SM-404

ZNISZCZENIE MISTYCZNEGO BABILONU

"Opowiadajcie między narodami, a rozgłaszajcie; podnieście chorągiew, rozgłaszajcie, nie tajcie, mówcie: wzięty będzie Babilon”. – Jer. 50:2.

Aczkolwiek wiadomość ta jest tym pokarmem na czas słuszny dla domowników wiary i pod każdym względem ważna ku zrozumieniu, to trudno jednak mówić o tym bez narażenia się. Zatem głosząc to, trzeba pamiętać, aby taką nowinę wypowiadać oględnie i łagodnie według możliwości.

Teksty, które przytaczam na poparcie moich twierdzeń, mogą wydawać się słuchaczom ostre, nawet okrutne, ale proszę zrozumieć, że ja nie odpowiadam za język biblijny. Obowiązkiem moim jest głosić Słowo Boże. Postaram się przedstawić te rzeczy możliwie jak najłagodniej, ale równocześnie nie mogę uchylać się od wypowiedzenia całego zlecenia Bożego i w pełni, tak jakby Bóg chciał podać tę prawdę ludzkości do zrozumienia jej (Jer. 23:28; Dz. Ap. 23:26-27).

Za czasów pierwszego przyjścia Jezusa i Jego apostołów, nie było mistycznego Babilonu. Dlatego wyrażenie św. Jana w Objawieniu, odnośnie Babilonu były prorocze w stosunku do systemów i charakterów, jakie się utworzyły w kościele od tego czasu. Słowo Babilon – ma dwojakie znaczenie. Pochodzi ono od słowa Babel i przypomina nam ten czas, kiedy to synowie Noego zatracili wiarę w opatrzność i opiekę Bożą – i znak tęczy, który Bóg pokazał z obietnicą, że więcej nie będzie karał ludzkości potopem. Postanowiono jednak wystawić wieżę tak wysoką, aby była ona schronieniem przed powtórnym potopem – wieżę Babel. Zamysł ten jednak doprowadził do pomieszania języków (1 Moj. 11:1-9).

Podobnie – po śmierci apostołów i prześladowaniu chrześcijan w pierwszych wiekach – usiłowano stworzyć jeden wielki system religijny, aby ochronić kościół, nie czekając na wypełnienie się Boskiej obietnicy, że w słusznym czasie przyjdzie Mesjasz i ustanowi swoje Królestwo, które będzie błogosławieństwem całego świata.

Na wstępie, ową religijną wieżą Babel – było papiestwo. Budowa postępowała wspaniale, ale nigdy nie doszła do tego punktu, aby się wznieść ponad potęgę i wpływ rządów cywilnych i monarchów ziemskich. Kiedy wieża Babel dosięgła znacznej wysokości i powagi, oraz wspaniałości, wtedy Pan pomieszał ich mowę. W zamieszaniu tym, ludzie zaprzestali dalszej budowy wieży i każdy budował dla siebie. To bardzo dobrze obrazuje ruch reformacji. Kościół protestancko-reformatorski i liczne inne denominacje, na jakie podzielił się ten ruch – odłączyły się od kościoła rzymsko-katolickiego.

MURY BABILONU

Inna myśl, która łączy się z naszym podmiotem jest ta, że literalne miasto Babilon było prototypem, czyli figurą mistycznego Babilonu. Nazwa Babilon – znaczy "Boża Brama”. Brama, przez którą mamy przystęp do Boga. Do tego właśnie rości sobie prawo papiestwo, że jest ono tym wielkim miastem, wielkim królestwem; że ona jest tym Boskim murem zbawienia, murem obronnym otoczone. Tak jak mówią jego nieprzyjaciele – papiestwo jest otoczone wielkim murem zabobonu i ignorancji. W Objawieniu Pan Jezus przedstawia nam proroczo wielkość tego miasta, to duchowe cesarstwo. Jest ono zasadniczo religijne, chociaż jest w łączności z wielkimi królestwami ziemskimi, które połączone zwą się chrześcijaństwem. To wielkie miasto jak widzimy, jest podzielone na różne okręgi i każde z nich przedstawia chrześcijańskie królestwo, które znów odpowiadają dziesięciu rogom symbolicznej "bestii” (Obj. 11:13; Obj. 13:1; Dan. 2:41; Dan. 7:7).

Ponieważ to wielkie "miasto” – czyli duchowe królestwo obejmuje także państwa Europy, więc pod inną figurą Babilonu – papiestwo wyobrażone jest, jako niewiasta, a na głowie jej było jej imię napisane – Babilon wielki, matka wszetecznic. (Obj. 17:5). W tym pokazane są do pewnego stopnia różne protestanckie systemy chrześcijaństwa, które odłączone od "matki kościoła” – od Rzymu, ale jeszcze są jej córkami, stale spokrewnione, uczestniczą charakterem, zdradami i usposobieniem matki. Zatem Babilon i jego dziesięć okręgów obejmują całą Europę, a matka i córki tego samego nazwiska, obejmują prawie wszystkie protestanckie denominacje, jak również kościół rzymsko katolicki.

CO ROZUMIEMY, PRZEZ SŁOWO "WSZETECZEŃSTWO”?

Gdy mówimy na ten temat to należy pamiętać, że język Pisma Św. jest symboliczny – że nie znaczy to, że kościół rzymski, czy protestancki, jako córki są niemoralne. Właściwa myśl jest ta, że przede wszystkim Kościół Chrystusowy był "dziewicą”, osoby powołane były wybrane ze świata i od niego odłączone tak, jak ich cele i ambicje, aby być zwanymi świętymi i współdziedzicami z Chrystusem w Jego Królestwie. Którykolwiek system religijny, który powstał spośród naśladowców Jezusa, a połączył się z jakimkolwiek królestwem tego starego świata – w języku biblijnym popełnił wszeteczeństwo. Jako poślubieni Królowi królów i Panu panów, powinni byli czekać na Niego, aby przy wtórnym Jego przyjściu stać się Jego Małżonką i towarzyszyć Mu na Jego tronie.

Nie można zaprzeczyć, że papiestwo połączyło się z cesarstwem rzymskim i usiadło na tronie Rzymu. Nie można też zaprzeczyć, że kościół anglikański, jako jedna z "córek” – połączył się z rządem Wielkiej Brytanii i teraz siedzi jego przedstawiciel w Parlamencie, czyli w tzw. Izbie Lordów. Podobnie postąpił kościół grecki z rządem rosyjskim, a luterański z rządem niemieckim itd. Z tego, to właśnie powodu i na tej podstawie kościół rzymski i jego córki obrazowo nazwane są rodzinnym nazwiskiem Babilonu.

ZŁOTY KUBEK BABILONU

Symboliczna "niewiasta przyobleczona w purpurę i szkarłat” – matka systemu Babilonu od wieków poiła narody swoim winem, to jest doktrynami, które miała w swoim złotym kubku. (Obj. 17:1-6). Złoty kubek oznacza Biblię, znak Boskiej władzy. Odkąd do wina dorzucano fałszywych doktryn – chybiono celu, usprawiedliwiając błędne nauki wieków ciemnoty Pismem Św. Narody upojone złym winem, popierały "niewiastę” i zwały się "narodami chrześcijańskimi”. Papiestwo nadal dzierży ów kubek w swej ręce i oferuje go każdemu, kto by chciał przyjąć, ale narody stopniowo trzeźwieją.

Nie należy przypuszczać, że każda doktryna wysunięta przez papiestwo była fałszywa i upajająca, lecz myśl jest ta, że do wina dodano dawkę odurzającą. Ponieważ "złoty kubek” oznacza Słowo Boże i jego posłannictwo, więc dawki odurzające można rozumieć, jako doktryny. Np. że Królestwo Boże jest już ustanowione i że tron papieża jest tronem Chrystusa i – że papież panuje, jako przedstawiciel i następca Chrystusa. Inny trujący pierwiastek grozi ludzkości torturami w czyśćcu lub wiecznymi mękami, jeżeli nie pójdą po linii nauki papieża, podszywającego się pod władzę namiestnika Chrystusowego.

Protestanckie denominacje wszystkie narodziły się pod wpływem fałszywych teorii i chociaż odłączyły się od systemu matki ogłaszając bunt, niemniej trzymały się niektórych upajających błędów. Na skutek tego one też twierdzą, choć nie wiedzą dlaczego, że Królestwo Mesjasza jest ustanowione. I oni także karmią narody tym samym pomieszanym "winem”, których ich matka karmiła, opowiadając ludziom, że to są narody chrześcijańskie, choć nie posiadają ducha Chrystusowego i fabrykują broń, aby jedni drugich mogli usunąć z powierzchni ziemi. Tak silna jest moc tych upajających teorii, że nie dostrzegają w nich sprzeczności. Tylko niewielu jest takich, którzy wyzwolili się od tych ogłupiających dawek i mogą z pomocą Bożą dostrzec owe błędy. Ci widzą, że ani rzymski kościół, ani żadna z jego córek – systemów, nie jest prawdziwym kościołem.

Każdy system głosi, że jest tą małżonką Chrystusa, a jednak każdy z nich wie, że zaślubiny Baranka odbędą się przy wtórej obecności Chrystusa. I tu na ogół nie widzą tego, że prawdziwa dziewica – Kościół Chrystusowy, to tylko "Maluczkie Stadko”. (Łuk. 12:32), którzy będą policzeni godnymi być Małżonką Chrystusa, ani muszą czekać na Pana z nieba (1 Tes. 1:9-10), muszą zachować się jako "niepokalani od świata” – "dziewica”, aby być godnymi wejść do radości Pana swego, aby być królową i współdziedziczką.

WIELKIE MIASTO BABILON

Nie należy się spodziewać, że matka czy córki, które twierdzą, że panują z Chrystusem, którzy twierdzą, że Jego królestwo jest ustanowione, którzy twierdzą, że ich złączenie z królestwami starego świata jest słuszne, mogą otrzymać zgodę od Pana. Nie należy się spodziewać, że matka i córki zdają sobie sprawę z ich prawdziwej sytuacji – że są nielojalni niebiańskiemu Królowi.

W symbolicznym języku księgi Objawienia, jak już wytłumaczyliśmy – nazwa Babilon nie dotyczy tylko "niewiasty” – papiestwa i jego córek – wyznania protestanckiego, lecz także dotyczy wielkiego miasta mistycznego Babilonu. Niewiasta, jako symbol szczególnie wyobraża nam system kościelnictwa, a miasto – jako symbol przedstawia rys rządzący – kapłański lub religijny, władzę do rządzenia i kontrolowania królestwa, narody na tej ziemi.

Wszyscy pamiętamy historię starożytnego miasta Babilonu z jego wspaniałymi murami i wiszącymi ogrodami. Wszyscy pamiętamy, że wybudowane było nad rzeką Eufrat, która przepływała przez środek miasta, a miała za cel chronić miasto przed inwazją nieprzyjaciela. Oprócz licznych magazynów pełnych żywności, rzeka miała dostarczać wody. Babilon był uważany za silnie ufortyfikowane miasto.

Mistyczny Babilon, czyli chrześcijaństwo, w naszych czasach jest mistrzowską organizacją. Mury jego są zbudowane z zabobonów i ignorancji, a jego fundamenty założone zostały setki lat temu. Starożytny Babilon miał bramy z brązu, które stykały się z wodami Eufratu, a przedstawiał mistyczny Babilon i jego mądrość świata, geniusz i zręczną organizację, aby mieć pod kontrolą symboliczne wody i "ochraniać” miasto przed możliwym najściem z tej strony.

WYSUSZENIE EUFRATU

W symbolicznym języku Pisma Świętego – słowo woda, ma dwa różne tłumaczenia: 1) woda jest symbolem Prawdy, 2) woda także symbolizuje ludzi i narody, od których pobierano podatki. Zgodnie z tą drugą myślą czytamy, że "niewiasta” ze złotym kubkiem siedzi na wielu wodach, "a wody, któreś widział, są ludy i zastępy i narody i języki” (Obj. 17:1-15). Ta "niewiasta” nie panuje ani rządzi jednym narodem tylko. Jej panowanie jest powszechne, czyli ogólne, bo wszystkie narody mniej więcej upiły się jej fałszywymi doktrynami. Woda rzeki Eufratu wypływająca z Babilonu dobrze nam obrazuje ludy i narody popierające mistyczny Babilon przez swoje ofiary i składki.

W Objawieniu jest mowa o Babilonie, starożytnym mieście, które od dawna wtedy już nie istniało – jako o symbolu, jak też i o rzece Eufrat. O tej wielkiej rzece czytamy: "I wyschła woda jej, aby była zgotowana droga królom od wschodu słońca” (Obj. 16:12). Jeżeli nasze tłumaczenie zgodne jest z tym, że wody rzeki wyobrażają datki i składki narodów, zatem wysuszenie rzeki oznacza zaprzestanie owych kontrybucji i świętopietrza, jak powszechnie nazywano składki na papieża, które płynęły do skarbca papieskiego z różnych bogatych i ubogich krajów. Jest to w pełni zgodne z Boską przepowiednią, że się całkiem spełni. Już słyszymy krzyk i rozpacz, która podnosi się ze wszystkich denominacji, tak katolików, jak i protestantów na skutek wysychania ofiar i danin, a to jest czas, kiedy świat jest większy pod względem ludności i bogactw, niż kiedykolwiek przedtem. Historia nam mówi, że Cyrus z jego wielką armią po pewnym czasie oblężenia – zajął Babilon starożytny, a tylko wtedy mógł miasto zająć, gdy jego żołnierze zrobili przekop i kanał, a przez to zmieniło się koryto rzeki. Tak to rzeka Eufrat wyschła, a armia medo-perska weszła do miasta nagle w nocy. W czasie, kiedy to się działo, książęta Babilonu obchodzili karnawał, bawili się, ciesząc się i chlubiąc własnym bezpieczeństwem i siłą ich murów obronnych, chlubili się masywnością bram i wodą z rzeki Eufrat. A tak jak oni pili z kubków i złotych naczyń, zabranych ze świątyni Pańskiej jerozolimskiej, tak i dzisiaj w godzinie upadku mistycznego Babilonu możemy spodziewać się podobnego wypełnienia, a raczej powtórzenia się historii starożytnego Babilonu. Duch pychy i chwalby odurzenia błędem, będzie zniszczony.

W momencie ich obfitowania na bankiecie Baltazara pokazała się ręka, pisząc na ścianie te słowa: Mene, Tekel Upharsin – dni twego panowania policzone przez Boga i dokończone "zważonyś i znalezionyś lekkim”, królestwo twoje podzielone i dane Medom i Persom. (Dan. 5:25-28). Silna symboliczna mowa użyta, a dotycząca mistycznego Babilonu, która tak dobrze i jasno wykazuje stosunek starożytnego Babilonu i daje nam gwarancję rozumienia, że to miasto miało być prototypem mistycznego Babilonu i jego upadku, figurą upadku chrześcijaństwa.

UCIEKAJCIE Z BABILONU

Przepowiadając klęskę Babilonu prorok izraelski dał ludowi Bożemu radę: "Uciekajcie z Babilonu”; każdy niech wybawi swoją duszę "jego życie” – i straszny opis, który zdaje się być mocno wyolbrzymiony, jeżeli nie będziemy patrzeć na te sprawy z punktu widzenia już podanego, że doświadczenie starożytnego miasta było obrazowe i prorocze na daleko poważniejsze doświadczenia mistycznego Babilonu, wówczas na daleką przyszłość pokazane. Gdyby były potrzebne dalsze dowody, aby wykazać, że mistyczny Babilon przedstawia wielki system nominalny, to można znaleźć w Objawieniu, które brzmi: "Wynajdźcie z niego ludu mój, abyście nie byli uczestnikami grzechów jego a iżbyście nie wzięli z plag jego” (Obj. 18:4).

Wołanie to musi być słyszane i należy być posłusznym temu ostrzeżeniu zanim przyjdzie zniszczenie, bo przyjdzie ono na pewno, jakby w jednej godzinie. Ci, którzy zlekceważą je, zostaną objęci uciskiem. Wolą Bożą jest, aby ci, którzy usłyszeli i zrozumieli prawdę, a nie staną po stronie opozycji względem złudnych i fałszywych nauk, zostali objęci karą. Ucisk Babilonu będzie częścią wielkiego ucisku, którym zakończy się ten wiek, a nowa dyspensacja – Królestwo Mesjasza – będzie wprowadzone.

Oby lud Boży pamiętał, że ma być wiernym, aż do śmierci (Obj. 2:10; Dan. 12:1. Mat. 24:21).

SM-404
Świt 05/1966 str. 29-35

Do góry