Im jaśniejszy staje się dla nas Boski plan wieków, tym pełniej rozumiemy wspaniałą miłość Bożą, objawioną darze, jakim był Jezus Chrystus. Bóg niczego nie czyni bez przyczyny i dopiero kiedy rozumiemy tę przyczynę, jesteśmy w stanie właściwie docenić Jego działania. Tak więc nasza ocena krwi Chrystusowej staje się bliższa rzeczywistej wartości w miarę, jak pojmujemy dlaczego tę krew przelał i jakiego rodzaju skutki to przyniosło.
Przestępstwo spowodowało, że człowiek nie tylko stał się grzesznikiem, ale również utracił swe życie. Jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat (w którym wszyscy zgrzeszyli), a przez grzech – śmierć, tak również śmierć przeszła na wszystkich ludzi (Rzym. 5:12). Gdyby człowiek pozostał w tym stanie, to Boski cel – stworzenie człowieka, który ostatecznie miałby być wyobrażeniem Bożym – nie zostałby osiągnięty.
Ponieważ nie było zakonu zdolnego dać życie, wygląda na to, że dopiero śmierć Chrystusa mogła umieścić człowieka na pozycji, w której mógłby starać się o wyższy stopień życia.
Pan powiedział o Sobie: "Oto ciało moje, które oddaję za żywot świata.” ˇ Poza tym, Chrystus, gdy jeszcze byliśmy mdłymi, według czasu umarł za niepobożne. Choć ledwie by kto umarł za sprawiedliwego; wszakże za dobrego snaćby się kto umrzeć ważył. Lecz zaleca Bóg miłość swoję ku nam, że gdy jeszcze byliśmy grzesznymi, Chrystus za nas umarł. Daleko tedy WIĘCEJ teraz usprawiedliwieni będąc krwią jego, zachowani będziemy przez niego od gniewu. (Rzym. 5:6-9) Paweł mógł więc powiedzieć: "Pilnujcież tedy samych siebie i wszystkiej trzody, w której was Duch Święty postanowił biskupami, abyście paśli zbór Boży, którego nabył przez własną krew.” (Dzieje Ap. 20:28) Ludzie byli sprzedani grzechowi, ale drogo wykupieni. "Azaż nie wiecie, iż ciało wasze jest kościołem Ducha Świętego, który w was jest, którego macie od Boga? a nie jesteście sami swoi; albowiemeście drogo kupieni. Wysławiajcież tedy Boga w ciele waszym i w duchu waszym, które są Boże.” (1 Kor. 6:19, 20)
Słowa "kupiony”, "wykupiony” i "odkupiony” używane są zamiennie; wypowiadając je, przypominamy sobie często, że nie należymy do siebie, lecz do Tego, który ma prawo rozkazywać i wymagać bezwzględnego posłuszeństwa; ale jako ten, który was powołał, święty jest, i wy bądźcie świętymi we wszelkiem obcowaniu, dlatego że napisano: Świętymi bądźcie, iżem Ja jest święty. A ponieważ Ojcem nazywacie tego, który bez braku osób każdego sądzi według uczynku, patrzcież, abyście w bojaźni czas pielgrzymowania waszego trawili, wiedząc, iż nie skazitelnemi rzeczami, srebrem albo złotem, wykupieni jesteście, ale drogą krwią, jako baranka niewinnego i niepokalanego, Chrystusa. (1 Piotr 1:15-19)
Żeś był zabity i odkupiłeś nas Bogu przez krew swoję ze wszelkiego pokolenia i języka, i ludu, i narodu: i uczyniłeś nas Bogu naszemu królami i kapłanami, i królować będziemy na ziemi. (Obj. 5:9-10)
A ktobykolwiek między wami chciał być pierwszym, niech będzie sługą waszym. Jako i Syn człowieczy nie przyszedł, aby mu służono, ale aby służył, i aby dał duszę swą na okup za wielu. (Mat. 20:27-28)
Który dał samego siebie na okup za wszystkich, co jest świadectwem czasów jego.
(1 Tym. 2:6)
Z ręki grobu wybawię ich, od śmierci wykupię ich. O śmierci! będę śmiercią twoją; o grobie! będę skażeniem twojem. (Oz. 13:14)
To jednak nie wszystko. Mamy jeszcze to cenne zaproszenie: "Przyjdźcież teraz, a rozpierajmy się z sobą, mówi Pan: Choćby były grzechy wasze jako szarłat, jako śnieg zbieleją; choćby były czerwone jako karmazyn, jako wełna białe będą.” (Izaj. 1:18) Jeźlibyśmy wyznali grzechy nasze, wiernyć jest Bóg i sprawiedliwy, aby nam odpuścił grzechy i oczyścił nas od wszelkiej nieprawości. (1 Jan 1:9)
Jeźlibyśmy rzekli, iż społeczność mamy z nim, a w ciemności chodzimy, kłamiemy, a nie czynimy prawdy. A jeźli w światłości chodzimy, jako on jest w światłości, społeczność mamy między sobą, a krew Jezusa Chrystusa, Syna jego, oczyszcza nas od wszelkiego grzechu. (1 Jan 1:6-7)
Jeśli na szkarłatny albo karmazynowy przedmiot patrzymy w świetle przez czerwone szkło, to będzie się on wydawał biały.Podobnie jest z naszymi grzechami: choćby były czerwone jak szkarłat czy karmazyn, to kiedy znajdziemy się w miejscu, gdzie Bóg spojrzy na nie przez krew Chrystusa, to będą policzone jako biel. Chociaż sami z siebie nie jesteśmy sprawiedliwi, to jednak nasza wiara jest nam policzona ku sprawiedliwości. Przetoż pamiętajcie, że wy niekiedy będąc poganami w ciele, (...) iżeście byli naonczas bez Chrystusa, oddaleni od społeczności Izraelskiej i obcymi od umów obietnicy, nadziei nie mający i bez Boga -- bezbożni -- na świecie. Ale teraz w Chrystusie Jezusie wy, którzyście niekiedy byli dalekimi, staliście się bliskimi przez krew Chrystusową. (Efezj. 2:11-13)
Ale Chrystus przyszedłszy, najwyższy kapłan przyszłych dóbr, przez większy i doskonalszy przybytek, nie ręką zbudowany, to jest nie tego budynku; ani przez krew kozłów i cielców, ale przez własną krew swoję wszedł raz do świątnicy, znalazłszy wieczne odkupienie. Albowiem jeźli krew wołów i kozłów, i popiół jałowicy pokrapiający splugawione poświęca ku oczyszczeniu ciała: jakoż daleko więcej krew Chrystusowa, który przez Ducha wiecznego samego siebie ofiarował nienaganionym Bogu, oczyści sumienie wasze od uczynków martwych ku służeniu Bogu żywemu? (Hebr. 9:11-14)
Przeto z uczynków zakonu nie będzie usprawiedliwione żadne ciało przed oblicznością jego, gdyż przez zakon jest poznanie grzechu. Lecz teraz bez zakonu sprawiedliwość Boża objawiona jest, mająca świadectwo z zakonu i z proroków; sprawiedliwość, mówię, Boża przez wiarę Jezusa Chrystusa ku wszystkim i na wszystkie wierzące; boć różności nie masz. Albowiem wszyscy zgrzeszyli i nie dostaje im chwały Bożej. A bywają usprawiedliwieni darmo z łaski jego przez odkupienie, które się stało w Chrystusie Jezusie.Którego Bóg wystawił ubłaganiem przez wiarę we krwi jego, ku okazaniu sprawiedliwości swojej przez odpuszczenie przedtem popełnionych grzechów w cierpliwości Bożej, ku okazaniu sprawiedliwości swojej w teraźniejszym czasie, na to, aby on był sprawiedliwym i usprawiedliwiającym tego, który jest z wiary Jezusowej. Gdzież tedy jest chluba? Odrzucona jest. Przez któryż zakon? Czyli uczynków? Nie, ale przez zakon wiary. (Rzym. 3:20-27)