Znów Nów – Adar 5772 – 24 lutego 2012

Wiersz z „ławy szkolnej” (1977)

Wisława Szymborska (1923 – 2012)

Bez tej miłości można żyć
mieć serce suche jak orzeszek
malutki los naparstkiem pić
z dala od zgryzot i pocieszeń

Na własną miarę znać nadzieję
w mroku kryjówkę sobie uwić
o blasku próchna mówić: dnieje
o blasku słońca nic nie mówić

Jakiej miłości brakło im
że są jak okna wypalone
rozbite szkło rozwiany dym
jak drzewo z nagła powalone
które za płytko wrosło w ziemię
któremu wyrwał wiatr korzenie
i jeszcze żyje cząstką życia
ale już traci swe zielenie
i już nie szumi w chórze lasu

Ziemio czysta ziemio jasna
nie będę powalonym drzewem
codziennie mocniej w ciebie wrastam
radością, smutkiem, dumą, gniewem

Nie będę jak zerwana nić
odrzucam pusto brzmiące słowa
można nie kochać Cię i żyć
ale nie można owocować

Paweł Franciszek, Częstochowa