Palcem po mapie

Takie „podróżowanie” to już też przeżytek. Dzisiaj wystarczy „kliknać” i można zajrzeć w każdy zakątek świata.

Na każde działanie może być postawione pytanie – czy to jest właściwe, czy Pan Jezus podróżował? No nie, był perypatetykiem – chodził, rozmawiał, nauczał, odwiedzał, czynił cuda. Znał piękno stworzenia od samego zarania, wszak uczestniczył w kształtowaniu lądów, gór malowniczych, wysp. Może w długich rozmowach z Ojcem, o których tylko zdawkowo wspominają Ewangelie, dzielił się radością, że piękny ten zakątek świata, który jest przypisany jego misji?

Trochę podróżowali Apostołowie, ale też nie po to, by poznawać, podziwiać, zachwycać się. Więc skąd we mnie, w nas taka potrzeba – zobaczyć, powąchać, dotknąć, posmakować?

Odkąd pamiętam zachwycały mnie książki podróżnicze. Lubiłam wędrować z Tomkiem Wilmowskim, potem z A. Fiedlerem, T. Halikiem. Coś z tych upodobań zostało. I wciąż nie jako potrzeba – pojechać, zobaczyć, ale poznać. Cieszę się, gdy przyjaciele przywiozą dobrą dokumentację zdjęciową z podróży i cieszę się, gdy z książką w dłoni mogę poznawać piękno boskiego stworzenia. Teraz jestem na słonecznej wyspie Zanzibar, byłam niedawno w Peru. Poznałam ciekawych ludzi, różne uwarunkowania społeczne, polityczne.

I jest we mnie nadzieja, że ta nasza globalna wioska przetrwa, i będzie dużo czasu na poznawanie i zachwyty.

Elżbieta