PRZYMIERZA – Odnośnie wydania nasienia.

Pytanie (1909) – Jeżeli Przymierze Sary wydaje duchowe nasienie, to jak można mówić, że obydwa nasienia są wydawane pod Przymierzem Abrahamowym?

Odpowiedź – Można to wyrazić tak, że Przymierze Abrahamowe zawierało w sobie przede wszystkim duchowe nasienie, ale także przepowiadało ziemskie nasienie, przedstawiając sposób realizacji tego przymierza, czyli że Chrystus i Kościół będą duchowym nasieniem, przez które przejdą wszystkie błogosławieństwa, najpierw na ziemskie nasienie, a potem na wszystkie narody ziemi, które staną się nasieniem Abrahamowym.

Boskie błogosławieństwo pod Nowym Przymierzem nie będzie dane wszystkim narodom, lecz tylko jednemu narodowi, nasieniu Abrahama, jak mówi prorok Jeremiasz: „Oto dni idą, mówi Pan, których uczynię z domem izraelskim i z domem judzkim przymierze nowe” (Jer. 31:31). Nie z Egiptem, Persją itd., ale z Izraelem, i to Nowe Przymierze nie będzie odpowiednie dla innych narodów, lecz jedynie dla Izraela, ponieważ to on jest nasieniem Abrahamowym według ciała. Przymierze Abrahamowe, będąc odbiciem światła i błogosławieństw poprzez Nowe Przymierze, za sprawą Jego woli, czyli testamentu, przez śmierć, daje błogosławieństwo restytucji narodowi izraelskiemu, a potem, poprzez ten naród, znajdzie zastosowanie w odniesieniu do wszystkich, którzy wejdą pod to przymierze.

Pamiętacie, co Pismo Święte mówi o początku Tysiąclecia. Pokazuje nam, że narody będą w tym czasie patrzeć na Izrael i spodziewać się szczególnych błogosławieństw dla niego. „Albowiem z Syjonu [duchowego Izraela] wyjdzie zakon, a słowo Pańskie z Jeruzalemu” (z cielesnego Izraela) [Izaj. 2:3]. Narody będą się przypatrywać i zobaczą Boskie błogosławieństwa w Izraelu oraz powiedzą: „Pójdźcie, a wstąpmy na górę Pańską, do domu Boga Jakóbowego, a będzie nas uczył dróg swoich i będziemy chodzili ścieżkami jego”. Narody świata zobaczą, że wszystkie błogosławieństwa Boskie spływają na naród izraelski i także będą chciały otrzymać ich cząstkę. A na naród, który by nie chciał chodzić drogą Pana i słuchać Jego słowa, „na tych deszcz padać nie będzie” [Zach. 14:17]. Słowo „deszcz” wyobraża błogosławieństwa restytucji pochodzące z orzeźwiających deszczów Boskiego miłosierdzia – zdrowie, życie i wyzwolenie od szkodników ziemi, od cierni i ostów oraz usunięcie wszelkich chorób ludzkości; ten nowy porządek poddany będzie pod nadzór starożytnych świętych. Nic nie będzie oddziaływać na ludzi tak dobrze jak rzeczywiste fakty. Wciąż będą umierać, a życie będzie tylko tam, dokąd dotrze Nowe Przymierze, i będzie dostępne jedynie dla tych, którzy podporządkują się pod zarządzenia Nowego Przymierza; gdy narody zobaczą błogosławieństwa przychodzące na tych, co znajdują się pod Nowym Przymierzem, same również będą pragnąć pod nie wejść i takie jest Boskie rozporządzenie – że ktokolwiek zechce, będzie mógł przyjść i zostać Izraelitą, a przy końcu Tysiąclecia wszyscy ludzie będą Izraelitami i cały świat będzie owym nasieniem. Wtedy Abraham, jak jest napisane, będzie „ojcem wielu narodów” [Rzym. 4:17]. [170,3]