NAMIĘTNOŚCI – Krzyżowanie cielesnych namiętności.

Pytanie (1907) – „Którzy są Chrystusowi, ciała swoje ukrzyżowali z namiętnościami” [Gal. 5:24]. Czy obejmuje to niepotrzebne namiętności między poświęconymi braćmi i siostrami? Czy nie jest to częścią naszej ofiary?

Odpowiedź – Biorąc taki tekst, musimy być ostrożni i porównać go z innymi fragmentami Pisma Świętego, aby upewnić się, że nie przekraczamy właściwej granicy. Gdyby jedno miejsce Pisma Świętego zawierało całe poselstwo Boże, to nie mielibyśmy całej Biblii. Jeżeli chcemy rozumieć drogę Pańską i Jego wolę w wielu kwestiach, to musimy zdobyć wszechstronny wgląd we wszystkie wersety dotyczące danego tematu.

W swoim liście do Koryntian apostoł pisze o stosunkach, jakie powinny panować między mężem a żoną. Precyzuje, że jedno drugiego nie powinno oszukiwać, a następnie oznajmia o niektórych obopólnych ograniczeniach w stosunkach między mężem a żoną w Panu. Myślę jednak, iż należałoby powiedzieć, że chociaż oświadczenie apostoła nie oznacza zupełnej powściągliwości od wszystkiego, co przynależy do cielesnego mężczyzny i cielesnej niewiasty, to jednak znaczy ono, że ci, którzy ukrzyżowali wszelkie namiętności i pożądliwości ciała, starają się żyć na wyższym poziomie i powinni zużywać swój czas i energię na to, co będzie najkorzystniejsze dla nich i co przyniesie jak największą chwałę dla Pana oraz jak najwięcej dobra tym, z którymi mają styczność. Zatem oznacza to, że poświęciwszy nasze namiętności i samych siebie Panu zgodnie z naszymi ograniczeniami – a te nie są jednakowe u żadnej dwójki ludzi – każdy powinien się starać doprowadzić samego siebie do takiego stopnia poddaństwa, aby wszelkie jego myśli, jak i wszelkie życiowe poczynania mogły być w harmonii z Panem. Taka jest ogólna zasada. Nie jest to zasada, którą można by zastosować w odniesieniu do drugiego brata lub drugiej siostry; niech oni zastosują ją do samych siebie, a i ty musisz ją odnieść wyłącznie do siebie; niech każdy na miarę swych najlepszych możliwości postępuje według tego, co jego zdaniem będzie ku chwale Boga i dla dobra jego samego oraz innych. To jest właśnie umiar, o którym mówi Pismo Święte. [9,1]