POJEDNANIE – Odnośnie zasługi.

Pytanie (1912-Z) – Czy właściwą rzeczą jest mówić, że cała zasługa ofiary Pana naszego jest przypisywana każdej osobie, która na podstawie Pisma Świętego staje się wierząca?

Odpowiedź – Nie. Cała zasługa śmierci naszego Pana była już w rękach sprawiedliwości, kiedy Jezus wstąpił na wysokość, ale nie była zastosowana w żadnym stopniu ani do żadnej osoby. Stosownie do Boskiego zamiaru zasługa ta ma być zastosowana za pierworodny grzech Adama i za wszystkie grzechy jego dzieci, będące bezpośrednim lub pośrednim wynikiem pierwotnego grzechu. Tak więc możemy powiedzieć, że każdy członek rodzaju Adamowego ma osobisty, indywidualny dział i część w tej odkupującej zasłudze, przypadające mu z zarządzenia Boskiego.

Nasz Pan dał pierwotnemu Kościołowi instrukcję, że mają czekać w Jerozolimie na pomazanie duchem świętym, na dowód przebaczenia im grzechów i przyjęcia ich za dzieci Boże. Wstąpił na wysokość i okazał się przed obliczem Ojca za cały „Kościół pierworodnych”. Przypisanie Jego zasługi dotyczyło ich wszystkich, jak również tych niewielu przedstawicieli Pańskich naśladowców, którzy czekali na to błogosławieństwo w „górnej sali”. [27,1]