakiego patrzy na nią Pan, bowiem czytamy: „A Bóg ci nie jest Bogiem umarłych, ale żywych, bo jemu wszyscy żyją” (Łuk. 20:38); albo jak oświadczył apostoł Paweł, gdy mówił o Bogu: „Który ożywia umarłe i który przywołuje te rzeczy, których nie masz, i jakoby były” (Rzym. 4:17). Oznacza to, że Bóg postanowił ich wskrzesić i mówi o obecnym stanie śmierci Adamowej jako o zawieszeniu życia, a nie jako o unicestwieniu, wyniszczeniu, wygaśnięciu.

Macie prawdopodobnie w swojej bibliotece mały tom pod tytułem „Boski Plan Wieków” – obecnie drukowany jest czwarty milion. Ten tom da wam bardziej szczegółową odpowiedź na to pytanie, niż pozwala na to ograniczony czas i miejsce w tej rubryce. [211,1]