WYŻSZYM krytykom i ewolucjonistom trudno jest ukryć przed zwykłymi ludźmi ten fakt, że ich teorie są w jak najwyraźniejszej opozycji do biblijnych nauk o zbawieniu. Ci nowocześni filozofowie nie lubią być nazywani "niewiernymi” lub "niedowiarkami”; wolą raczej posługiwać się tekstami z Pisma Świętego, w ich nieudolnych zabiegach podkopania wiary. Jeżeli teorie o ewolucji byłyby prawdziwe, słowo "zbawienie” byłoby w zupełności niewłaściwe. Jeżeli ludzkość, przez sześć tysięcy lat, podnosiła się ze stanu małpiego do ludzkiego i jeżeli ludzie nadal wznoszą się stopniowo, procesem ewolucji, aż dojdą do stanu anielskiego, to słowo "zbawienie”, stosowane do ludzi, nie jest wcale na miejscu. Należy ich raczej pozostawić w spokoju, w ich chwalebnym wspinaniu się wyżej i wyżej. Oni nie potrzebowaliby Zbawiciela ani Odkupiciela, bowiem, według tej teorii, ludzkość nigdy nie została stracona – nigdy nie odpadła od doskonałości.
Biblijna propozycja jest w najzupełniejszym przeciwieństwie do teorii o ewolucji. Pismo Święte uczy, że człowiek był stworzony doskonałym, i świętym, na moralne wyobrażenie swego Stworzyciela. Ono oświadcza, że gdy postawiony był na próbie czy okaże się godnym żywota wiecznego, Adam zgrzeszył i skazany został na śmierć. Ono również mówi, iż Bóg uczynił zarządzenie ku wybawieniu ludzkości ze stanu grzechu i śmierci, przez Jezusa Chrystusa, którego głównym dziełem było zadośćuczynienie Boskiej sprawiedliwości i w tym celu umarł, On Sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby grzesznicy mogli być pojednani z Bogiem przez śmierć Jego Syna. Pismo Święte naucza, że to dzieło odkupienia, to zbawienie ludzkości z grzechu i śmierci rozpoczęło się w tym, że Jezus już złożył życie Swoje na Okup, że został wywyższony i mianowany Zbawicielem i Życiodawcą świata. Świat wszakże nie został jeszcze zbawiony; wciąż jeszcze "w złym położony jest” (1 Jana 5:19). "Księciem tego świata” wciąż jeszcze jest szatan (Jana 14:30; 2 Kor. 4:4). Dla świata jest tylko Boska obietnica dana Abrahamowi, o której jednak większość ludności tego świata nie wie. Obietnica ta wszakże jest pewna – że ewentualnie wszystkie rodzaje ziemi będą błogosławione przez Mesjasza i że dla dokonania tego zbawienia, Mesjasz ustanowi w słusznym czasie chwalebne panowanie sprawiedliwości, Królestwo Boże pod całym niebem. Ono będzie rządzić; podbije cały świat i zniszczy grzech, śmierć i wszystko przeciwne Boskiej sprawiedliwości, ku najwyższemu dobru ludzkości. Tym sposobem znajomością Pańską napełniona będzie ewentualnie cała ziemia (Iz. 11:9) i każde kolano ugnie się a każdy język wyzna Pana (Iz. 45:23). W taki więc sposób nadejdzie chwalebna sposobność zbawienia przez poznanie Boga i Jego woli. (Jer. 31:34).
Ci, co zechcą się zastosować do Boskiej woli, otrzymają wszelką potrzebną pomoc od Odkupiciela, aby mogli rozwinąć w sobie sprawiedliwy charakter. W pomoc tę włączone też będzie podnoszenie, czyli wybawienie z grzechu i śmierci, jak i z wszystkich towarzyszących niedoskonałości umysłowych, moralnych i fizycznych. Zbawienie to będzie powrotem do życia, także do umysłowego, moralnego i fizycznego zdrowia i siły. Ziemia również dostąpi zbawienia – wybawienia z pod Boskiego wyroku, czyli "przekleństwa”, potępienia. Nie będzie więcej cierni, ostu ani żadnych chwastów, zmuszających człowieka do mozolnej pracy w pocie czoła, ale ziemia "wyda urodzaj swój”, czyniąc pustynię "jako ogród Pański” (Ps. 72:16; Zach. 8:12; Iz. 51:3). Ziemia jest podnóżkiem Bożym i ten podnóżek będzie uwielbiony. (Iz. 60:13).
To zbawienie człowieka, wraz z jego ziemskim domem i przyszłym państwem, poprzedzone jest jeszcze inną fazą, czyli innego rodzaju zbawieniem. Zanim rozpocznie się zbawienie świata, Bóg powołuje, wybiera, pociąga i ćwiczy pewną klasę świętych. Ci wiarą mogą mówić o sobie, że są zbawieni aczkolwiek ich zbawienie w rzeczywistości nie prędzej będzie uzupełnione aż przy pierwszym zmartwychwstaniu. Obecnie oni liczą się jako "przeniesieni z śmierci do żywota” (1 Jana 3:14), jako Nowe Stworzenia, bracia Chrystusowi a dzieci Boże. Do chwalebnych tych przywilejów i zaszczytów, ci święci dojdą w rzeczywistości przy pierwszym zmartwychwstaniu, gdy dostąpią chwalebnej przemiany ze stanu ziemskiego i z natury ludzkiej do natury duchowej, Boskiej, do stanu niebiańskiego.
Tak więc ostatecznie będą dwie klasy zbawionych – dwie klasy wybawionych ze stanu grzechu i śmierci, jaki istnieje teraz:
(1) Zbawienie Kościoła, którego członkowie dostąpią przemiany z natury ziemskiej do niebiańskiej. (1 Kor. 15:51-54).
(2) Zbawienie chętnych i posłusznych z tego świata, którzy, w tysiącletnim chwalebnym panowaniu Chrystusowym, będą również stopniowo zmienieni, nie do innej natury ale z niedoskonałości do doskonałej ludzkiej natury. (Dz. Ap. 3:19-21).
W międzyczasie wszyscy rozmyślni grzesznicy, niepoprawni i nieposłuszni Bogu, zostaną zniszczeni w zupełności, "śmiercią wtórą”, "jako bydło bezrozumne”. (2 Piotra 2:12).