R-5021

Należy zauważyć, że nasz Pan wcale nie nadmienił, jak świat powinien modlić się, a jedynie uczył swych uczni: “Wy gdy się modlicie”. Faktycznie, poganie, czyli wszyscy ludzie w ogólności, nie mają przystępu do tronu łaski. Tylko tacy, którzy są w łączności z Bogiem przez przymierze (żydzi i chrześcijanie), mają Boskie zapewnienie, że ich prośby będą wysłuchane przez Niego. To oświadczenie może zadziwi wielu, ponieważ ogólnym zwyczajem jest zachęcać i nawoływać wszystkich do modlitwy. Jednakowoż bliższe zaobserwowanie tej sprawy wykaże nam, że właściwość modlitwy oparta jest na pewnej ustalonej zasadzie. Zauważmy niektóre punkty: Cały świat w ogólności, czyli cały rodzaj Adamowy odsunął się od Boga przez grzeszne uczynki. Adam był w przymierzu z Bogiem, przez które to przymierze cieszył się przywilejami syna Bożego, włączając w to: przyjaźń, społeczność, modlitwę, Boski nadzór i opiekę aż do stopnia żywota wiecznego. Przez swoje nieposłuszeństwo Adam pogwałcił to przymierze, a przez to utracił społeczność z Bogiem i wszystkie przywileje (Oz. 6:7). W obecnym czasie przywilejem modlitwy cieszyć się mogą tylko tacy, którzy zostali przyjęci do społeczności z Bogiem przez przymierze. Swego czasu cielesny Izrael był tak przyjęty przez Przymierze Zakonu i z tego powodu Świątynia w Jeruzalemie nazwana była Domem Modlitwy. Przeznaczona ona była głównie dla narodu Izraelskiego, lecz osoby innych narodowości miały również możność przyjąć wyznanie Izraela, a tym samym wchodzili we wszystkie przywileje, jakie posiadali Żydzi, włączając i przywilej modlenia się.

Z tych wszystkich żadni nie są wysłuchani, oprócz naśladowców Jezusa, a i tym Jezus radzi, aby nie mniemali, że dla swych długich modlitw będą wysłuchani przez Ojca. Oni nie potrzebują powtarzać długich modlitw, bo Pan zapewnił: “Wie Ojciec wasz, czego potrzebujecie, pierwej niżbyście wy Go prosili”. Jeżeli tak, to czemuż w ogóle mamy się modlić? Ponieważ takie jest Boskie zarządzenie i to widocznie w tym celu, aby pobudzić naszą wiarę i darzyć nas większymi i częstszymi błogosławieństwami. Bóg w ten sposób obchodzi się z nami jako z dziećmi, które miłuje i ćwiczy w różnych potrzebach życia, dla ich własnego dobra. Kiedykolwiek Jezus miał potrzebę zanosić dłuższą modlitwę, nie czynił tego publicznie, lecz udawał się na odosobnienie, na górę. Tak powinni czynić i Jego naśladowcy; na odosobnieniu, prywatnie powinni szukać społeczności z Ojcem; chociaż i wspólne modlitwy w zgromadzeniach ludu Pana są również wyraźnie zalecane.

(1) Rozpoczyna się wyrazami czci i prośby, jako dzieci idących do Ojca: “Ojcze nasz, któryś jest w niebiesiech, święć się (adorowanie, uwielbianie) imię Twoje”. Imię Boże oznacza Jego charakter, Jego osobistość, Jego królestwo. Zatem najpierw wyrażamy cześć, uwielbienie, majestat i chwałę naszego wielkiego Stwórcy, którego za własnym Jego zarządzeniem możemy nazywać “Ojcem Niebieskim”.

(2) Następnie uznajemy Boskie panowanie i zwierzchność. To znaczy, że nasze serca podlegają pod Bożą wolę, w radości lub w smutku, w rozkoszy lub bólu, w żywocie lub śmierci i tak trwając wyrażamy nasze zaufanie w Boską moc i obietnicę, że ostatecznie Jego wola będzie w zupełności wykonywana na ziemi, tak jak jest wykonywana w niebie: “Przyjdź królestwo Twoje, bądź wola Twoja na ziemi tak jak jest w niebie”. W tym uznajemy przyszłe królestwo Chrystusowe, a pośrednio wyrażamy nadzieję w łączności z tymże królestwem, że gdy wiernymi pozostaniemy, dostąpimy działu z naszym Panem na Jego chwalebnej stolicy, udzielając rodzajowi ludzkiemu błogosławieństw Boskiej mocy i miłosierdzia, co spowoduje odrodzenie wszystkich chętnych i posłusznych z rodzaju ludzkiego.

(3) Nasze codzienne potrzeby, powszedni chleb, jest następnym przedmiotem modlitwy: “Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj”. Jak prostą jest ta prośba! Bóg obiecał, że chleb i woda z pewnością będą nam zapewnione, w tym znaczeniu, że On nie zapomni o nas i o naszych potrzebach. W naszych prośbach my jedynie wzmiankujemy, że z nadzieją oczekujemy na Boga, nic nie wątpiąc w Jego gotowość i możność dotrzymania Swych obietnic. Jednakowoż Bóg nie obiecał i my nie mamy prosić Go o nadmiar bogactw i majętności, ani też nie mamy wyszczególniać bogatych potraw lub zbytków. Myślą tej prośby jest: Ojcze, zaopatruj nas na każdy dzień w potrzeby nasze, jakie Ty widzisz, że są najpotrzebniejsze. Gdyby zaś Opatrzność Boża nie udzieliła niektórych rzeczy, to wierna dusza zauważy, że stało się to nie z przeoczenia, lub z braku mocy Bożej, ale z przyczyny, że Jego mądrość widzi, iż takie obchodzenie się z nami jest dla nas najlepsze.

(4) “Odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom”. Położony jest tu specjalny nacisk na naukę Mistrza, że tylko miłosierni dostąpią miłosierdzia, a przebaczającym będzie przebaczone. To jednak nie stosuje się do grzechu pierworodnego - ten przeminął na zawsze, gdy przyjęliśmy Chrystusa i przez Niego weszliśmy do społeczności z Bogiem; lecz mamy codzienne braki, upadki, niedoskonałości, słabości i różne przekroczenia prawa Bożego. Te przestępstwa mamy wyznawać, a Bóg uczynił zarządzenie na ich odpuszczenie, zgodnie z naszą modlitwą, lecz z jednym zastrzeżeniem, mianowicie, że oceniamy sprawę tę o tyle, że i sami kierujemy się tą zasadą przebaczania w naszych stosunkach z drugimi.

(5) “I nie wódź nas na pokuszenie (nie opuszczaj nas w pokuszeniu)”. Czując naszą słabość i niedoskonałość, a wiedząc, że musimy być przeprowadzeni Boską opatrznością przez doświadczenia i próby, powinniśmy modlić się aby Bóg nie opuszczał nas w pokusach, abyśmy nie polegali na własnych siłach, lecz zgodnie z Boskim przyrzeczeniem, aby łaska Jego była nam udzielona.

Słowa, “Albowiem Twoje jest królestwo i moc i chwała na wieki. Amen”, nie znajdują się w najstarszych greckich manuskryptach, przeto są opuszczone w Biblii poprawnego tłumaczenia, jako nie należące do Pisma Św. Królestwo lub władza obecnego wieku nie jest z Boga. Moc i chwała królestwa Bożego jeszcze nie okazały się, lecz oczekujemy na ustanowienie królestwa Chrystusowego, na usunięcie szatańskiego imperium, na związanie przeciwnika na tysiąc lat, a potem będzie zaprowadzone królestwo Boże w mocy i chwale na wieki.

W.T. R-5021-1912.