KOŚCIÓŁ – Nominalni robotnicy nie do przyjęcia dla Jezusa.

Pytanie (1910-Z) – Nasz Pan powiedział, że w owym dniu wielu będzie mówić: „Panie, Panie, czyż nie prorokowaliśmy w imieniu twoim i w imieniu twoim nie wypędzaliśmy demonów, i w imieniu twoim nie czyniliśmy wielu cudów?”. Dalej oświadcza, że im powie: „Nigdy was nie znałem. Idźcie precz ode mnie wy, którzy czynicie bezprawie” (Mat. 7:22-23 NB). Jak możemy to pogodzić z tym, co Pan powiedział uczniom, aby nie zabraniali tym, którzy z Nim nie chodzili, wyganiać demonów w Jego imieniu?

Odpowiedź – Rozumiemy, że Bóg może pozwolić sprawować pewne dobre dzieła ludziom, którzy nie nadają się do klasy Królestwa, nie są zupełnie poddani Panu Jezusowi i Jego zwierzchnictwu, którzy nie są w pełni wyuczeni i używani przez Niego. Mogą oni posiadać pewną dozę wiary i w takim stopniu Pan może ich uznawać, jednak nie zagwarantuje, że każdy mający moc czynienia cudów i publicznego głoszenia dostąpi miejsca w Królestwie. Dlatego nie jesteśmy upoważnieni, by twierdzić, że każdy, kto angażuje się w pracą misyjną czy odwiedzanie ubogich, będzie w Królestwie, ponieważ może nie znaleźć się w tej szczególnej klasie, którą wyszukuje teraz Pan. Nie możemy się sprzeciwiać tej pracy, jeżeli jest to dobra praca. Nie naszą rzeczą jest wtrącać się w to, ponieważ Pan jest w stanie zadbać o swoje własne dzieło. Naszą rzeczą jest troszczyć się o siebie, chociaż nie musimy sympatyzować ani współpracować z tymi, którzy naszym zdaniem łączą błąd z działalnością, nawet jeżeli jest ona dobra. W żadnym wypadku nie możemy okazywać skłonności do wspierania zła.

Mamy zająć takie stanowisko, w którym Panu pozostawiamy pieczę nad wszystkimi Jego zamysłami i ogólnym dobrem Jego sprawy. Jest On w zupełności zdolny dopilnować wszystkiego. Mamy baczyć, by nasze serca były w pełni poddane Bogu, a nasze głowy, nasza wola znajdowały się pod zwierzchnictwem, przywództwem Pana; aby Jego wola wykonywała się w nas, a nasze ofiary były sprawowane w ten sposób, by nie były widziane przez ludzi, lecz czynione jako Bogu, a tym sposobem otrzymamy Jego uznanie w ów dzień. Takim powiedział On, że chętnie ich uzna i że wyzna ich przed Ojcem i Jego świętymi aniołami. [112,1]