PRZYMIERZA – Zakres Przymierza Abrahamowego.

Pytanie (1916-Z) – Które przymierze jest większe, Abrahamowe czy Nowe Przymierze?

Odpowiedź – Przymierze Abrahamowe jest wszystko obejmującym zarządzeniem. Wszystko, co Bóg uczynił i jeszcze uczyni dla rodzaju ludzkiego, jest włączone w Przymierze Abrahamowe. Przymierze Zakonu Izraela zostało dodane do tego Przymierza z powodu przestępstwa. Chociaż było tylko figuralne, Przymierze Zakonu rozwinęło jednak pewną wierną klasę takich, którzy będą „książętami po wszystkiej ziemi” w ciągu Wieku Tysiąclecia. Przymierze to było przedstawione w Hagarze, a jej syn, Ismael przedstawia naród izraelski (Gal. 4:21-31). Chrystus, klasa Nowego Stworzenia, był przedstawiony przez Izaaka, syna Sary. Sara, pierwsza żona Abrahama, wyobraża tę część Przymierza Abrahamowego, która odnosi się do duchowego nasienia, Nowego Stworzenia, o tej części mówimy niekiedy jako o Przymierzu Sary. Owo Przymierze Sary – Przymierze Łaski i Przymierze Ofiary (Psalm 50:5), rodzi klasę Izaaka, Kościół – Głowę i Ciało.

Jak Izaak nie urodził się według ciała w zwyczajnym tego słowa znaczeniu (Abraham i Sara byli już za starzy), lecz był szczególnym stworzeniem, tak jest też z klasą Chrystusową, z Kościołem. Owa klasa Izaaka rozwija się jako wyraźne Nowe Stworzenie, utworzone z członków upadłej rasy ludzkiej. Boskie zaproszenie dla nich zachęca do składania ciał żywą ofiarą. Poświęcają oni swoją ludzką naturę, aby mogli osiągnąć ze swą Głową, pozafiguralnym Izaakiem, naturę boską – coś, co nigdy przedtem nie było zaoferowane. Kiedy to Nowe Stworzenie zostanie skompletowane, błogosławieństwo wyznaczone w obietnicy Bożej danej Abrahamowi rozciągnie się na wszystkie narody ziemskie. Dotrze do nich po pierwsze przez nasienie ukazane w Izaaku, przez Nowe Stworzenie, a po drugie przez świętych Starego Testamentu, którzy rozwijali się w wiekach poprzedzających ten obecny pod figuralnymi Boskimi zarządzeniami.

Wszystkie plemiona i narody ziemi będą błogosławione przywilejem, czyli sposobnością, stania się dziećmi Abrahama, dziećmi Boga, którego Abraham przedstawiał w figurze. „Ojcem wielu narodów postanowiłem cię” (1 Mojż. 17:5; Rzym. 4:17) – rzekł Pan do Abrahama – a stając się twoim nasieniem, „błogosławione [w nim] będą wszystkie narody ziemi”. Błogosławieństwa te spłyną pod Nowym Przymierzem, czyli pod zarządzeniem, przez które wypełni się Przymierze Abrahamowe odnoszące się do Izraela i do wszystkich ludzi.

Przymierze Abrahamowe obejmuje zatem wszystkie inne przymierza, które są jedynie różnymi elementami Boskich zarządzeń, przez które dzieło wielkiego Przymierza Abrahamowego, czy Obietnicy, ma się wypełnić.

Jak już poprzednio wykazywaliśmy, Abraham po śmierci Sary pojął kolejną żonę, Keturę. Z niej miał wielu synów i wiele córek. Dlatego wyobraża to Nowe Przymierze i wielkie dzieło przywracania wielu ludzi do życia – „na wolność chwały dziatek Bożych” (Rzym. 8:19,21). [195,3]