ŚMIERĆ – Czy jest powszechna?

Pytanie (1911) – Czy wszyscy umierają? W Jan 8:51 (NB) jest napisane: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, jeśli kto zachowa słowo moje, śmierci nie ujrzy na wieki”.

Odpowiedź – Śmierć dla człowieka, śmierć w absolutnym znaczeniu oznaczałaby zniszczenie. To znaczy, że śmierć pierwsza byłaby tym samym co śmierć wtóra – całkowitym unicestwieniem, gdyby Bóg w swym miłosierdziu nie zarządził odkupienia z pierwszej śmierci – śmierci Adamowej. Odkupiwszy wszystkich z śmierci Adamowej, Bóg nie mówi o śmierci w tym absolutnym znaczeniu, ale tak, jak wyraził to Jezus i jak daje nam do zrozumienia całość Słowa Bożego – że ludzie zasypiają. Jezus powiedział o Łazarzu: „Łazarz, przyjaciel nasz, śpi” [Jan 11:11]. Nastąpi obudzenie o poranku zmartwychwstania. Człowiek nie jest rzeczywiście umarły w znaczeniu unicestwienia, zniszczenia, zniknięcia. Od samego początku Bóg postanowił względem człowieka, że przez odkupienie i zmartwychwstanie dostąpi on sposobności wiecznego życia – jeżeli będzie zachowywał Słowo Boże. Gdy Jezus to powiedział swoim uczniom, a oni rzekli: „Jeżeli śpi, będzie zdrów”, wówczas Jezus powiedział im po prostu: „Łazarz umarł” [Jan 11:12,14]. Użył tego prostego określenia, aby zniżyć się do ich sposobu mówienia o śmierci. Według Jego sposobu wyrażania się o śmierci Łazarz jedynie zasnął, nie był umarły, gdyż stan śmierci jest stanem zniszczenia, tak samo, jak się to dzieje, kiedy zdechnie pies. Taka śmierć człowieka i śmierć psa pozostawiłaby obydwa te stworzenia w takim samym stanie, gdyby Bóg nie postanowił, że człowiek ma być odkupiony z śmierci, podczas gdy niczego takiego nie zarządził dla odkupienia psa czy odnośnie jego przyszłego życia. Dlatego Jezus powiedział: „Jeśli kto zachowa słowo moje, śmierci nie ujrzy na wieki” [Jan 8:51 NB]. Może zapaść w sen, ale na pewno zostanie przebudzony, a jeśli wówczas zachowywać będzie Słowo Pańskie i będzie posłuszny Jego przykazaniom, otrzyma żywot wieczny przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego. [208,1]