Zarówno naturalne światło, jak i to pochodzące z objawienia wyraźnie pokazują fakt, że inteligentny, mądry, wszechmocny i sprawiedliwy Bóg jest Stwórcą wszystkich rzeczy. On jest najwyższym i prawowitym Panem wszystkiego, a wszystkie rzeczy ożywione i nieożywione poddane są Jego kontroli. Biblia jest objawieniem Jego charakteru i planów, na ile On chce objawić je ludziom. Z niej dowiedzieliśmy się, że chociaż wśród niektórych z Jego stworzeń panuje zło, istnieje ono tylko przez ograniczony czas i w ograniczonym zakresie, i to z Jego dozwolenia – dla mądrych celów, jakie zamierza osiągnąć. Dowiedzieliśmy się również, że chociaż ciemność obecnie okrywa ziemię, a zaćmienie narody, Boskie światło we właściwym czasie rozproszy wszelką ciemność i cała ziemia zostanie napełniona Jego chwałą.
Zauważyliśmy, że Jego wielki plan już potrzebował Wieków na swoje wypełnienie, i że do jego zakończenia będzie potrzebny kolejny Wiek. Podczas wszystkich ciemnych wieków w przeszłości, kiedy wydawało się, iż Bóg prawie zapomniał o swoich stworzeniach, Jego plan ich przyszłego błogosławienia był cicho, lecz wspaniale realizowany, mimo że podczas tych wszystkich wieków tajemnice Jego planu zostały mądrze zakryte przed ludźmi. Zauważyliśmy także, że Dzień, Wiek, który już niebawem zaświta dla świata, ma być Dniem sądu, próby świata, a wszystkie wcześniejsze przygotowania mają na celu dostarczenie rodzajowi ludzkiemu w ogólności możliwie najbardziej sprzyjających warunków, kiedy jako jednostki zostanie on postawiony na próbie do wiecznego życia. Ten długi okres sześciu tysięcy lat bardzo pomnożył rodzaj ludzki, a jego cierpienia pod dominacją zła dają mu doświadczenia, które okażą się pożyteczne, kiedy stanie on na sądzie. I chociaż dozwolono, by ludzkość w całości cierpiała przez sześć tysięcy lat, to jednak jako jednostki kończy ona swe życie po kilku krótkich lat.
Chociaż rodzaj ludzki był poddany temu koniecznemu karaniu, w słusznym czasie Bóg posłał Swego syna, by go odkupić. Chociaż masy ludzkości nie rozpoznały w Jego upokorzeniu Odkupiciela i nie chciały uwierzyć, że Pomazaniec Pana właśnie w taki sposób miał przyjść im na ratunek, to jednak spośród tych, których serca były lojalne Bogu i uwierzyły w Jego obietnice, Bóg przez minione wieki wybiera dwie klasy, które otrzymają zaszczyty Jego Królestwa – współudział w realizacji Boskiego planu.
Jak zauważyliśmy, te dwie wybrane grupy mają stanowić dwie fazy Królestwa Bożego. Od Proroków dowiadujemy się, że to Królestwo wkrótce ma zostać ustanowione na ziemi i że pod jego mądrym i sprawiedliwym rządem wszystkie rodziny ziemi będą błogosławione bardzo sprzyjającą możliwością okazania się godnymi wiecznego życia. Jako rezultat ich odkupienia przez drogocenną krew Chrystusa będzie wytyczony wielki „Gościniec Świątobliwości” i odkupieni przez Pana (cały rodzaj ludzki –Żyd. 2:9) będą mogli nim kroczyć. To będzie publiczna droga, uczyniona stosunkowo łatwą dla wszystkich, którzy będą szczerze pragnąć, aby stać się czystymi i świętymi. Wszystkie kamienie obrażenia zostaną zabrane, a wszystkie sidła, pokusy i pułapki – usunięte; błogosławieni będą wszyscy, którzy tą drogą pójdą do doskonałości i wiecznego życia.
Oczywiste jest, że ten sąd, władza, może się rozpocząć dopiero wtedy, gdy Chrystus, którego Jehowa mianował Sędzią, Władcą świata, przyjdzie ponownie – już nie w upokorzeniu, lecz z władzą i wielką chwałą; nie, by znowu umrzeć za świat, ale by sądzić (rządzić) świat w sprawiedliwości. W żadnym wypadku sąd nie może mieć miejsca, dopóki sędzia nie zasiądzie na ławie, a sąd w wyznaczonym czasie nie rozpocznie posiedzenia, chociaż przed tym czasem mogą mieć miejsce wielkie przygotowania. Następnie Król zasiądzie na tronie Swojej chwały. Przed nim będą zgromadzone wszystkie narody, a On będzie ich wtedy sądził według ich uczynków, otwierając im słowa Pisma Świętego i napełniając ziemię znajomością Pana. Na podstawie ich postępowania pod całą tą łaską i pomocą, On zdecyduje, kto z nich będzie godny życia wiecznego w przyszłych Wiekach chwały i radości (Mat. 25:31-46; Obj. 20:11-13).
Widzimy więc, że drugi adwent Mesjasza, aby ustanowić Jego Królestwo na ziemi, jest wydarzeniem, w którym wszyscy ludzie mogą mieć nadzieję. Wydarzeniem, które w pełni zrozumiane, przyniesie radość i szczęście wszystkim sercom. To będzie dzień, kiedy „maluczkie stadko” poświęconych świętych Pana będzie miało największy powód do radości. To będzie radosny dzień, gdy poślubiona panna, Kościół, z radością stanie się Oblubienicą, Małżonką Baranka, gdy wyjdzie z pustyni, opierając się na ramieniu swojego Umiłowanego i obejmie Jego wspaniałe dziedzictwo. To będzie dzień, gdy prawdziwy Kościół, uwielbiony wraz ze swoją Głową, zostanie obdarzony Boskim autorytetem i władzą i rozpocznie wielkie dzieło na rzecz świata, czego rezultatem będzie pełna restytucja wszystkich rzeczy. To będzie radosny dzień dla świata, gdy wielki przeciwnik zostanie związany, a kajdany, które skuwały rodzaj ludzki przez sześć tysięcy lat – zerwane, i gdy znajomość Pana napełni całą ziemię, tak jak wody napełniają morze.
Zapamiętajmy, że wystarczająca moc, którą Bóg nam przyrzekł i przez użycie której możemy być „zwycięzcami”, jest zapewniona w Jego Słowie. To jest moc pochodząca ze znajomości Jego charakteru i planów oraz warunków, pod jakimi możemy z nich korzystać. Piotr wyraża to mówiąc: „Łaska i pokój niech się wam rozmnoży przez poznanie Boga i Jezusa, Pana naszego. Jako nam jego Boska moc wszystko, co do żywota i do pobożności należy, udzieliła przez poznanie tego, który nas powołał do chwały i cnoty. Przez co bardzo wielkie i kosztowne obietnice są nam darowane, abyście się PRZEZ NIE stali uczestnikami Boskiej natury” (2 Piotr 1:2-4).
Jednak uzyskanie tej wiedzy i siły, którą Bóg proponuje zapewnić każdemu ubiegającemu się o niebiańską nagrodę, z pewnością sprawdzi szczerość naszych ślubów poświęcenia. Jeśli poświęciłeś cały swój czas, wszystkie swoje talenty dla Pana, powstaje pytanie, ile z tego Mu oddajesz? Czy zgodnie z przymierzem poświęcenia nadal jesteś gotowy oddawać wszystko? Rezygnować z własnych planów i metod oraz swych własnych teorii i tych pochodzących od drugich, aby przyjąć Boski plan oraz sposób i czas dokonywania Jego wielkiego dzieła? Czy jesteś gotowy czynić to kosztem ziemskich przyjaźni i więzi społecznych? I czy jesteś gotowy poświęcić inne sprawy na rzecz badania tych chwalebnych tematów, tak krzepiących serca prawdziwie poświęconych, wiedząc na pewno, że będzie to cię kosztowało zaparcie samego siebie? Jeśli nie wszystko jest poświęcone albo jeśli zamierzałeś poświęcić się tylko połowicznie, kiedy oddawałeś to wszystko dla Pana, będziesz żałował czasu i wysiłku potrzebnego, by szukać Jego Słowa, jako ukrytego skarbu, by w ten sposób otrzymać potrzebną siłę na wszystkie próby wiary, związane z teraźniejszością (świtem Tysiąclecia) bardziej niż z innymi okresami.
Nie myśl jednak, że dawanie zakończy się wraz z oddaniem potrzebnego czasu i energii na takie badanie. Szczerość twojego ofiarowania się zostanie w pełni wypróbowana i dowiedzie, czy jesteś godny członkostwa w „małym stadku”, zwycięskim Kościele, który otrzyma zaszczyty Królestwa. Jeśli oddasz się z gorliwością Słowu Bożemu i przyjmiesz Jego prawdy do dobrego, uczciwego i poświęconego serca, zrodzi to w tobie taką miłość do Boga i Jego planu i takie pragnienie opowiadania dobrej nowiny, głoszenia Ewangelii, że od tego czasu stanie się to całkowicie pochłaniającym tematem. Nie tylko odłączy to ciebie w duchu od świata i od wielu nominalnych chrześcijan, ale doprowadzi do całkowitego odłączenia od takich. Oni będą postrzegać ciebie jako dziwnego i porzucą twe towarzystwo; będziesz pogardzany i traktowany jako głupiec dla sprawy Chrystusa, ponieważ oni nas nie znają, tak jak nie znali Pana (2 Kor. 4:8-10; Łuk. 6:22; 1 Jana 3:1; 1 Kor. 3:18).
Czy jesteś gotowy podążać, by poznawać Pana w sławie i niesławie? Czy jesteś gotowy porzucić wszystko, by iść za Nim, prowadzony przez Jego Słowo? Czy jesteś gotowy nie zważać na życzenia przyjaciół, a także swe własne pragnienia? Miejmy nadzieję, że wielu spośród poświęconych, którzy czytają MIESIĘCZNIK STUDENTA BIBLII, może się czuć zmobilizowanych do świeżej gorliwości i żarliwości ducha przez jaśniejsze pojmowanie Boskiego planu, tak że będą mogli powiedzieć: „Z łaski Boga, będę podążał dalej, by poznawać i służyć Panu, cokolwiek ta ofiara będzie oznaczać”. Jak szlachetni Beriańczycy (Dz.Ap. 17:11), niech tacy pilnie zabiorą się do sprawdzenia tego, co zostało przedstawione w tym i poprzednich numerach. Zbadajcie to nie w oparciu o sprzeczne tradycje i ludzkie wyznania, ale w oparciu o jedyny, właściwy i ustanowiony przez Boga wzór – Słowo samego Boga. Aby ułatwić takie badanie, podajemy tak wiele wersetów.
Bezużytecznym będzie usiłowanie zharmonizowania przedstawionej tutaj prawdy z wieloma poglądami, uprzednio wyznawanymi i uważanymi za biblijne, bez zbadania, czy naprawdę są takimi. Jak można zauważyć, Boski plan jest zupełny i harmonijny sam ze sobą w każdej jego części i jest w zupełnej zgodzie z charakterem, jaki Biblia przypisuje swemu wielkiemu Autorowi. Jest on cudownym przejawem Mądrości, Sprawiedliwości, Miłości i Mocy. Posiada on w sobie dowód ponadludzkiego autorstwa, wykraczając poza twórcze zdolności człowieka, i niemalże poza jego zdolności pojmowania. Niewątpliwie nasuną się pytania w różnych aspektach, wymagające rozwiązania zgodnie z przedstawioną tutaj prawdą. Staranne, wnikliwe studiowanie Biblii rozwiąże wiele z nich od razu i z całym przekonaniem możemy wszystkim powiedzieć, iż żadne pytanie, jakie zostanie zadane nie pozostanie bez dostatecznej odpowiedzi, w zupełnej zgodności z prezentowanymi tutaj poglądami. Nasze miejsce jest oczywiście ograniczone, ale polecamy naszym czytelnikom WYKŁADY PISMA ŚWIĘTEGO Pastora Russella (podane w tym numerze), które szczegółowo omawiają różne rozgałęzienia tego jednego Boskiego planu, ukazując na każdym kroku tą niezrównaną harmonię, którą może poszczycić się tylko prawda. Należy zauważyć, że żaden inny system teologiczny nawet nie twierdzi, że harmonizuje, ani nigdy nie próbował harmonizować przesłania Biblii. Właśnie to możemy jednak powiedzieć o tych poglądach. Ta harmonia, nie tylko z Biblią, ale także z Boskim charakterem i uświęconym zdrowym rozsądkiem, musiała zwrócić uwagę sumiennego czytelnika i napełnić go podziwem, jak również nadzieją i zaufaniem. Jest to rzeczywiście cudowne, a jednocześnie tym, czego powinniśmy się spodziewać od prawdy i nieskończenie mądrego i życzliwego planu Boga. Gdy Biblia w ten sposób otwiera się z tego punktu widzenia i ukazuje cudowne rzeczy (Ps. 119:18), światło obecnego dnia w różnych wyznaniach i tradycjach człowieka wpływa na niego w przeciwny sposób. Tradycje te są uznawane nawet przez ich wiernych za niedoskonałe i zniekształcone i dlatego są wyraźnie ignorowane; choć są wciąż uznawane, są rzadko badane z powodu wstydu. Wstyd związany z tymi ludzkimi wyznaniami i tradycjami przenosi się na Biblię, którą uważa się jako podstawę tych wypaczonych poglądów, jako pochodzących od Boga. Stąd wolność, z którą przeróżni tak zwani zaawansowani myśliciele zaczynają zaprzeczać różnym częściom Biblii nie odpowiadającym ich poglądom. Ktokolwiek wchodzi w kontakt z prawdą, zdając sobie sprawę z jej charakteru, ma tym samym odpowiedzialność wobec niej. Ona musi być albo przyjęta i wprowadzona w czyn, albo odrzucona i pogardzona. Ignorowanie jej nie uwalnia od odpowiedzialności. Niech wasze światło świeci.
Wy ciekawe umysły, które przemierzacie granice
I odnajdujecie cuda stworzenia
Wyznawajcie ślady waszego Boga
I kłaniajcie się Jemu i uwielbiajcie