PRZYMIERZA – O co chodzi w Dan. 9:27?

Pytanie (1913) – „Utrwali on przymierze dla wielu przez jeden tydzień” (Dan. 9:27 BT). Do jakiego przymierza się to odnosi?

Odpowiedź – Odnosi się to do przymierza, jakie Bóg uczynił z Izraelitami odnośnie siedemdziesięciu tygodni, ponieważ kontekst na to wskazuje. Wynika z niego, że chodzi tutaj o dzieło przymierza i że w ciągu tego czasu Bóg miał dokonać pewnych rzeczy – zapieczętowania widzenia i proroctwa, pomazania Najświętszego [Dan. 9:24] i tak dalej. Wszystko to miało się wydarzyć w ciągu siedemdziesięciu tygodni, czterystu dziewięćdziesięciu lat, a w siedemdziesiątym tygodniu, na końcu sześćdziesiątego dziewiątego tygodnia Mesjasz miał się pojawić, zaś w połowie siedemdziesiątego tygodnia miał być zabity, ale nie sam za siebie. Potem siedemdziesiąty tydzień miał trwać trzy i pół roku po zabiciu Mesjasza. Apostoł daje do zrozumienia, że chociaż w pewnym znaczeniu dni te zostały skrócone [zob. pytanie 107,1], gdy Chrystus, umierając, powiedział: „Dom wasz pusty wam zostanie”, to jednak łaska Boża była nadal z ludem, aż do końca siedemdziesiątego tygodnia, przez trzy i pół roku po ukrzyżowaniu Jezusa. Nie było to niesprawiedliwością. Nie wyrządzono im żadnej niesprawiedliwości przez skrócenie, gdyż faktycznie wyszło to na ich korzyść. Żydzi dostąpią czegoś lepszego przez śmierć Chrystusa w środku siedemdziesiątego tygodnia – otrzymają Nowe Przymierze. Bóg utwierdził, umocnił i ustanowił dla nich cały ten okres siedemdziesięciu tygodni łaski, czterystu dziewięćdziesięciu lat, i dopiero po zakończeniu tego okresu pierwszy poganin dostąpił sposobności uczestniczenia w powołaniu ewangelicznym. Tym pierwszym był, jak pamiętacie, Korneliusz. [195,1]