R5879b do 5882

OKUP I JEGO ZASTOSOWANIE.

Nauka o OKUPIE jest środkiem na podobieństwo osi, z której dokoła wychodzą szprychy, tak z Okupu powstają wszystkie inne nauki dookoła Boskiego Planu. Mamy nadzieję, że odpowiedzi zamieszczone poniżej pomogą do oświetlenia tego przedmiotu.

1 Pytanie. - Proszę zrobić krótkie określenie wyrazu: Okup.

Odpowiedź. - Okup jest to suma lub cena zapłacona za uwolnienie danej osoby lub własności zabranej, lub przetrzymywanej.

2 Pytanie. - Proszę dać krótkie określenie wyrazu: Zasługa.

Odpowiedź. - Zasługa jest to: 1) co zasługuje na cenę, nagrodę lub poszanowanie; 2) wartość lub zasłużona nagroda, jak np. w szkole.

3 Pytanie. - Proszę określić wyrazy: Prawnie Ofiarować.

Odpowiedź. - Wyrazy Prawnie Ofiarować znaczy, gdy prawo upoważni dłużnika do ofiarowania jako spłatę długu pieniędzmi i wymaga ażeby dłużnik to przyjął. Innymi słowy to, co rząd lub prawo uzna jako środek lub wymianę.

4 Pytanie. - Jakie jest znaczenie wyrazów zapłacić lub zapłacony?

Odpowiedź. - Zapłacić znaczy, pozbycie się długu, dać odpowiednią wartość, wypełnić. Zapłacony znaczy, że taki dług został zapłacony; załatwiony i że odpowiednia cena została już złożoną.

5 Pytanie. - Proszę pokrótce określić wyraz Depozyt.

Odpowiedź. - Wyraz Depozyt znaczy, coś takiego, co zostało powierzone drugiej osobie.

6 Pytanie. - Jaka jest różnica między wyrażeniami: Zapłacony, Zastosowany i złożonym w Depozyt.

Odpowiedź. - Jest pewna różnica w znaczeniu tych wyrażeń. Gdy jest użyty wyraz: Zapłacono, to znaczy, że pewne wymagania zostały zaspokojone; gdy wyraz: Zastosowano jest użyty znaczy, że pewne finansowe zobowiązania zostały załatwione bezpośrednio, bądź pośrednio; zaś, gdy wyraz: Depozyt jest użyty, to znaczy, że coś zostało złożone w depozycie, co jeszcze nie zostało zastosowane, czyli przywłaszczone.

7 Pytanie. - Co znaczy wyraz Ofiara za grzech?

Odpowiedź. - Wyraz Ofiara za grzech znaczy, że została uczynioną ofiara na rachunek grzechu, ażeby tenże został usunięty, jako zadośćuczynienie za grzech.

8 Pytanie. - Co znaczy wyrażenie: Zasługa Jezusa Chrystusa?

Odpowiedź. - O zasługach Jezusa Chrystusa możemy mówić z różnych punktów zapatrywania. Na przykład: Zasługą Jezusa było, że się stał Człowiekiem, w tym znaczeniu, że to wskazuje na Jego posłuszeństwo Bogu i posłuszeństwo Boskim rozporządzeniom; albo możemy się wyrazić o Jego zasłudze, jako człowieka, że dobrowolnie wyzbył się tego, co posiadał, a co było słuszne, prawne i dobre. Lecz gdy mówimy o zasługach Jezusa Chrystusa względem tego, że On uczynił pojednanie za grzechy świata, wtedy mamy przed sobą zupełnie inną sprawę a mianowicie: że między Jezusem Chrystusem a Ojcem Niebieskim była uczyniona umowa na mocy której nasz Pan miał się stać człowiekiem, a następnie to człowieczeństwo oddać godząc się, aby Jego życie było od Niego odjęte, a to miało znaczyć Jego posłuszeństwo i wierność Ojcowskiej woli, aż do śmierci a to śmierci krzyżowej.

Gdy mówimy o zasługach Jezusa Chrystusa, to mamy na myśli zasługi, jakie On posiadał, a które Ojciec Niebieski uznał, gdy Go wzbudził od umarłych, że Pan nasz został wtedy nagrodzony, a nie tylko został przywrócony do poziomu duchowego, ale "nader wywyższony" do Boskiej natury. Zatem z tych zasług, którymi został nagrodzony pozostała pewna część, które teraz może udzielić innym np. prawo do żywota ludzkiego, którego On nie stracił przez grzech, ani w żaden inny sposób. To prawo do żywota ludzkiego, o którym mówimy jako o zasłudze Jezusa Chrystusa, Pismo Święte nas informuje, że zgodnie z Planem Bożym ta zasługa zostanie przyznaną przez Pana naszego Jezusa Chrystusa na zgładzenie "grzechów wszystkiego świata" (1Jan 2:2), tj. grzechów Adama i całego rodzaju ludzkiego, który w nim umiera. Zasługa ta należy do naszego Pana i czeka Jego dyspozycji, by mogła być daną we właściwym czasie postanowionym przez Boga.

9 Pytanie. - Jakie jest znaczenie wyrazu Pojednanie?

Odpowiedź. - Wyraz Pojednanie znaczy, uczynić jedno, przyprowadzić do harmonii osoby lub rzeczy, które przedtem nie pozostawały ze sobą w zupełnej zgodzie. Stosując to do rodzaju ludzkiego ma znaczyć, że pierwszy człowiek Adam a w nim cały rodzaj ludzki okazał się nieposłusznym Boskim rozporządzeniom, a z tego powodu popadł w niełaskę u Boga i został potępiony. To potępienie według Boskiego rozporządzenia ma być odjęte a rodzaj ludzki ma być przyprowadzony znowu do zupełnej harmonii z Bogiem i ma być z Nim pojednany, jeżeli ktokolwiek zechce przyjąć Boskie warunki. Rozporządzenie, przez które to ma być przeprowadzone my nazywamy: dzieło Pojednania, a dzieło to zostało rozpoczęte przez Pana naszego Jezusa Chrystusa przy Jego pierwszym przyjściu i postępuje dalej, aż zostanie uzupełnione podczas Wtórej Jego obecności. Słowem, dzieło Pojednania w całym znaczeniu rozpoczęło się od Kościoła i nie prędzej zostanie uzupełnione, aż dosięgnie wszystkich członków rodzaju ludzkiego, czyli, będzie wszystkim dana możność korzystania z tych zasług, a ktokolwiek zechce przyjąć i okaże się posłusznym, będzie mógł powrócić do zupełnej harmonii z Bogiem.

10 Pytanie. - Czy człowiek doskonały mógłby dać, czy złożyć ze siebie Okup?

Odpowiedź. - Nie! Doskonały człowiek nie mógłby złożyć okupu, chyba na pewnych warunkach lub umowie uczynionej z Bogiem. Gdyby na przykład znalazł się doskonały człowiek na świecie, to jednak on nie mógłby stać się Odkupicielem Ojca Adama z wyjątkiem, gdyby Pan Bóg uczynił pewne zarządzenie. Sąd Boży musiałby zadecydować, czy jeden człowiek mógłby zastąpić drugiego. W sprawie Pana naszego Jezusa Chrystusa z rozporządzenia Bożego On się okazał odpowiednim do dania Okupu jako doskonały człowiek, a wtedy według Boskiego zamiaru i postanowienia Pan nasz mógł wydać Samego siebie, a z powodu tego postanowienia został przyjęty.

11 Pytanie. - Jak Okup został sporządzony?

Odpowiedź. - Bóg Sam przygotował Okup, który "gładzi grzechy świata". Jedynie z upoważnienia Bożego odkupienie człowieka mogło stać się możliwym.

12 Pytanie. - Gdzie okup został sporządzony?

Odpowiedź. - W Boskim Planie Okup został sporządzony od czasu założenia świata; Pismo Święte nas zapewnia, że Pan nasz Jezus Chrystus według Boskiego Zamiaru był Barankiem Bożym, zabitym od założenia świata (Obj.13:8). Inaczej mówiąc, Okup był sporządzony, gdy została zawarta umowa między Ojcem Niebieskim, a Jego sławnym Logos. Słowem, Okup nie został pierwej sporządzony, aż Logos stał się ciałem i doszedł do zupełnego wieku doskonałego człowieka w 30 roku życia.

Dopiero wtedy było możliwe dla naszego Pana rozpocząć służbę zgodnie z Boskim postanowieniem i wydać Siebie na okup. Lecz On nie wydał Samego siebie na Okup, aż uczynił Przymierze z. Bogiem, które zostało okazane przez chrzest jako znak zupełnego ofiarowania swojego życia, aż do śmierci. Jednak to nie było jeszcze rzeczą zupełną, ponieważ były pewne warunki do tego przywiązane. Podczas gdy Jezus poddał Swoją wolę pod wolę Ojcowską to jednak miał On ją w swoim posiadaniu, którą dzień po dniu i godzina za godziną wykazywały Jego zupełne poddawanie się woli Ojcowskiej, Jego ofiara została dopełnioną wówczas, gdy umierając na krzyżu wyrzekł: "Wykonało się". Wtedy Okup był dany, to jest Okup został sporządzony. Musimy jednak uznać różnicę między sporządzeniem okupu a daniem lub przyswojeniem, albo wydaniem go. Okup był sporządzony, gdy Jezus umarł, lecz jeszcze nie był dany w tym znaczeniu, żeby rodzaj ludzki mógł z niego skorzystać i był wyswobodzony od śmierci.

13 Pytanie. - Kto przygotował Okup?

Odpowiedź. - Najprzód sam Jehowa w tym, że On tak postanowił; bez tego postanowienia Okup byłby niemożliwy. W drugim sensie Jezus przygotował w tym, że wydał Samego Siebie; On był zupełnie wolnym przy swoim ofiarowaniu się. Jezus nie był do tego zmuszony.

14 Pytanie. - Gdzie w figurze ofiara za grzech się zaczyna i gdzie się kończy?

Odpowiedź. - Zwierzę przeznaczone na ofiarę było przyprowadzone do drzwi Namiotu; lecz stało się ofiarą za grzech, gdy najwyższy kapłan włożył na nie ręce swoje i zwierzę zabił. Ofiara za grzech zwykle składała się z dwóch części - cielca i kozła. Zabicie cielca nie zakończyło ofiary za grzech; ponieważ w Boskim Planie i postanowieniu Najwyższy Kapłan Jezus, miał ofiarować dwie ofiary: tak kozła Pańskiego, jak i pozafiguralnego cielca. W figurze kozioł reprezentuje naśladowców Chrystusa zaś cielec wyobraża samego Jezusa. Przeto w figurze ofiara za grzech nie była skończoną dopóki kozioł nie był zabity. W ten sposób ofiara za grzechy była skończoną. Lecz wyrażenie i znaczenie ofiary za grzech ma jeszcze większe znaczenie. Ono zawiera także w figurze przedstawienie Bogu krwi tych zwierząt, jak jest pokazane, że Najwyższy Kapłan najprzód wniósł do Świątnicy Najświętszej krew cielca, a następnie krew kozła Pańskiego i pokropił nią Ubłagalnię ku wschodowi. Gdy to zostało uczynione ofiara za grzech skończyła się.

15 Pytanie. - W pozafigurze gdzie się ofiara za grzech zaczęła?

Odpowiedź. - W pozafigurze ofiara za grzech zaczęła się, gdy Jezus ofiarował Samego Siebie przy chrzcie w rzece Jordanie, według postanowienia i umowy przedtem z Ojcem uczynionej. Według orzeczenia Apostoła nasz Pan wydał Samego Siebie, by stać się Ofiarą za grzech. Nasz Pan prowadzi to dzieło przez cały wiek ewangeliczny, ofiarując tych, którzy przyjmują Jego zasługi i którzy dobrowolnie stali się Jego naśladowcami oddając Mu swoją wolę. Wtedy On je ofiarowuje jako część Jego własnej ofiary.

Gdy Jezus dokończył ofiarowanie Swej własnej ofiary, wtedy wstąpił do nieba, aby tam przedstawił Niebieskiemu Ojcu zasługi Swojej ofiary na rachunek Kościoła, jak to było wyrażone w figurze przez pokropienie krwi cielca na Ubłagalnię w Świątnicy Najświętszej za Najwyższego Kapłana i jego dom. Ofiarowując następnie ofiarę swych naśladowców, ostatecznie On dokończy dzieła ofiarowania, gdy ostatni członek Ciała Chrystusowego przejdzie poza zasłonę. Natenczas pozostanie Najwyższemu Kapłanowi uzupełnić tę sprawę przez ofiarowanie Ofiary za grzech "za wszystek lud" przez przedstawienie Bogu zasług "lepszych ofiar", chociaż rzeczywista zasługa jest jedynie w zasłudze Jezusa.

16 Pytanie. - Czy Okup był zapłacony na Kalwarii?

Odpowiedź. - Ten punkt już był omawiany powyżej i było pokazane, że Okup był dokonany na krzyżu a następnie oddany w ręce Sprawiedliwości, lecz nie został zapłacony w tym sensie, że umowa nie została jeszcze wykonaną, lecz została jeszcze w rezerwie na przyszłość. Okup został dany na krzyżu, gdy Jezus wyrzekł: "Ojcze, w ręce Twoje polecam ducha mojego!" - moje życie. Tym sposobem, jeżeli można się wyrazić, Jezus złożył w depozycie u Ojca Okup, bez ostatecznego zastosowania go.

17 Pytanie. - Czy Okup był zapłacony, gdy Jezus wstąpił do nieba?

Odpowiedź. - Nie! Przyczyna tego była wyżej pokazana.

18 Pytanie. - Czy Okup dotąd został już zapłacony?

Odpowiedź. - Nie! Z przyczyny wyżej wykazanej, lecz możemy do tego dodać, że Okup nie zostanie zupełnie zapłacony, aż cały Kościół będzie uwielbiony i połączony ze swym Panem. Wtedy zostanie zapłacony za cały rodzaj ludzki, zapewnienie uwolnienia całego świata od śmierci i zmazanie przekleństwa Adamowego.

19 Pytanie. - Co Chrystus uczynił z Okupem, gdy wstąpił do Nieba?

Odpowiedź. - Jezus już poprzednio złożył go na ręce Sprawiedliwości jako depozyt. Ludzkie prawo do życia jako cena była dotąd do Jego rozporządzenia. Następnym stopniem było zahypotekowanie go przez przypisanie pewnej części Jego Kościołowi, jeszcze nierozwiniętemu.

20 Pytanie. - Czy Jezus zaspokoił Sprawiedliwość po wstąpieniu do Nieba?

Odpowiedź. - Sprawiedliwość jest zawsze zadowoloną, bo ona nie ustąpi, aż otrzyma zadośćuczynienie. Na przykład: Sprawiedliwość była zadowoloną, gdy Adam z przyczyny przestępstwa został skazany na śmierć. Sprawiedliwość była zadowoloną trzymając odpowiedzialnym Adama i cały jego rodzaj za popełniony grzech. Sprawiedliwość jest również i teraz zadowoloną, zezwalając, ażeby Kościół przechodził przez obecne warunki, ponieważ depozyt znajduje się w rękach Sprawiedliwości, który się równa wymaganiom od Kościoła i więcej. Sprawiedliwość nie dozwoli na uwolnienie rodzaju ludzkiego, aż Okup zostanie zupełnie zapłacony i złożony w ręce Sprawiedliwości a to stanie się dopiero wtedy, gdy Kościół zostanie skompletowany i uwielbiony.

21 Pytanie. - Gdzie i jak Sprawiedliwość jest zadowoloną?

Odpowiedź. - To pytanie zostało odpowiedziane na dwudzieste pytanie.

22 Pytanie. - Jak może ktokolwiek stać się współofiarą z Chrystusem, jeżeli Sprawiedliwość nie była zupełnie zadowoloną wtedy, gdy Jezus wstąpił do Nieba?

Odpowiedź. - Jak było zaznaczone w odpowiedzi na dwudzieste pytanie, że Depozyt był dostateczną zasługą na zadośćuczynienie za grzechy wszystkiego świata i na mocy tego Depozytu, Sprawiedliwość została zupełnie zadowoloną aby uwolnić tych członków z rodzaju ludzkiego, którzy wejdą w przymierze z Bogiem przez Jezusa Chrystusa, którzy uczynili przymierze przy Ofierze.

23 Pytanie. - Co jest pierwszym Usprawiedliwienie, czy Ofiarowanie i dlaczego?

Odpowiedź. - Zależy na znaczeniu przywiązanym do wyrazu ofiarowanie. Pismo Święte uznaje ofiarowanie z dwóch różnych punktów zapatrywania; pierwszym jest ofiarowanie indywidualne, a następnie uczynienie go ważnym przez Jezusa Chrystusa i przyjęcie tej ofiary przez Ojca Niebieskiego. Ofiarowanie się indywiduum, by czynić wolę Bożą, jak również zupełne poddanie swej woli jak to jest pokazane w figurze przez przywiązanie kozła do drzwi Namiotu poprzedza usprawiedliwienie. Następny stopień jest ten, że jest potrzebne dla Pana naszego Jezusa Chrystusa, aby się stał Orędownikiem dla tych, co pragną stać się członkami Królewskiego Kapłaństwa, zanim mogliby być przyjęci przez Ojca. Stąd usprawiedliwienie ich przez Jezusa Chrystusa, który przypisuje im swoje zasługi następuje po ich ofiarowaniu się i zaraz nastaje ofiarowanie ich przez Niebieskiego Ojca, w tym sensie, że ich przyjmuje za ofiarowanych, dając im wszystkie prawa i przywileje, które się liczą w zawartym przymierzu.

24 Pytanie. - Czy zasługa lub Sprawiedliwość jest przypisaną temu, co został usprawiedliwiony z wiary?

Odpowiedź. - Tu potrzeba by rozjaśnić wyrażenie "usprawiedliwiony z wiary", ponieważ w Piśmie Świętym to wyrażenie ma dwojakie znaczenie. Na przykład: Abraham był usprawiedliwiony z wiary, lecz nie w tym znaczeniu jak Kościół jest usprawiedliwiony przez wiarę! Abraham był usprawiedliwiony, do społeczności z Bogiem, by otrzymać Obietnicę, by mógł wiedzieć o niektórych rzeczach, jakie Bóg zamierzał uczynić w przyszłości i aby mógł okazać swoją, wierność Bogu, według Bożej zasady. Lecz Abraham nie był usprawiedliwionym do żywota wiecznego. Nie był on powołanym, aby mógł złożyć ciało swoje Bogu ofiarą żywą i mógł stać się wybawicielem za Adama lub, w jaki inny sposób ofiarą zasługi za drugiego. W ten sposób nikt nie mógł być usprawiedliwionym z wiary aż dopiero po śmierci Jezusa, gdy Jego zasługa mogła być przypisaną i gdy wstąpił do Nieba i stanął przed Oblicznością Bożą by się przyczyniał za Kościołem.

25 Pytanie. - Jeżeli zasługa jest przypisaną, kto ją przypisuje? Jeżeli Sprawiedliwość jest przypisaną,

kto ją przypisuje?

Odpowiedź. - Nasz Pan Jezus Chrystus przypisuje Swoje zasługi Jego naśladowcom na warunkach przymierza zupełnego ofiarowania, lecz to przypisanie dzieje się za zupełną zgodą i współdziałaniem Boskiej Sprawiedliwości a nie inaczej. To przypisanie zasług człowiekowi niedoskonałemu, który pragnie stać się naśladowcą Jezusa, można nazwać, iż takiemu została przypisaną Sprawiedliwość ze strony Boskiej Sprawiedliwości, przez Ojca Niebieskiego; jako czytamy: "Bóg jest, który usprawiedliwia". - Rzym.8:33.

26 Pytanie. - Co mamy rozumieć przez wyrażenie "prawo do życia" i "prawa życiowe"? Jaka jest różnica między tymi wyrażeniami?

Odpowiedź. - Ktoś może posiadać prawo do życia pozostając w harmonii z Bogiem, ponieważ Bóg postanowił, że wszystkie Jego inteligentne istoty mogą przedłużać swoje istnienie, jeżeli będą żyć w zgodzie z Jego Boskim Prawem i wymaganiami. Zatem prawo do życia posiadał na początku pierwszy rodzic Adam.. On miał prawo do życia i byłby nie utracił tego prawa, gdyby nie zgrzeszył. Jezus również miał prawo do życia. Nie tylko wtedy zanim przyszedł na ziemię, ale i później, gdy się stał Człowiekiem Jezusem miał prawo do życia. Z powodu tego prawa On był w możności złożyć to prawo w ofierze za Adama i cały rodzaj ludzki. Po złożeniu ze siebie ofiary przy chrzcie Jezus nie miał więcej prawa do życia jako człowiek, ponieważ On to prawo ofiarował. Będąc spłodzonym z Ducha Świętego, otrzymał prawo do życia jako Nowe Stworzenie chyba, że utraciłby to prawo przez pogwałcenie Boskiego Prawa lub w jakikolwiek sposób złamałby uczynione z Bogiem przymierze. Rodzaj ludzki będzie miał prawo do żywota po Tysiącleciu, gdy dojdzie do doskonałości, gdy przejdzie pod władzę Boga Ojca i zostanie od Niego przyjęty. Wtedy ludzkość będzie miała takie same prawo, jakie posiadał Adam przed grzechem.

Co się tyczy "Praw życiowych", wyrażenie to może być użyte w różny sposób. Gdy zastosujemy je do Jezusa Chrystusa, iż posiadał prawa życiowe, to On złożył w ofierze to życie ludzkie. Nie uczynił nic takiego, dlaczego by miał je utracić. Zgodził się dobrowolnie to życie złożyć w ofierze; ono prawnie było Jego, inaczej nie mógłby go użyć na korzyść innych. Jezus zatrzymał to prawo z powodu Jego osobistej sprawiedliwości. Zatem Jezus posiada prawo do życia ludzkiego, ponieważ On się zgodził, ażeby to życie zostało od Niego odjęte, a którego jednak nie utracił. Nasz Pan dotąd posiada prawo do życia ludzkiego, chociaż go więcej nie potrzebuje, ani praw życiowych dla Siebie, odkąd posiada coś, co jest o wiele lepsze a przy tym nie mógłby używać jedno życie i drugie w tym samym czasie. Jezus posiada Boskie prawa życiowe, jak również zatrzymuje i prawa do ludzkich praw życiowych, które ma zużytkować, dając jako Okup, któryby zniósł przekleństwo ciążące na Adamie i przywrócił wszystko, cokolwiek było przez niego utracone.

27 Pytanie. - Co jest ofiarowane przez tego, co został spłodzony z Ducha i aby się stał członkiem Ciała Chrystusowego?

Odpowiedź. - W pewnym znaczeniu nikt nie sprawuje ofiary z wyjątkiem Najwyższego Kapłana. Co my możemy uczynić to ofiarować naszą wolę i stawić nasze ciało, by mogło stać się żywą ofiarą, ażeby Najwyższy Kapłan mógł z niego uczynić ofiarę. Z łatwością można zauważyć, że zabicie zwierzęcia nie znaczy ofiarowanie go. Żydzi zabijali wiele zwierząt, przeznaczonych na pokarm, podobnie jak się to czyni i teraz, lecz zwierzęta te nie były ofiarą, dlatego jedynie, że były zabite. Żadna ofiara nie może być składana jak jedynie z rozporządzenia Bożego, a rozporządzenie Boże jest, że ofiarowanie może być sprawowane jedynie przez kapłana. Według prawa Żydowskiego kapłanem sprawującym ofiary był Najwyższy Kapłan, inni kapłani byli tylko jego pomocnikami lub zastępowali go w razie śmierci. Najwyższy Kapłan był tym, co wyobrażał Jezusa, a Jezus jedynie jest tym, co może ofiarowywać pozafiguralne ofiary. Cokolwiek naśladowcy Jezusa mogą uczynić to jedynie stawić samych siebie na ofiarę.

To stawienie siebie było przedstawione w figurze przywiązanie kozła do drzwi Przybytku. Słowem, klasa ta poświęca się - odłącza - ofiarowuje się jako ludzkie istoty. Wtedy Jezus przyjmuje tą osobę, przyjmuje ją jako ofiarę, przypisuje Swoje zasługi i ofiarowuje Ojcu, zaś przyjęcie tej ofiary przez Ojca objawia się przez Syna, tj. Najwyższego Kapłana i przez spłodzenie z Ducha Świętego. Odtąd taki staje się członkiem Ciała Chrystusowego, a imię jego jest zapisane w Księdze Żywota Baranka, z której imię jego nie zostanie wymazane, jeżeli pozostanie wiernym.

28 Pytanie. - Jaka jest różnica między Okupem a Ofiarą za grzech.

Odpowiedź. - Wyrażenie "ofiara za grzech" szczególnie odnosi się do rzeczy lub do życia, które zostało poświęcone Bogu jako ofiara za grzech. Ofiara za grzech znaczy także Okup, lecz nie tak stanowczo. Jest to ofiara za grzech, lecz nie koniecznie ma znaczyć zupełną, zadawalającą ofiarę; a jednak, gdy ofiara za grzech została przyjętą od Boga, to miałoby znaczyć, że to ofiarowanie było zupełnym, czyli zadośćuczynieniem. W Nowym Testamencie wyraz Okup zawiera w sobie nie tylko myśl ofiary złożonej za coś takiego, co było złem, lecz w dodatku oznacza ofiarę, która zupełnie odpowiada i równoważy, przeto wyraz Okup w stosunku do Jezusa oznacza równoważną zapłatę.

29 Pytanie. - Czy Kościół jest przewidziany w Okupie i w ofierze za grzech i dlaczego?

Odpowiedź. - Przy rozważaniu tej sprawy musimy patrzeć na Kościół z dwóch stron. Jeżeli uważamy Kościół łącznie ze stawianiem jego ciała ofiarą żywą Bogu, to moglibyśmy powiedzieć, że nie jest przewidzianym w Okupie, bo członkowie Kościoła nic takiego nie mają, co mogliby dać, jako udział w Okupie - są niedoskonałymi. Jeżeli zaś spoglądamy z innego punktu zapatrywania to jest, że Kościół, jako duchowe istoty i jako takie są członkami Ciała Chrystusowego, jedno z Nim, który jest ich Głową wtedy jako członkowie Chrystusa biorą z Nim udział we wszystkim, cokolwiek On czyni, podobnie jak ręka ma udział z głową, ponieważ Pismo Święte podaje nam ciało ludzkie za figurę, gdy mówi o Chrystusie. Zasługa, przez którą został dokonany Okup i zapłacony Boskiej Sprawiedliwości spoczywa jedynie w Jezusie. Przy ofiarowaniu się Bogu myśmy nie posiadali tej zasługi, którą miał Jezus. Od czasu jednak gdyśmy zostali przyjęci od Jezusa za Jego uczniów On przypisał nam wtedy swoje zasługi i uczynił częścią Swojej ofiary. W tymże czasie uczynił nas częścią tego, co ma dać Bogu za grzechy wszystkiego świata przy końcu wieku ewangelicznego, gdy Kościół, Ciało Jego zostanie uzupełniony i z Nim uwielbiony.

Musimy jednak pamiętać, że z nas nie pozostaje nic cielesnego, ponieważ od chwili, gdyśmy się stali członkami Ciała Chrystusowego staliśmy się umarłymi jako istoty ludzkie, przez oddanie swej woli, ponieważ jesteśmy Nowym Stworzeniem, stare rzeczy przeminęły a oto wszystkie nowymi się stały (2Kor.5:17). Powinniśmy także pamiętać, że nie duchowe Ciało Chrystusa jest ofiarowywane, tak jak i Głowa nie była ofiarowaną w duchowym stanie. Ofiarą za grzech było ciało, więc Ciało Jezusa stanowiło Okup, a nie nasze ciało. Lecz odkąd Okup został złożony w ręce Sprawiedliwości jako depozyt, a do którego prawo posiada Jezus, zatem Kościół z powodu stosunku jego do Chrystusa jest współuczestnikiem wszystkiego, co posiada Jezus. Tym sposobem Kościół także staje się uczestnikiem w Okupie, ponieważ jako Jego Oblubienica Kościół staje się współdziedzicem, biorącym udział z Nim w daniu światu korzyści z Okupu.

My sami nie stanowimy Ofiary za grzech jak nie stanowimy odkupienia, lecz jedynie jesteśmy przyjęci przez Najwyższego Kapłana. Przyjęcie to jest pokazane w ofiarowaniu przez Niego nas, jako ludzkie istoty, po przypisaniu nam swojej zasługi. Przy końcu tej czynności mamy się stać Nowym Stworzeniem. Lecz nie ma to znaczyć ażeby cokolwiek należy do Nowego Stworzenia miało być ofiarowane; lecz Nowe Stworzenie, ponieważ miało udział z Jezusem w ukrzyżowaniu ciała, każde z tegoż będzie także miało udział z Nim, gdy zostanie przedstawioną Ojcu zasługa.

30 Pytanie. - Jeżeli Jezus zapłacił Okup, gdy wstąpił do Nieba, czy mógł stać się Orędownikiem

Kościoła? Jeżeli mógł, to jak?

Odpowiedź. - Jeżeli Jezus byłby zapłacił i zupełnie wydał Okup, gdy wstąpił do Nieba, to zaraz stałoby się, że Adam i cały rodzaj ludzki żyjący wówczas i od tamtej pory; znalazłby się ponownie na próbie indywidualnie i byłby podpadał śmierci dla swojej niedoskonałości, nie mogąc podołać borykania się z trudnościami, chyba, że Jezus ustanowiłby Swoje Tysiącletnie Królestwo i zaraz rozpoczął udzielać potrzebną pomoc przez zaprowadzenie Nowego Przymierza. Lecz co się tyczy Kościoła, to dla niego nie byłoby nic uczynione, ani miałby, jaką sposobność otrzymania czegoś szczególnego, ponieważ ci, co stanowią Kościół byli członkami rodzaju ludzkiego. Okup będąc zapłacony załatwiłby sprawę i obowiązek ciążący na rodzaju ludzkim, więc nie pozostawałoby miejsce dla Kościoła by, co miał czynić nad to, co każdy inny człowiek będący na świecie. W takim, razie nie byłoby potrzeby Orędownika i rozumie się, że nie byłoby żadnego.

31 Pytanie. - Kiedy Okup zostanie zupełnie zapłacony i ostatecznie zastosowany?

Odpowiedź. - Okup będzie zupełnie zapłacony i cały zastosowany, gdy Kościół przejdzie poza zasłonę i gdy wielki Najwyższy Kapłan Głowa i Ciało (Kościół wtedy będzie uwielbionym Ciałem Najwyższego Kapłana) zapieczętuje Nowe Przymierze i rozpocznie swoją działalność na korzyść Adama i całego rodzaju ludzkiego. Wtedy skończy się Odkupienie, lecz dzieło Pojednania jednak nie będzie jeszcze skończonym. W to trzeba wliczyć dzieło Tysiąclecia, by wyprowadzić rodzaj ludzki (tych, co zechcą) z grzechu i degradacji do zupełnego pojednania i harmonii z Bogiem. Lecz Okup musi być w zupełności zapłacony Bogu i być przyjęty przez Niego, zanim Nowe Przymierze może wejść w czyn i zanim Restytucja może się właściwe rozpocząć. Wyprowadzenie człowieka ze stanu śmierci jest częścią dzieła Okupu. - Ozeasz 13:14.

W.T. 1916 - 107.

Straż 1926 str. 35 - 39.