Słowom tym zazwyczaj nadaje się bardzo niewyraźne znaczenie. Złe wyobrażenia związane z ich znaczeniem tworzą błędne poglądy na pokrewne tematy zarówno w ogólnym, jak i biblijnym użyciu.
Definicja słowa ŚMIERTELNY, to stan, w którym śmierć jest możliwa. Nie oznacza stanu śmierci a stan, w którym śmierć jest możliwością.
Definicja słowa NIEŚMIERTELNY, to stan niepodlegający śmierci. Nie tylko stan wolny od śmierci, ale stan, w którym taka śmierć jest niemożliwa.
Powszechnym, ale błędnym pojęciem Śmiertelności, jest stan, w którym śmierć jest nie do uniknięcia. Powszechne pojęcie NIEŚMIERTELNOŚCI jest mniej więcej poprawne.
Słowo nieśmiertelny oznacza nie śmiertelny; zatem sama konstrukcja tych słów wskazuje na ich prawdziwą definicję.
Tak wielu jest niepewnych, próbując określić czy Adam był śmiertelny, czy nie przed grzechem właśnie z powodu powszechnego złego wyobrażenia odnośnie śmiertelności.
Sądzą oni, że gdyby był nieśmiertelny Bóg nie powiedziałby: „W dniu, w którym zgrzeszysz; umrzesz”, ponieważ gdyby był nieśmiertelny, byłoby dla niego niemożliwym umrzeć. I z tym się zgadzamy; jest to logiczny wniosek.
Z drugiej strony, mówią oni, że gdyby był śmiertelny (a ich wyobrażenie o śmiertelności, to stan, w którym nie można uniknąć śmierci), w czym tkwiłaby groźba albo kara oświadczenia: „Na pewno umrzesz” skoro jeśli śmiertelny (wg ich pojęcia) nie mógł on uniknąć śmierci w żaden sposób.
Jak się przekonamy, trudność leży w błędnym znaczeniu nadanym słowu śmiertelny. Jeśli zastosujemy właściwą definicję wszystko staje się jasne i proste. Adam był śmiertelny (tj. w stanie, w którym śmierć była możliwa). On miał życie w pełni, jednakże niewrodzone życie. Jego życie było podtrzymywane „każdym drzewem ogrodu” z wyjątkiem jednego zakazanego drzewa i tak długo jak trwał w posłuszeństwie i harmonii ze swoim Stworzycielem, jego życie było bezpieczne – podtrzymujące elementy byłyby mu dane. Tak na to patrząc, widzimy, że Adam miał życie a śmierć była całkowicie możliwa do uniknięcia, choć znajdował się w takim stanie, w którym śmierć była możliwa – on był śmiertelny.
Zatem powstaje pytanie; skoro Adam był śmiertelny i był na próbie, czy był on na próbie nieśmiertelności? Ogólna odpowiedź byłaby – tak, my odpowiadamy – nie. Jego próba polegała na sprawdzeniu czy jest godny życia, czy nie. Ponieważ nigdzie nie było obiecane, że jeśli będzie posłuszny, to otrzyma nagrodę musimy pozostawić takie spekulacje. Obiecano mu kontynuację błogosławieństw, którymi się wtedy cieszył, tak długo jak długo będzie posłuszny i zagrożono mu, że zostanie zniszczony w razie nieposłuszeństwa.
To właśnie to fałszywe pojęcie Śmiertelności, prowadzi ogół ludzi do wniosku, że wszystkie istoty, które nie umierają są nieśmiertelne. Do tej kategorii zalicza się Jehowa, Jezus, aniołowie i wszyscy zbawieni z ludzkości. Twierdzimy jednak, że jest to błąd; że wielkie masy ludzkości, ci zbawieni od grzechu jak i aniołowie w niebie zawsze będą śmiertelni; że zawsze będą oni mieli śmiertelną naturę, chociaż będąc w stanie doskonałości i błogości – mogą ponieść karę za grzech – śmierć – jeśli popełnią grzech. Bezpieczeństwo ich egzystencji będzie uwarunkowane tak jak w przypadku Adama, posłuszeństwem wszechmądremu Bogu, którego sprawiedliwość, miłość, mądrość i moc – sprawiające, że wszystkie rzeczy działają dla dobra tych, którzy Go miłują i Mu służą – będą w pełni zademonstrowane poprzez Jego traktowanie grzechu w obecnym czasie.
Pismo Święte nigdzie nie stwierdza, że aniołowie są nieśmiertelni ani że podniesiona ludzkość będzie nieśmiertelna. Raczej wprost przeciwnie, ta cecha jest przypisana jedynie Boskiej Naturze – Jehowie, Jezusowi w Jego obecnym wielce wywyższonym stanie, oraz Kościołowi, Małemu Stadku, Małżonce Barankowej i współdziedzicom, gdy będą z Nim uwielbieni. I jest to prawdą nie tylko w przypadku angielskiego słowa „nieśmiertelny” i jego odpowiednika „nieskazitelny”, ale jest tak samo z oryginalnymi greckimi terminami, do których się odnoszą. Niech każdy student udowodni to sobie korzystając z „Analitycznej Konkordancji Younga”.
Mamy nie tylko powyższe dowody na to, ze aniołowie nie są nieśmiertelni, ale mamy dowód, że są oni śmiertelni, w rzeczywistości największy z nich ma być zniszczony (Żyd. 2:14). Fakt, że on może być zniszczony dowodzi, że jako klasa są śmiertelni.
Z tego punktu widzenia widzimy, że kiedy grzech, boleść i zło zostaną wymazane, istoty śmiertelne i nieśmiertelne będą żyły w radości, szczęściu i miłości. Ponieważ pierwsza klasa będzie posiada
naturę, w której śmierć jest niemożliwa, życie samo w sobie (Jana 5: 26), ta druga będzie posiadać naturę podlegającą śmierci; chociaż doskonałość istoty i wiedza o złu i grzeszności grzechu nie będzie dawała powodu do śmierci, a ponieważ oni zostaną zatwierdzeni przez Boskie prawo i będą otrzymywać wszystkie elementy potrzebne do podtrzymania ich w doskonałości, nigdy nie umrą.