R-4152

„Cudowna pszenica”

Prasa publiczna pisze, że „cudowna pszenica” pojawiła się w odpowiedzi na modlitwy. Opis wydaje się wiarygodny, jako że znajduje się w nim adres człowieka, którego modlitwa podobno została wysłuchana – „K. B. Stoner, farmer z Fincastle w hrabstwie Botetourt, stan Virginia”. Z treści wynika, że niezwykłe źdźbło pszenicy pojawiło się pośród zbiorów normalnego gatunku, mając aż „142 kłosy z ziarnem”.

Cytujemy: „Pan Stoner był zachwycony. Wydawało się to nieprawdopodobne. Gdy pewien Francuz w 1842 roku ogłosił, że odkrył gatunek pszenicy rosnący w obszarze śródziemnomorskim, który ma cztery kłosy wyrastające z jednej rośliny, uznano go za nienormalnego.

Tutaj zaś była roślina ze 142 kłosami!

Oczywiście pan Stoner pieczołowicie przechował kłosy i następnego roku posiał ziarna, powtarzając tę czynność każdego roku, gdyż miał świadomość, że odkrył zjawiskowy gatunek ziarna. Z każdym rokiem wzrastał jego zachwyt.

W pierwszym roku po odkryciu tej rośliny otrzymał 2000 ziaren. W 1906 miał już szesnaście buszli [buszel = 4 korce (ang. peck) = ok. 35 l], a do chwili obecnej wyhodował i pieczołowicie przechował ziarno w ilości 800 buszli.

Najbardziej znamienne w sprawie owej pszenicy jest to, że rośnie ona w okolicy, gdzie średnia wydajność zwykłej pszenicy wynosi co najwyżej 17 buszli z akra [akr = 0,4 ha]. Tymczasem średnie zbiory „cudownej pszenicy” w ciągu ostatnich trzech lat wyniosły 56 buszli z akra. I chociaż w Wirginii potrzebne jest od ośmiu do dziesięciu korców [ang. peck = ok. 9 l] ziarna na obsianie jednego akra, to pan Stoner zużywa jedynie dwa korce. Siejąc zwykłe gatunki pszenicy hodowane w tej okolicy, otrzymuje się 8 buszli z jednego buszla ziarna siewnego. Tymczasem pan Stoner uzyskał około 75 buszli z jednego wysianego. Zwykłe źdźbło pszenicy pokrywa około cztery cale kwadratowe, podczas gdy źdźbło „cudownej pszenicy” – dwanaście.”

Raport rządowy

„W ubiegłym roku urzędnicy rządu Stanów Zjednoczonych zainteresowali się ową niezwykłą pszenicą i wysłali asystenta rolnego H. A. Millera, by sprawdził te doniesienia. W swym sprawozdaniu stwierdza on:

Owa pszenica, pochodząca z nieznanego źródła, była uprawiana na odizolowanej działce co roku od czasu jej odkrycia. Była uprawiana w normalnych warunkach rolnych, dając znakomite rezultaty. Jej wydajność była dwa do trzech razy większa niż innych gatunków uprawianych na tej farmie w tych samych warunkach uprawy. Różnica była jedynie w ilościach ziarna siewnego, gdyż wysiewano dwa korce na akr, podczas gdy innych gatunków – osiem do dziesięciu korców, co jest zwykłą ilością stosowaną przez farmerów w tej okolicy.

Wykonano także próby mielenia tej pszenicy i wygląda na to, że jej jakość jest tak samo wysoka jak innych gatunków zboża ozimego, jeśli nawet nie wyższa.
Średnia wysokość tej pszenicy wynosi według raportu cztery stopy i cztery cale [ok. 1,3 m].

Mówi się, że rząd Rosji zapewnił sobie prawo pierwokupu tej pszenicy i zamierza nabyć 80 mln buszli, jeśli tylko uda się wyhodować taką ilość. W przyszłym roku ziarno siewne będzie rozprowadzane między rolnikami stanu Wirginia oraz Karolina Północna, którzy będą ją hodować, przechowując całe ziarno z przeznaczeniem pod zasiew, aż zostanie wyprodukowana wymagana ilość. Uważa się, że następnej jesieni będzie można wyprodukować 30 tys. buszli.”

Czy jest to pszenica restytucyjna?

Jeśli ta wiadomość byłaby choć w połowie prawdziwa, to na nowo dowodziłaby ona Bożej mocy dostarczenia tego, co potrzeba na czasy restytucji wszystkich rzeczy, zapowiedziane przez wszystkich proroków od założenia świata (Dzieje Ap. 3:19-21).

The Watch Tower, 15 marca 1908, R-4152
Straż 1/2013

Do góry