"Tajemnicę onę, która była zakryta od wieków i od rodzajów, ale teraz objawiona jest świętym jego, która jest Chrystus w was nadzieja ona chwały" - Kol.1:26,27.
Powyższe świadectwo z pewnymi nieznacznymi odmianami spotykamy w wielu miejscach Nowego Testamentu. O poświęconych dziatkach Bożych jest mówione, że oni są "w Chrystusie Jezusie", którego Bóg dał za Głowę Kościołowi, który jest ciałem Jego. Jesteśmy "ochrzczeni w Chrystusa". Apostoł wyjaśnia, że to było tajemnicą ukrytą od wieków, lecz teraz zostało nam objawione, że Bóg był w Chrystusie, jednając świat ze samym Sobą (2Kor.5:19; Kol.1:26).
Chrystus ten składa się z wielu członków (1Kor. 12:12). Grecki wyraz Chrystus jest równoznaczny z Żydowskim wyrazem Mesjasz. Tak w jednym jak i w drugim języku, słowo to oznacza Pomazaniec. W dawnych czasach kapłani byli pomazywani olejkami, jak również i królowie Izraelscy. Ceremonia ta zdaje się figurować pomazanie pozafiguralnych królów i kapłanów. Zatem onym Mesjaszem jest Ten Król i Kapłan, którego Bóg przejrzał przed założeniem świata - ku poniżeniu jednych, a wywyższeniu wszystkich, którzy okażą się posłuszni Jego zarządzeniom.
Obecny Wiek Ewangelii jest czasem, w którym ten Mesjasz się przygotowuje. Najprzód Jezus jako Głowa tego Mesjasza, następnie Apostołowie i inne członki tego Ciała w ciągu całego tego wieku. Wiek Ewangeliczny skończy się, gdy pełna liczba "wybranych" będzie znalezioną i wypróbowaną. Wtenczas ciało będzie skompletowane a Mesjasz, czyli Chrystus będzie uzupełnionym.
Ta część planu Bożego jest zakryta przed cielesnym człowiekiem, który nic z tego nie widzi. Tylko tacy, którzy czczą Boga odpowiednio i znajdują się w bliskiej społeczności z Nim z Jego zarządzeniem, mogą te rzeczy widzieć. Były one zakryte przed Żydami, którzy nie widzieli, że Jezus był Głową Onego Mesjańskiego ciała, i że miało ono być duchowym a nie cielesnym i że tych, którzy mieli je stanowić Bóg miał wybrać z pomiędzy wszystkich narodów.
W świetle tych licznych świadectw Pisma Świętego odnośnie tego przedmiotu, możemy widzieć, w jaki sposób Chrystus jest reprezentowany w nas. W jakiej mierze posiadamy Ducha Świętego w takiej też otrzymujemy to pomazanie. Apostoł Jan mówi nam: "To pomazanie, któreście wy wzięli od Niego zostaje w was"; "Wy macie pomazanie od Onego Świętego i wiecie wszystko" (1Jan 2:27,20). Te rzeczy są objawione dzieciom Bożym, lecz światu one nie są objawione. My wiemy, że mamy zmysł Chrystusowy, który stoi w przeciwieństwie do samolubstwa. To możemy lepiej rozpoznać w drugich niż w sobie. Jak każde dobre nasienie wydaje ze siebie dobry owoc tak i my jeżeli trwać będziemy w onym biblijnym winnym krzewie będziemy przynosić owoc tegoż tj. pokorę, cierpliwość, braterską uprzejmość, wytrwałość, miłość itd.
Chrystus w was jest nadzieją onej chwały w tym znaczeniu, że temu Chrystusowi, temu Pomazańcowi Bóg obiecał chwałę, cześć i nieśmiertelność, Boską naturę. Tylko ci, co posiadają to pomazanie mogą właściwie posiadać tego Ducha Chrystusowego i mieć tę nadzieję; bo co teraz mamy jest tylko zadatkiem naszego przyszłego dziedzictwa i przedsmakiem tego, co ma nastąpić w przyszłości. To powołanie to jest także powołaniem do ponoszenia upokorzeń i hańby w obecnym czasie. "Mówić będą wszystko złe przeciwko wam", którzy to pomazanie macie. "Świat nie zna nas jak i Onego nie zna" (Jan 15:19; 1Jan 3:1). To, co teraz mamy jest gorzkim przedsmakiem, lecz wraz z tym połączona jest radość, której świat dać nie może.
W.T. 1911 - 189.
Straż 1928 str. 122.