HG3-814

Zbawienie Boże jest dla wszystkich ludzi

CUDOWNA ŁASKA BOŻA DLA KOŚCIOŁA I DLA ŚWIATA

„Albowiem okazała się łaska Boża, zbawienna wszystkim ludziom” – Tyt. 2:11

Wyraz łaska odnosi się szczególnie do Wieku Ewangelii, to jest na tyle, o ile była ona objawioną. Według tego jak ten wyraz jest użyty w Piśmie Św., oznacza niezasłużoną łaskę. Ktokolwiek wierzy w łaskę Bożą, wierzy także i uznaje, że otrzymał łaskę, na którą nie zasłużył. To, na co ktoś zasłużył byłoby oddaniem, co się, komu należy, czyli sprawiedliwością, lecz to, co otrzymujemy od Boga nie jest rzeczą zasłużoną, ale łaską, czyli na to nie zasłużyliśmy.

Bóg przez prawo Zakonu ofiarował narodowi Izraelskiemu coś szczególnego. Dopuścił ich do społeczności z samym sobą. Przywileju tego nie otrzymał żaden naród, oprócz Izraelskiego. Lecz to się im nie liczyło, jako łaska. Pan Bóg obiecał Izraelowi życie, jeżeli zachowa Prawo Zakonu (3 Moj. 18:5). Lecz ich usiłowania zachowania Zakonu okazały się w skutku tym, co Apostoł Paweł i Pan Jezus wykazali, że człowiek niedoskonały nie jest zdolny zachować doskonałego Prawa Bożego (Rzym. 3:20; Jana 7:19). Pismo Św. wykazuje, dlaczego tak jest a mianowicie, że prawo Boże przeznaczone jest dla doskonałego człowieka, a nie upadłego. Zatem człowiek niedoskonały nigdy nie otrzymałby żywota pod prawem Zakonu. Bóg wcale nie ma zamiaru ustanawiać Królestwa, w którym by mieli się znajdować niedoskonali ludzie.

Bóg tak postanowił, że każdy, kto dojdzie do posiadania żywota wiecznego, będzie doskonałym. Tu właśnie dzieło łaski przychodzi z pomocą. Łaska była nam kupioną przez Jezusa Chrystusa. Chociaż została przeznaczona dla wszystkich ludzi, jednak nie wszystkim jeszcze była objawiona, bo ogromna większość o tej łasce w Chrystusie jeszcze nie słyszała. Dotąd była objawioną tylko tym, którzy usłyszeli i przyjęli poselstwa Boże to jest, że Bóg posłał Syna Swego na świat, aby stał się Zbawicielem wszystkich ludzi (Mat 13:16-17; 1 Tym. 2:5-6).

ŁASKA BOŻA OBJAWIONA WIERZĄCYM

Przez długie wieki był obiecywany Chrystus, Pomazaniec Boży. Przez 4128 lat od upadku Adama, łaska Boża nie była ludziom okazywana, tylko sprawiedliwość. Gdy przyszedł Jezus, wtedy łaska Boża została objawioną według słów Apostoła Jana (1 Jana 4:9). Bóg zawsze posiadał tę miłość, lecz jej nie objawiał, dlatego aby ludzie przekonali się o strasznych skutkach grzechu. Bóg chciał, aby się przekonali o swoich zdolnościach, poznali swoje słabości fizyczne, umysłowe i moralne i żeby dowiedzieli się, iż potrzebują pomocy Bożej. Zatem Bóg dozwolił, aby wykonywali wolę swoją i przekonali się, do czego może doprowadzić grzech, że grzech doprowadza człowieka do zdegradowania umysłu i ciała, prowadzi na szeroką drogę, która wiedzie na zginienie.

Gdyby Bóg nie wmieszał się w sprawę i nie przygotował dla człowieka wybawienia, cały rodzaj ludzki poszedłby tą drogą śmierci, tj. na wieczną zagładę – lecz nie na wieczne męki. Bóg nie przygotował wiecznych mąk dla nikogo. Wielki błąd popełniono w średnich wiekach, gdy głoszono ludziom, że Pan Bóg przygotował tak straszny los dla ogromnej większości rodu ludzkiego, najpierw dozwolił, aby postępowali po złej drodze, a następnie żeby byli wiecznie męczeni. Raz będąc zrodzeni i przeznaczeni na taki los, nie mogą tego uniknąć, chyba, że należą do klasy wybranych. Jako Badacze Pisma Św. widzimy, że ono stanowczo uczy, że „Albowiem zapłata za grzech jest śmierć; ale dar z łaski Bożej jest żywot wieczny, w Chrystusie Jezusie, Panu naszym” i że „Oto dusze wszystkie moje są, jako dusza ojcowska tak i dusza synowska moje są; dusza, która grzeszy, ta umrze” i że szeroka droga prowadzi na zatracenie (Rzym. 6:23; Ezech. 18:4; Ezech. 18:20; Mat. 7:13; 2 Tes. 1:9 itd.).

Od upadku człowieka Sprawiedliwość Boża była objawiona. W wielkim dziele stworzenia była okazana Jego Mądrość i Moc, lecz Miłość Boża i łaska nie była objawioną prędzej aż przyszedł Jezus, a i ta nie jest jeszcze objawioną światu. Stosunkowo bardzo mała liczba ma jasne pojęcie o łasce Bożej, która świeci w obliczu Pana naszego Jesusa Chrystusa.

OBJAWIONE PRAWDY STOPNIOWE

Gdy Pan Jezus przyszedł na świat, aby się stać Chrystusem i umrzeć za rodzaj ludzki, nawet Apostołowie nie mogli pojąć rzeczywistej ważności Jego misji. Nie mogli pojąć, że Jezus musiał umrzeć i dać okup za Adama, a w nim za cały rodzaj ludzki. Gdy Jezus został ukrzyżowany doznali oni przykrego zawodu, ponieważ oni spodziewali się, że Jezus ustanowi Królestwo Boże na ziemi, uwolni Żydów spod jarzma Rzymian, a ich wyniesie do godności, że będą błogosławili świat i oni mieli nadzieję panowania z Jezusem w Jego Królestwie. Dopiero po zesłaniu Ducha Św. zrozumieli rzecz dokładnie.

Wtedy pojęli, że Chrystus nie mógł prędzej ustanowić Królestwa, aż nie stał się Zbawicielem świata, dopóki nie umarł za rodzaj ludzki. Zauważyli także, że oni nie mogli z Nim królować, aż najpierw muszą z Nim cierpieć i umrzeć. Dowiedzieli się także, iż jeden tylko człowiek Adam został skazany na śmierć – inni umierają w nim – śmierć jednego człowieka była wymaganą na Okup, aby cały świat mógł być wykupiony od śmierci (1 Kor. 15:21-22). Bóg z jednym tylko człowiekiem się liczył. Gdy Jezus umarł, stał się zadośćuczynieniem, zrównoważeniem za Adama. Śmierć Jezusa stała się dostateczną, by świat cały został uwolniony od śmierci, która weszła na świat przez grzech jednego człowieka (Rzym. 5:12; Rzym. 5:18).

Gdy uczniowie zrozumieli tę sprawę, wtedy pojęli potrzebę śmierci Jezusa. To samo rozumiemy dzisiaj. Filozofia wielkiego Planu Bożego odnośnie ludzkiego zbawienia, jest dziś lepiej zrozumianą, niż kiedykolwiek przedtem, a to z powodu wypełnienia się wszystkich jego części. Im więcej badamy działalność Bożej łaski względem człowieka, tym więcej rozumiemy jej zupełność, tym więcej oceniamy chwalebny i wzniosły charakter naszego Niebieskiego Ojca. Przypatrując się Jego wielkości, gubimy się w podziwie, miłości i uwielbieniu.

DZIAŁALNOŚĆ ŁASKI BOŻEJ

Łaska Boża jak dotąd została objawioną tylko „Maluczkiemu Stadku”. Lecz objawienie im Jego łaski nie znaczy, aby Bóg nie zważając na ich słabości i niedoskonałości i miał ich przyjąć do Siebie takimi, jakimi są z natury, ponieważ łaska Boża nie działa w ten sposób. Łaska Boża zawiera się w wydaniu Chrystusa na śmierć, która jest dostateczną, tak za ich grzechy jak i za grzechy całego świata, lecz Bóg ma Swój sposób jak zasługi Jezusa mają być zastosowane.

Jak dotąd śmierć Chrystusa otworzyła tylko „wąską drogę” dla Kościoła i możliwość oczyszczenia (Łuk. 13:24). Łaska Boża, jaka się objawia teraz, objawia się na tej wąskiej drodze. Rozumiemy, iż świat także otrzymuje łaskę Bożą w tym znaczeniu, że Bóg dopuszcza, aby słońce świeciło tak na złych, jak i na dobrych, itd. Lecz Bóg szczególnie opiekuje się tymi, którzy przeszli przez „ciasną bramę” i wstąpili na „wąską drogę”. Z tymi jedynie Bóg się teraz liczy i tym jedynie zasługi Chrystusa są przypisane.

Ci, którzy nie uczynili stanowczego kroku i nie postąpili jak Pan Jezus postanowił, ci nie są Jego uczniami, nie postępują w Jego ślady, a zatem nie są i nie mogą być liczeni, jako chrześcijanie, bo chrześcijanin znaczy naśladowca Chrystusa, który zostawił nam przykład, jak mamy Go naśladować. Jedynie naśladowcom Chrystusa łaska Boża jest dana. Niektórzy obserwując działalność Bożą z Jego ludem może zostali zachęceni i nauczyli się moralności i posłuszeństwa w różnych kierunkach. Może dowiedzieli się i przekonali, że grzech sprowadza karę i że właściwą rzeczą jest postępować uczciwie i przyzwoicie, lecz mimo to znajdują się oni na szerokiej drodze. Wydostać się z drogi szerokiej a wstąpić na wąską drogę, można jedynie przez przyjęcie Jezusa, jako swego Zbawiciela i zupełne ofiarowanie Bogu swej woli i życia.

Gdy ktoś wypełnił wymagany warunek, wstąpił na wąską drogę, stał się dzieckiem Bożym i naśladowcą Jezusa, to jednak wiele jeszcze pozostało, aby łaska Boża coś uczyniła dla niego. Gdy ktoś jest w Chrystusie, jest Nowym Stworzeniem. To Nowe Stworzenie (zmysł Boży) nie potrzebuje łaski, lecz ono musi przebywać w niedoskonałym ludzkim ciele i to ciało potrzebuje łaski – przebaczenia i ustawicznego oczyszczania od ziemskiej zmazy. Nowe Stworzenie nie jest jeszcze zupełnie rozwinięte, bo nie otrzymało jeszcze przynależnego mu duchowego ciała. Tymczasowe ciało jest poddane słabościom upadłego stanu. Nowe Stworzenie musi używać wszystkich sił nowej woli by opanować myślami, słowami i uczynkami śmiertelne ciało, aby mogło właściwie służyć i chwalić Boga.

Dopóki Nowe Stworzenie jest w ciele, ono nie może wykonywać doskonałych uczynków. Jak najlepszy muzyk nie może wydobyć doskonałej melodii z niedoskonałego instrumentu, tak Nowe Stworzenie nie może wykonać doskonałego uczynku w upadłym ciele. Apostoł Paweł oświadcza, że nie możemy czynić rzeczy, które byśmy chcieli (Rzym. 7:19-20; Gal. 5:17). To znaczy, że nie możemy postępować doskonale, lecz przy pomocy Bożej, mamy wypełnić miarę naszych zdolności.

CODZIENNE OCZYSZCZANIE SIĘ I WZROST

Jeżeli czynimy wszystko na ile nas stać, na ile nasze zdolności pozwalają, jesteśmy wówczas uważani za doskonałych przez zasługi Chrystusa i tym sposobem łaska Boża objawia się tym, którzy stali się uczniami Chrystusowymi. Bóg tak postanowił, że jeżeliby zdarzyło się nam upaść, to mamy zaraz udać się do Tronu łaski, aby otrzymać miłosierdzie i pomoc w razie potrzeby. Tym sposobem „jeźli w światłości chodzimy, jako on jest w światłości, społeczność mamy między sobą, a krew Jezusa Chrystusa, Syna jego, oczyszcza nas od wszelkiego grzechu” (Żyd. 4:16; 1 Jana 1:7). Jeżeli codziennie prosimy o przebaczenie za nasze nieumyślne przekroczenia, wtedy jesteśmy czystymi. Jeżeli nieumyślnie popełniliśmy jakiś grzech, Bóg go nam daruje. Jeżeli zaś skłoniliśmy naszą wolę i dozwoliliśmy na grzech, w takim wypadku odniesiemy karę w takim stopniu, w jakim grzech był rozmyślnym, bo Pan Bóg nie zamierzył, aby zasługi Jezusa pokrywały grzechy dobrowolne. Gdyby grzech był zupełnie rozmyślny, to wskazywałoby, że taki umrze śmiercią wtórą.

Łaska Boża rozpoczęła się od Kościoła. Jak tylko Kościół zostanie uwielbiony, wąska droga się skończy, wtedy zostanie otwarta inna droga – Droga Święta (Iz. 35:5-10). Droga ta prowadzić będzie do ludzkiej doskonałości, ponieważ błogosławieństwo, jakie jest przeznaczone dla świata nie jest takie, jak dla Kościoła, tj. przemiana natury, lecz osiągnięcie doskonałego żywota i warunków, jakie istniały w Raju. Po tej drodze postępować będą wszyscy posłuszni, zaś niepoprawni grzesznicy zostaną wytraceni.

Harvest Gleanings III, HG3-814
Strażnica 03/1917 str. 20-22

Do góry